Enya: Różnice pomiędzy wersjami

|typ głosu = [[mezzosopran]]<ref name="www.imdb.com" />

|gatunek = [[New age (muzyka)|new age]] (odrzucone przez artystkę)<ref name="www.allmusic.com" /><ref name="lithub.com">{{Cytuj stronę | url = https://lithub.com/an-interview-with-enya-a-musician-to-astral-project-to/ | tytuł = Enya Interview | nazwisko = Locker | imię = Melissa | opublikowany = www.lithub.com | język = en | data dostępu = 2019-06-23}}</ref>, [[Muzyka celtycka|celtic]]<ref name="www.allmusic.com">{{Cytuj stronę | url = https://www.allmusic.com/artist/enya-mn0000988471/biography | tytuł = Enya Biography | nazwisko = Erlewine | imię = Stephen Thomas | opublikowany = www.allmusic.com | język = en | data dostępu = 2016-04-01}}</ref>, [[Muzyka celtycka|contemporary celtic]]<ref name="www.allmusic.com" />, contemporary instrumental<ref name="www.allmusic.com" />, ethnic fusion<ref name="www.allmusic.com" />, adult alternative<ref name="www.allmusic.com" />

'''Enya''', właśc. '''Eithne Patricia Ní Bhraonáin'''<ref name="www.imdb.com">{{Cytuj stronę | url = http://www.imdb.com/name/nm0258216/bio | tytuł = Enya | opublikowany = www.imdb.com | język = en | data dostępu = 2016-04-01}}</ref> (wym. /'ɛnʲə ni: vri:əna:nʲ/), w uproszczeniu '''Enya Brennan''' (ur. 17 maja 1961 w [[Gaoth Dobhair|Gaoth Dobhair (Gweedore)]]<ref name="www.imdb.com" /><ref name="www.allmusic.com" />) – [[Irlandia|irlandzka]] instrumentalistka, kompozytorka i wokalistka. Urodzona i wychowana w rodzinie muzyków, zamieszkałej w irlandzkojęzycznym regionie Gweedore w hrabstwie Donegal na północy Irlandii<ref name=":1" />, Enya rozpoczęła karierę muzyczną w 1980 roku, kiedy to dołączyła do rodzinnego zespołu [[Clannad]], gdzie grała partie klawiszowe<ref name="autonazwa1">{{Cytuj |tytuł = Enya Book of Days |data dostępu = 2020-04-13 |opublikowany = enyabookofdays.com |url = http://enyabookofdays.com/articles/wm-4.htm}}</ref>. Po nagraniu dwóch albumów<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa1" Enya Book of Days |data dostępu = 2020-04-13 |opublikowany = enyabookofdays.com |url = http://enyabookofdays.com/articles/wm-4.htm}}</ref>, opuściła zespół w 1982 roku za namową swego menadżera i producenta Nicky'ego Ryana, aby kontynuować karierę solową. Od tego momentu Enya rozwijała swój muzyczny styl, oparty na własnych kompozycjach, łączących tradycje muzyczne (wywodzące się z celtyckiej muzyki ludowej, muzyki kościelnej i muzyki klasycznej) z rozwiniętą przez Ryana techniką dźwiękową wielokrotnego nakładania głosu (''layering''), zainspirowaną efektem [[Ściana dźwięku|Ściany Dźwięku]], wymyślonym przez amerykańskiego producenta [[Phil Spector|Phila Spectora]]. Za oprawę tekstową jej utworów odpowiada irlandzka poetka i tekściarka [[Roma Ryan]], żona Nicky'ego Ryana, która napisała teksty na wszystkie dotychczasowe albumy Enyi, głównie po angielsku i irlandzku, nieraz sięgając do języków rzadszych lub nieistniejących. Dotychczas Enya śpiewała w dziesięciu językach.

