Półgąsienicowy układ jezdny: Różnice pomiędzy wersjami

 

Pojazdy półgąsienicowe charakteryzowały się lepszymi własnościami terenowymi niż pojazdy kołowe oraz były prostsze i tańsze od pojazdów gąsienicowych. W ich konstrukcji można było wykorzystywać liczne podzespoły produkowane do samochodów lub wręcz stosunkowo prosto przebudowywać je z samochodów ciężarowych przez zainstalowanie gąsienicowego układu jezdnego zamiast tylnej osi. Z racji własności terenowych były one używane przede wszystkim w wojsku - jako [[ciągnik artyleryjski|ciągniki artyleryjskie]], [[transporter opancerzony|transportery opancerzone]], rzadziej [[samochód pancerny|samochody pancerne]] i ciężarówki terenowe. Zostały one na niewielką skalę wprowadzone już podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. Przed [[II wojna światowa|II wojną światową]] i w jej trakcie powstały liczne konstrukcje pojazdów półgąsienicowych, szeroko używanych w czasie wojny. Po II wojnie światowej zaprzestano budowy pojazdów półgąsienicowych na rzecz pojazdów gąsienicowych i pojazdów kołowych z większą ilością osi napędzanych, o dobrych własnościach terenowych.

Układ półgąsienicowy bywa niepoprawnie nazywany "napędem [[kołowo-gąsienicowy układ jezdny|kołowo-gąsienicowym]]" lub "napędem półgąsienicowym".