Kazimierz Tadeusz Majewski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kategoria |
m zmiana nazwy kategorii, pisownia nazw cmentarzy, dr. red. przy użyciu AWB |
||
Linia 22:
|commons =
}}
[[Plik:Grób symboliczny Tadeusza Majewskiego.jpg|mały|Grób symboliczny płka Tadeusza Majewskiego na
'''Kazimierz Tadeusz Majewski'''{{refn|grupa=uwaga|Do stycznia 1934 roku w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Tadeusz I Majewski”, w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko, w tym [[Tadeusz Adam Majewski|Tadeusza II Majewskiego]]. W styczniu 1934 roku ogłoszono sprostowanie imienia pułkownika Majewskiego z „Tadeusz I” na „Kazimierz Tadeusz” {{odn|Dz. Pers. MSWojsk.|loc=Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 23}}.}} [[Pseudonim|ps.]] „Szmigiel”, „Maj” (ur. [[7 lutego]] [[1894]] w [[Słoboda-Komariwci|Słobodzie Komarowcach]], zm. [[1940]]) – [[pułkownik]] [[Piechota II RP|piechoty]] [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]].
Linia 31 ⟶ 32:
W czasie [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] dowodził Oddziałem Wydzielonym „Chojnice”. Przed zmierzchem 3 września 1939 roku przeprawił się przez [[Wisła|Wisłę]]. W koszarach w [[Chełmno|Chełmnie]] zorganizował punkt zborny dla żołnierzy, którym udało się przeprawić lub przepłynąć rzekę. 4 września na czele oddziału rozbitków wyruszył z [[Chełmno|Chełmna]] do [[Toruń|Torunia]] przez [[Chełmża|Chełmżę]]. Po drodze przyłączali się kolejni rozbitkowie. Wieczorem tego samego dnia do Torunia przyprowadził ok. 4000 żołnierzy, w większości bez broni. Wielu było w cywilnych ubraniach bądź miało niekompletne umundurowanie. 5 września zorganizował kombinowany pułk piechoty, który wszedł w skład [[27 Dywizja Piechoty (II RP)|27 Dywizji Piechoty]]. 9 września przekazał dowództwo oddziału podpułkownikowi [[Jan Szewczyk (podpułkownik)|Janowi Szewczykowi]]<ref>Konrad Ciechanowski, ''Armia „Pomorze”'', Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1983, {{ISBN|83-11-06793-7}}, s. 21, 47, 52, 65, 86, 106, 109, 149, 22–223, 225–226, 228–230, 246, 248, 256, 267, 286, 288.</ref>. 11 września 1939 roku objął dowództwo nad [[23 Pułk Piechoty im. płk. Leopolda Lisa-Kuli|23 pułkiem piechoty]]<ref>Michał Zapolski-Downar, ''Działania 23 Pułku...'', s. 375, 379, 380.</ref>.
Od października 1939 roku był członkiem konspiracyjnej organizacji [[Służba Zwycięstwu Polski]]. Pełnił funkcję komendanta [[Okręg Wołyń AK|Okręgu ZWZ Wołyń]] w [[Równe|Równem]]. 31 maja 1940 roku w Równem w mieszkaniu J. Dynakowskiej przy ul. 3 maja nr 310 został aresztowany przez funkcjonariuszy [[NKWD]] na sktutek zdrady podporucznika rezerwy Bolesława Zymona ps. „Bolek”, „Waldy Wołyński”, który pełnił funkcję szefa sztabu i kierownika działu organizacyjnego Komendy Okręgu ZWZ Wołyń<ref>Bartłomiej Szyprowski, ''Sprawa Bolesława Zymona przed Sądem Kapturowym przy KG ZWZ'', Wojskowy Przegląd Prawniczy Nr 2, Warszawa 2014, ISSN 0137-7272, s. 4. Autor powołał się na depeszę nr 1847 [[Iwan Sierow|Iwana Sierowa]] z 2 czerwca 1940 roku opublikowaną w: ''Polska i Ukraina w latach trzydziestych-czterdziestych XX wieku'', tom 3, cz. 1 ''Polskie podziemie 1939–1941. Od Wołynia do Pokucia'', Warszawa 2004, s. 239–241.</ref><ref>Michał Zapolski-Downar, ''Działania 23 Pułku...'', s. 376.</ref>. 13 listopada 1940 roku skazany wyrokiem Sądu Obwodowego w [[Łuck|Łucku]] na karę śmierci. Dalsze losy nieznane. Jego grób symboliczny znajduje się na [[Cmentarz Bródnowski|
▲[[Plik:Grób symboliczny Tadeusza Majewskiego.jpg|mały|Grób symboliczny płka Tadeusza Majewskiego na Cmentarzu Bródnowskim]]
== Ordery i odznaczenia ==
* Krzyż Srebrny [[Order Wojskowy Virtuti Militari|Orderu Wojskowego Virtuti Militari]] (1921)<ref>Dekret Wodza Naczelnego L. 2646 z 28 lutego 1921 r. [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=63987 (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 11 poz. 328)].</ref>
Linia 95 ⟶ 96:
[[Kategoria:Zmarli w 1940]]
[[Kategoria:Żołnierze I Brygady Legionów Polskich]]
[[Kategoria:
| |||