Urodzona w rzymskokatolickiej rodzinie o tradycjach muzycznych jako czwarta z dziewięciorga dzieci<ref>{{Cytuj |tytuł = musicandmeaning: Enya interview on KSCA-FM (Transcript) - Part 2 |data dostępu = 2019-06-22 |opublikowany = www.musicandmeaning.com |url = https://www.musicandmeaning.com/site/enya_ksca_2.html}}</ref>. Wokalistka posiada 4 braci i 4 siostry<ref name=":0" />. Jej ojciec Leo Brennan był liderem irlandzkiego showbandu Slieve Foy Band<ref>{{Cytuj |tytuł = Slieve Foy Showband |data dostępu = 2019-06-22 |opublikowany = www.irish-showbands.com |url = https://www.irish-showbands.com/images/baird/jbxslievefoy.htm}}</ref> i prowadził restaurację Leo's Tavern w Meenaleck<ref>{{Cytuj |tytuł = History |data dostępu = 2019-06-22 |opublikowany = Welcome to Leos Tavern |url = http://leostavern.com/history/ |język = en}}</ref>. Matka wokalistki Máire Brennan (z domu Duggan), której przodkowie osiedlili się na Wyspie Tory i mieli odległe hiszpańskie korzenie<ref>{{Cytuj |autor = Nielsen Business Media Inc |tytuł = Billboard |data = 1995-11-25 |data dostępu = 2019-06-22 |wydawca = Nielsen Business Media, Inc. |url = https://books.google.pl/books?id=Pw0EAAAAMBAJ&redir_esc=y |język = en}}</ref>, była muzykiem amatorem. Grała w zespole swojego męża<ref name="autonazwa2">{{Cytuj |tytuł = Ireland’s Enya on How Life by the Sea Influenced Her Music |data dostępu = 2019-06-22 |opublikowany = WSJ |url = https://www.wsj.com/articles/irelands-enya-on-how-life-by-the-sea-influenced-her-music-1458056146 |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = Enya {{!}} Biography & History |data dostępu = 2019-06-22 |opublikowany = AllMusic |url = https://www.allmusic.com/artist/enya-mn0000988471/biography |język = en }}</ref> i uczyła w Gweedore Community School<ref>{{Cytuj |tytuł = Gaoth Dobhair teacher hopes for Euro vote on Friday |data dostępu = 2019-06-22 |opublikowany = www.donegaldemocrat.ie |url = https://www.donegaldemocrat.ie/news/arts-culture-entertainment/37099/Gaoth-Dobhair-teacher-hopes-for-Euro.html}}</ref>. Dziadek Enyi ze strony matki, Aodh, był dyrektorem szkoły podstawowej w Dore, a jej babcia była tam nauczycielką. Aodh był także założycielem firmy Gweedore Theatre<ref name="autonazwa3">{{Cytuj |tytuł = Enya su Irish Roots Magazine ~ Enya - Sail Away |data = 2016-08-20 |data dostępu = 2019-06-22 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160820123307/http://enya-sailaway.blogspot.co.uk/2010/09/enya-su-irish-roots.html}}</ref>. Enya określiła swoje wychowanie jako „bardzo ciche i szczęśliwe”<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-22 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/wm-16.htm}}</ref>. W wieku trzech lat wzięła udział w swoim pierwszym konkursie śpiewu na corocznym festiwalu muzycznym Feis Ceoil<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa3" Enya su Irish Roots Magazine ~ Enya - Sail Away |data = 2016-08-20 |data dostępu = 2019-06-22 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160820123307/http://enya-sailaway.blogspot.co.uk/2010/09/enya-su-irish-roots.html}}</ref>. Brała udział w pantomimach w Teatrze Gweedore i śpiewała z rodzeństwem w chórze matki w kościele św. Marii w Derrybeg. Nauczyła się języka angielskiego w szkole podstawowej i rozpoczęła lekcje gry na fortepianie w wieku czterech lat<ref name="autonazwa4">{{Cytuj |tytuł = 'Personal File: ENYA' aka 'Do parsnips scream when you chop them?' - Enya.sk |data = 2016-03-31 |data dostępu = 2019-06-22 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160331122355/http://enya.sk/2015/11/do-parsnips-scream-when-you-chop-them/}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Jacques Peretti |tytuł = Enya talks about her new album And Winter Came |data = 2008-10-11 |data dostępu = 2019-06-22 |issn = 0307-1235 |url = https://www.telegraph.co.uk/culture/music/3562058/Enya-talks-about-her-new-album-And-Winter-Came.html |język = en}}</ref>. W wieku jedenastu lat dziadek Enyi zapłacił za edukację<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa3" Enya su Irish Roots Magazine ~ Enya - Sail Away |data = 2016-08-20 |data dostępu = 2019-06-22 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160820123307/http://enya-sailaway.blogspot.co.uk/2010/09/enya-su-irish-roots.html}}</ref>w szkole z internatem w klasztorze w Milford<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa2" Ireland’s Enya on How Life by the Sea Influenced Her Music |data dostępu = 2019-06-22 |opublikowany = WSJ |url = https://www.wsj.com/articles/irelands-enya-on-how-life-by-the-sea-influenced-her-music-1458056146 |język = en}}</ref>prowadzonym przez zakonnice zakonu Loreto<ref name="autonazwa5">{{Cytuj |autor = Nielsen Business Media Inc |tytuł = Billboard |data = 1995-11-25 |data dostępu = 2019-06-22 |wydawca = Nielsen Business Media, Inc. |url = https://books.google.com/books?id=Pw0EAAAAMBAJ&pg=PA5 |język = en}}</ref>, gdzie zapoznała się z muzyką klasyczną i sztuką<ref>{{Cytuj |autor name="autonazwa5" Nielsen Business Media Inc |tytuł = Billboard |data = 1995-11-25 |data dostępu = 2019-06-22 |wydawca = Nielsen Business Media, Inc. |url = https://books.google.com/books?id=Pw0EAAAAMBAJ&pg=PA5 |język = en}}</ref>. Enya opuściła szkołę w wieku 17 lat i przez rok studiowała muzykę klasyczną w college'u<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa4" 'Personal File: ENYA' aka 'Do parsnips scream when you chop them?' - Enya.sk |data = 2016-03-31 |data dostępu = 2019-06-22 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160331122355/http://enya.sk/2015/11/do-parsnips-scream-when-you-chop-them/}}</ref>^, aby zostać nauczycielem gry na fortepianie.

