ß: Różnice pomiędzy wersjami

Litera ß jest wymawiana w identyczny sposób jak dwuznak ''ss'' (''doppel S''). Po reformie ortograficznej z 1996 r. ''ß'' używa się wyłącznie po [[dyftong]]ach i długich [[samogłoska]]ch, a w pozostałych przypadkach zapisywane jest ''ss''. Nie dotyczy to wersji alfabetu stosowanej w Szwajcarii i Liechtensteinie, gdzie zawsze używa się ''ss'', a ''ß'' nie funkcjonuje w ogóle. Ponadto zastępowanie ß przez ''ss'' jest obowiązkowe, gdy czcionka nie zawiera tego znaku. Dwuznaku ''ss'' zamiast ''ß'' używa się też często, gdy słowo go zawierające zapisywane jest dużymi literami, ponieważ escet funkcjonuje zasadniczo jako minuskuła, gdyż nie znajduje się na początku żadnego słowa. Zastępowanie ''ß'' majuskułą ''SS'' powoduje problem, gdyż w m.in. nazwach własnych (szczególnie nazwiskach) przekształcając wielkie litery ''SS'' w małe nie wiadomo, czy w ich miejscu stoi ''ß'' czy ''ss''. Stąd pojawiły się postulaty stworzenia majuskuły escetu ('''ẞ'''), która ostatecznie została oficjalnie uznana przez [[Rada Ortografii Niemieckiej|Radę Ortografii Niemieckiej]] na końcu 2016 r.<ref>[http://www.rechtschreibrat.com/DOX/rfdr_Bericht_2011-2016.pdf rfdr_Bericht_2011]</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = Germany's century-long debate over a missing letter in its alphabet - Quartz |data dostępu = 2018-09-13 |opublikowany = qz.com |url = https://qz.com/1033265/germanys-century-long-debate-over-a-missing-letter-in-its-alphabet |język = en}}</ref> Zatem, zamiast zastępować ''ß'' przez ''SS'' (historycznie stosowano również formę ''SZ'') w zapisie słowa wielkimi literami, można użyć ''ẞ''. niedozwoloneNiedozwolone jest zatemtakże użycie wielkiej litery [[B]], podobnej do escetu kształtem.