Janusz Nowicki (agronom): Różnice pomiędzy wersjami

Ogłosił jako autor, współautor lub redaktor przeszło 220 prac naukowych: rozpraw, monografii, artykułów, skryptów, referatów, rozdziałów, doniesień i komunikatów, m.in. ''Uprawa roli'' (w: ''Węzłowe zagadnienia rolnictwa północno-wschodniej Polski'', Warszawa 1980), ''Odłogi i ugory w Polsce'' („Fragmenta Agronomica”, 2000, nr 1). Kierował kilkunastoma programami i projektami badawczymi (grantami Komitetu Badań Naukowych). Pod jego kierunkiem sześciu naukowców przeprowadziło przewody doktorskie, opiekował się dziesięcioma habilitacjami, doczekał się uzyskania przez siedmiu dawnych uczniów tytułu profesorskiego; wypromował też ponad stu magistrów i inżynierów. Był recenzentem licznych prac doktorskich i habilitacyjnych, autorem opinii w sprawie awansów profesorskich i opinii w sprawie nadania doktoratu ''honoris causa''. Przewodniczył siedmiu komitetom organizacyjnym krajowych i międzynarodowych konferencji naukowych. Był członkiem Komitetu Uprawy Roślin Polskiej Akademii Nauk (w tym przewodniczącym Komitetu w kadencji 1999–2002), wieloletnim członkiem [[Polskie Towarzystwo Agronomiczne|Polskiego Towarzystwa Nauk Agrotechnicznych]] (następnie Polskiego Towarzystwa Agronomicznego; wiceprzewodniczący Zarządu Krajowego, w latach 1994–1998 przewodniczący Oddziału Olsztyńskiego), członkiem International Soil Tillage Research Organization. Brał udział w pracach [[Państwowa Komisja Akredytacyjna|Państwowej Komisji Akredytacyjnej]] jako ekspert Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu oraz Zespołu Doradców Prezydenta RP ds. Rolnictwa i Obszarów Wiejskich (1998–2005). Był także członkiem rad naukowych szeregu instytucji, m.in. [[Instytut Melioracji i Użytków Zielonych|Instytutu Melioracji i Użytków Zielonych w Falentach]] (1988–1991), Międzyuczelnianego Ośrodka Metodycznego Akademii Rolniczych (1986–1990), [[Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa|Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach]] (1999–2002), [[Instytut Agrofizyki im. Bohdana Dobrzańskiego Polskiej Akademii Nauk|Instytutu Agrofizyki im. Bohdana Dobrzańskiego PAN]], Zakładu Badań Środowiska Rolniczego i Leśnego PAN w Poznaniu, [[Instytut Genetyki Roślin Polskiej Akademii Nauk|Instytutu Genetyki Roślin PAN w Poznaniu]].

Był zaangażowanym animatorem kultury studenckiej, co znalazło swój wyraz w wyborze na funkcję prorektora Akademii Rolniczo-Technicznej ds. studenckich – wybór na to stanowisko tradycyjnie konsultowany jest ze środowiskiem studenckim. Zapalony myśliwy, przez wiele lat – do końca życia – należał do Akademickiego Koła Łowieckiego „Darz Bór” w Olsztynie, obok m.in. profesorów Witolda Niewiadomskiego, [[Wiesław Krautforst|Wiesława Krautforsta]], [[Józef Budsławski|Józefa Budsławskiego]].

[[Kategoria:Polscy agronomowieprzedstawiciele nauk rolniczych]]

[[Kategoria:Członkowie Polskiejkorespondenci Akademii NaukPAN]]