W latach siedemdziesiątych kilku członków rodziny Enyi założyło [[Clannad]], celtycki zespół z Nicky Ryanem jako menadżerem i producentem, a jego przyszła żona Roma Ryan pomagała w zarządzaniu trasami koncertowymi<ref name=":3">Ryan, Nicky (2009). ''The Very Best of Enya (Collector's Edition)'' (CD booklet notes) ("It's Been a Long Time"). Warner Music. </ref><ref name="autonazwa6">{{Cytuj |tytuł = Enya Book of Days |data = 2016-03-04 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160304092646/http://www.enyabookofdays.com/articles/wm-25.htm}}</ref>. W 1980 r., po roku studiów, Enya zdecydowała się nie studiować muzyki na uniwersytecie, a zamiast tego zaakceptowała zaproszenie Ryana do dołączenia do grupy w celu urozmaicenia ich brzmienia poprzez włączenie instrumentów klawiszowych i pomocniczego wokalu<ref name=":8">{{Cytuj |autor = Niall Stokes |tytuł = An Interview With Enya: She Moves In Mysterious Ways |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = Hotpress |url = https://www.hotpress.com/music/an-interview-with-enya-she-moves-in-mysterious-ways-16620990}}</ref><ref name=":3" />. Koncertowała po całej Europie i zagrała niewymienioną rolę na ich szóstym albumie, ''[[Crann Úll]]'' (1980), razem ze swoim rodzeństwem Máire, Pólem i Ciarán Brennan i bliźniakami, Noelem i Pádraig Duggan. Enya stała się oficjalnym i uznanym członkiem od czasu wydania kolejnego albumu ''[[Fuaim]]'' (1981), na którego okładce znajduje się jej zdjęcie wraz z zespołem<ref>{{Cytuj |autor = Nielsen Business Media Inc |tytuł = Billboard |data = 1995-11-25 |data dostępu = 2019-06-23 |wydawca = Nielsen Business Media, Inc. |url = https://books.google.com/books?id=Pw0EAAAAMBAJ&pg=PA5 |język = en}}</ref>. Nicky utrzymuje, że nigdy nie miał zamiaru uczynić Enyi stałym członkiem i zdał sobie sprawę, że była „zaciekle niezależna z zamiarem grania własnej muzyki. Po prostu nie była pewna, jak się do tego zabrać”. To wywołało dyskusje między nimi na temat idei wykorzystania głosu Enyi do stworzenia chóru jednoosobowego, koncepcji opartej na technice „ściany dźwięku” [[Phil Spector|Phila Spectora]], która zainteresowała ich obu<ref name=":3" />.

