Wikipedysta:Misiolekar/brudnopis: Różnice pomiędzy wersjami

Po powrocie z Ziemi Świętej w dniu 6 września 1880, ks. Jan Chrzciciel Jordan w czasie prywatnej audiencji uzyskał błogosławieństwo dla realizacji dzieła apostolskiego. Po krótkiej współpracy z Ludwikiem Auerem i próbie złączenia swego apostolskiego dzieła z Instytutem Pedagogicznym Cassianeum w Donauwörth, ks. Jordan znalazł współpracowników w osobach ks. Bernharda Lüthena i Fryderyka Leonhardiego. To wraz z nimi założył w dniu 8 grudnia 1881 Apostolskie Towarzystwo Nauczania w kaplicy św. Brygidy na Piazza Farnese w Rzymie. Jego członkowie słowem mówionym i pisanym, wykorzystując wszystkie możliwe sposoby i środki, na wzór Apostołów mieli głosić Chrystusa na całym świecie. Ks. Jordan pozostał wierny trzystopniowej strukturze dzieła, tak jak ją przedstawił we wspomnianym programie z 31 lipca 1880. Dzieło to nosiło przede wszystkim uniwersalne znamię{{odn|Piela SDS|2014|s=200-204}}. W 1882 nazwa została zmieniona na Katolickie Towarzystwo Nauczania, a 11 marca 1883 dzieło przekształcono w zgromadzenie zakonne, a ojciec Jordan złożył śluby i przyjął imię Franciszka Marii od Krzyża. W 1893 przyjęło obecną nazwę [[Salwatorianie|Towarzystwo Boskiego Zbawiciela]] (Societas Divini Salvatoris – salwatorianie). W marcu 1883 powstała w Rzymie pierwsza wspólnota sióstr Katolickiego Towarzystwa Nauczania z s. Franciszką Streitel, która jednak usamodzielniła się w 1885{{odn|Piela SDS|2014|s=259-327}}. W 1886 Katolickie Towarzystwo Nauczania otrzymało pierwszą aprobatę diecezjalną Kardynała Wikariusza diecezji rzymskiej, Lucido Marii Parocchiego. W dniu 8 grudnia 1888 w Tivoli koło Rzymu założył [[Salwatorianki|Kongregację Sióstr Boskiego Zbawiciela]] (Congregatio Sororum Divini Salvatoris – salwatorianki), a współzałożycielką była późniejsza bł. [[Maria od Apostołów Wüllenweber|Maria od Apostołów]] (w świecie baronowa Teresa von Wüllenweber). W 1894 powstała wspólnota sióstr w Rzymie{{odn|Piela SDS|2014|s=487-548}}. Od 1882, zamieszkując w Palazzo Cesi (Moroni; dzisiejsza Via della Concilazione 51) przy placu św. Piotra, ks. Jordan wynajmował dla studentów kolejne pomieszczenia, a 1895 nabył cały pałac, który stał się Domem Macierzystym zgromadzenia. To w tym pałacu urządził „[[Dom Bożej Opatrzności]]”, w którym w latach 90. XX w. studiowało 200 studentów pochodzących z wielu krajów, w tym w znacznym stopniu z terenów [[Górny Śląsk|Górnego Śląska]] pod zaborem pruskim{{odn|Piela SDS|2014|s=405-486}}. W dniu 13 grudnia 1889 [[Kongregacja ds. Ewangelizacji Narodów|Kongregacja Rozkrzewiania Wiary]] powierzyła Katolickiemu Towarzystwu Nauczania obszar misyjny prefektury apostolskiej [[Bhutan|Bhutanu]], [[Manipur|Manipuru]] i [[Asam|Asamu]] w [[Indie|Indiach]]. Salwatorianie i salwatorianki pracowali w prefekturze do 1915, kiedy to jako obywatele niemieccy zostali wydaleni z Indii przez władze brytyjskie[[Wikipedysta:Misiolekar/brudnopis#sdfootnote5sym{{odn|⁵]]Piela SDS|2018|s=19-178}}. Na lata 1890-1915 przypadła „epoka fundacji”, kiedy to o. Franciszek Jordan założył 39 placówek apostolskich w 12 krajach w Europie, Azji, Ameryce Północnej i Południowej[[Wikipedysta:Misiolekar/brudnopis#sdfootnote6sym{{odn|⁶]]Piela SDS|2018|s=179-288}}. „Epokę fundacji” stymulowały słowa Założyciela zapisane przez niego w „Dzienniku”: „Dopóki żyje na świecie jeszcze jeden człowiek, który nie zna Boga i nie kocha Go ponad wszystko, nie możesz ani na chwilę spocząć”[[Wikipedysta:Misiolekar/brudnopis#sdfootnote7sym{{odn|⁷]]Franciszek Maria od Krzyża Jordan|2008|s=1}}. Katolickie Towarzystwo Nauczania, a następnie Towarzystwo Boskiego Zbawiciela, przeżyło prawie 20-letni okres wizytacji apostolskiej, którą sprawował obecny Sługa Boży [[Wizytator apostolski|wizytator]], a następnie arcybiskup [[Monreale]] na [[Sycylia|Sycylii]], o. [[Antonio Intreccialagli]] OCD. Zarówno w czasie obrad Pierwszej (1905) jak i Drugiej Kapituły Generalnej Towarzystwa Boskiego Zbawiciela (1908), o. Franciszek. Jordan został wybrany na urząd przełożonego generalnego Zgromadzenia. W 1905 Towarzystwo Boskiego otrzymało papieską aprobatę ([[Dekret pochwalny|Decretum Laudis]]), a w 1911 aprobatę ostateczną[[Wikipedysta:Misiolekar/brudnopis#sdfootnote8sym{{odn|⁸]]Piela SDS|2018|s=313-395; 503-527; 542-572}}.

* {{cytuj książkę |nazwisko = Piela SDS |imię = Ks. Michał |tytuł = Ojciec Franciszek Maria od Krzyża Jordan |rok = 2018 |wydawca = Salwator |miejsce = Kraków |część = II |tytuł części = WieniWierni salwatoriańskiej uniwersalności (1888-1918) |isbn = 978-83-7580-672-4 |odn = tak}}