Stade Jules Georges: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 38:
23 stycznia 1919 roku Oscar Flèche, dyrektor lokalnego przedsiębiorstwa wydobycia węgla kamiennego, został członkiem zarządu klubu piłkarskiego [[RFC Liège|FC Liégeois]]. Wkrótce stał się on propagatorem powstania nowego stadionu dla klubu. Dzięki jego zaangażowaniu udało się doprowadzić do realizacji przedsięwzięcia. 11 maja 1920 roku powołano do życia komitet na rzecz budowy stadionu. 12 [[Hektar|ha]] terenu zakupiono w [[Rocourt (Liège)|Rocourt]], na przedmieściach [[Liège]]. Otwarcie nowego stadionu miało miejsce 28 sierpnia 1921 roku, a na inaugurację rozegrano dwa mecze piłkarskie, [[RFC Liège|FC Liégeois]] – [[Olympique Lillois]] (2:3) i [[Standard Liège]] – [[Royale Union Saint-Gilloise|Union Saint-Gilloise]] (1:2). Nowy obiekt oprócz boiska posiadał również bieżnię lekkoatletyczną i otaczający ją tor kolarski, a trybuny areny mogły pomieścić wówczas 30 000 widzów. Stadionowi nadano pierwotnie imię zasłużonego dla jego budowy Oscara Flèche'a („Stade Vélodrome Oscar Flèche”). W 1921 roku FC Liégeois otrzymał również przedrostek „Royal” („Królewski”), nadany mu przez [[Albert I Koburg|Alberta I]]. Stadion stał się własnością klubu 31 grudnia 1937 roku<ref name="his">{{Cytuj stronę | url = https://web.archive.org/web/20070119051804/http://www.rfcliege.be/historique/Pages/index/Stades/Rocourt/Rocourt.htm | tytuł = HISTOIRE DU STADE DE ROCOURT | opublikowany = www.rfcliege.be | język = fr | data dostępu = 2021-07-12}}</ref>.
RFC Liège był bardzo popularny i nawet podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] klub notował wysokie frekwencje na stadionie. Po wojnie obiekt rozbudowano i w 1950 roku jego pojemność osiągnęła 40 000 widzów. W latach [[Eerste klasse (1951/1952)|1952]] i [[Eerste klasse (1952/1953)|1953]] klub świętował zdobycie czwartego i piątego [[Mistrzostwa Belgii w piłce nożnej mężczyzn|mistrzostwa Belgii]]<ref name="pal">{{Cytuj stronę | url = http://fcliege.be/fr/club/palmares/ | tytuł = Histoire | opublikowany = fcliege.be | język = fr | data dostępu = 2021-07-12}}</ref>. 10 listopada 1956 roku, podczas meczu towarzyskiego z [[MTK Budapest FC|MTK Budapeszt]], zainaugurowano na stadionie sztuczne oświetlenie. 23 sierpnia 1967 roku, na 75-lecie klubu, zainaugurowano podczas meczu towarzyskiego z [[AFC Ajax|Ajaxem Amsterdam]] (0:1) nową trybunę z miejscami siedzącymi. W 1972 roku zmodernizowano oświetlenie stadionu, które ponownie zainaugurowano 19 sierpnia 1972 roku. Jego natężenie wynosiło 1750 [[Luks (fotometria)|luksów]], wówczas najwięcej w całym kraju. W 1986 roku zmieniono patrona stadionu, nazywając go imieniem byłego prezesa RFC Liège, [[Jules Georges|Julesa Georgesa]] („Stade Jules Georges”). Ostatnie prace remontowe na obiekcie miały miejsce w latach 1986–1992. 26 listopada 1994 roku rozegrano na stadionie ostatnie spotkanie (RFC Liège – [[Cercle Brugge]] 0:0). W styczniu 1995 roku obiekt uznano za niezgodny ze współczesnymi standardami. W lutym 1997 roku przystąpiono do jego rozbiórki. Pod koniec istnienia obiektu jego pojemność ze względów bezpieczeństwa ograniczona była do 25 000 widzów. Stadion nadal posiadał bieżnię lekkoatletyczną i otaczający ją tor kolarski, za którym z trzech stron usytuowane były trybuny (nie było ich jedynie za jednym z łuków, gdzie mieściła się tylko nieduża loża biznesowa). W miejscu zlikwidowanego stadionu wybudowano następnie duży kompleks kinowy sieci [[Kinepolis]]<ref name="his"/><ref name="bur">{{Cytuj stronę | url = https://www.lavenir.net/cnt/dmf20170228_00967028/rfc-liege-il-y-a-20-ans-plus-que-son-stade-c-est-une-part-de-son-identite-que-le-club-perdait | tytuł = RFC Liège: il y a 20 ans, plus que son stade, c’est une part de son identité que le club perdait | autor = Romain Veys | data = 28 lutego 2017 | opublikowany = www.lavenir.net | język = fr | data dostępu = 2021-07-12}}</ref>. Pozbawiona swojego obiektu drużyna RFC Liège prez dwie dekady rozgrywała swoje spotkania na różnych boiskach, m.in. w [[Tilleur]], [[Seraing]] i [[Ans]], by w 2015 roku powrócić do Rocourt na swój nowo wybudowany stadion („Stade de Rocourt”)<ref name="sdr">{{Cytuj stronę | url = https://www.lavenir.net/cnt/dmf20150713_00676573 | tytuł = (Vidéo) Vingt ans après, le RFC Liège est revenu ce lundi à la maison | data = 13 lipca 2015 | opublikowany = www.lavenir.net | język = fr | data dostępu = 2021-07-12}}</ref>.
Poza spotkaniami piłkarskimi obiekt gościł również inne wydarzenia, m.in. czterokrotnie rozgrywano na nim [[mistrzostwa świata w kolarstwie torowym]] (w latach [[Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Torowym 1950|1950]], [[Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Torowym 1957|1957]], [[Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Torowym 1963|1963]] i [[Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Torowym 1975|1975]]), odbywały się na nim również finisze wyścigu kolarskiego [[Liège-Bastogne-Liège]]<ref name="lbl">{{Cytuj stronę | url = https://www.cyclingrevealed.com/timeline/Race%20Snippets/L-B-L/LBL_1973.htm | tytuł = 59th Liege-Bastogne-Liege 1973 (Belgium) | autor = Barry Boyce | opublikowany = www.cyclingrevealed.com | język = en | data dostępu = 2021-07-12}}</ref>. Oficjalnie rekord frekwencji stadionu osiągnięty został 1 listopada 1954 roku podczas meczu towarzyskiego gospodarzy ze [[Spartak Moskwa (piłka nożna)|Spartakiem Moskwa]] (2:5) i wynosi 47 000 widzów, nieoficjalnie przy kilku innych okazjach liczba widzów na stadionie sięgnęła 50 000<ref name="his"/>.
| |||