W 1982 roku, podczas trasy Clannad po Szwajcarii, Nicky wezwał spotkanie zespołu, ponieważ pojawiło się kilka problemów i poczuli, że należy się nimi zająć<ref name=":3" />. Enya zdecydowała się na karierę solową z Ryanami, co początkowo spowodowało pewne problemy między trojgiem a jej rodziną, ale wolała być niezależna<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa6" Enya Book of Days |data = 2016-03-04 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160304092646/http://www.enyabookofdays.com/articles/wm-25.htm}}</ref> Następnie Nicky zasugerował Enyi, że albo wróci do Gweedore „bez szczególnej przyszłości”, albo zamieszka z nim i Romą w ich domu, a następnie w północnej dzielnicy Artane w Dublinie, „i zobaczy, co się stanie, muzycznie”<ref name="autonazwa7">{{Cytuj |tytuł = Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/wm-1.htm}}</ref>. Po tym, jak ich bank odmówił im wzięcia pożyczki, Enya sprzedała swój saksofon i udzielała lekcji gry na fortepianie, a Ryanowie wykorzystali to, na co mogli sobie pozwolić ze swoich oszczędności, na budowę studia do nagrywania w ich ogrodzie o nazwie Aigle Studio, nazwanego na cześć francuskiego słowa „aigle”, oznaczającego orła<ref>{{Cytuj |autor name= Niall Stokes |tytuł = An Interview With Enya":8" She Moves In Mysterious Ways |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = Hotpress |url = https://www.hotpress.com/music/an-interview-with-enya-she-moves-in-mysterious-ways-16620990}}</ref><ref name=":3" />.Wynajmowali ją innym artystom, aby pokryć koszty budowy<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya: Amarantine: Enya, the invisble star. |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = enyabookofdays.com |url = http://enyabookofdays.com/articles/amaran_16.htm}}</ref>. W tym czasie Eithne utworzyła partnerstwo muzyczne z Nickym jako producentem, a Romą jako jej autorką tekstów<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa6" Enya Book of Days |data = 2016-03-04 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160304092646/http://www.enyabookofdays.com/articles/wm-25.htm}}</ref> i zostali dyrektorami swojej firmy muzycznej Aigle Music<ref>{{Cytuj |autor = company check ltd |tytuł = AIGLE MUSIC COMPANY LIMITED. Free business summary taken from official companies house information. Free alerts. Registered as IE085184 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = Company Check |url = http://companycheck.co.uk/company/IE085184/AIGLE-MUSIC-COMPANY-LIMITED/companies-house-data |język = en}}</ref>. W ciągu następnych dwóch lat, Enya rozwinęła swoją grę i komponowanie, przez nagrywanie siebie grającej klasyczne utwory na fortepianie i słuchając ich. Powtarzała to, aż zaczęła improwizować sekcje i opracowywać własne aranżacje fortepianowe<ref name="autonazwa8">{{Cytuj |tytuł = Enya Book of Days |data = 2016-03-04 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160304102850/http://enyabookofdays.com/articles/wm-32.htm}}</ref>. Jej pierwszą kompozycją była „An Taibhse Uaighneach”, co po irlandzku oznacza "Samotny Duch"<ref name=":3" />. W tym czasie Enya grała na syntezatorze w ''Ceol Aduaidh'' (1983) Mairéada Ní Mhaonaigha i Frankiego Kennedy'ego<ref>''Ceol Aduaidh'' (Media notes). Gael-Linn Records. 1983. </ref> oraz występowała z duetem i bratem Mhaonaigha Gearóide w ich krótkotrwałej grupie Ragairne.

Na sugestię Romy, którzy uważała, że muzyka Enyi będzie pasować do towarzyszących obrazów wizualnych, wykonano taśmę demonstracyjną jej kompozycji z Morris<ref>{{Cytuj |tytuł = Irish Connections - A Magazine For The Irish Worldwide |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.grahamecurtis.com |url = http://www.grahamecurtis.com/irishconnectionsmag/archives/v3i3/tenors.htm |archiwum = https://web.archive.org/web/20090107134708/http://www.grahamecurtis.com/irishconnectionsmag/archives/v3i3/tenors.htm |zarchiwizowano = 2009-01-07 }}</ref><ref name=":4" /> i wysłano do różnych producentów filmowych. Wśród nich był [[David Puttnam]], któremu spodobała się taśma i wybrał Enyę do skomponowania ścieżki dźwiękowej do komedii romantycznej ''The Frog Prince'' (1984), którego był producentem<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa7" Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/wm-1.htm}}</ref>. Enya napisała dziewięć utworów do tego filmu, ale odkryła, że jej utwory zostały zmienione i zaaranżowane wbrew jej życzeniom wobec Richarda Myhilla, z wyjątkiem dwóch utworów, które zaśpiewała, „The Frog Prince” i „Dreams”, z tekstami napisanymi przez Charliego McGettigana<ref name=":5">''The Frog Prince: The Original Movie Soundtrack''(Media notes). Island Visual Arts. 1985. ISTA 10.</ref>. Redaktor filmowy Jim Clark stwierdził później, że zmiany były konieczne, ponieważ Enya miała trudności z komponowaniem obrazu Wydany w 1985 r. przez Island Visual Arts, album jest pierwszym komercyjnym wydawnictwem, które przyznaje jej tytuł „Enya”<ref name=":5" />. Zmiana z Eithne na Enya pochodzi od Nicky'ego Ryana, który uważał, że jej nazwisko będzie zbyt trudne dla osób spoza Irlandii. Aby poprawnie je wymawiano, zasugerował fonetyczną pisownię jej imienia<ref>{{Cytuj |autor name= Niall Stokes |tytuł = An Interview With Enya":8" She Moves In Mysterious Ways |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = Hotpress |url = https://www.hotpress.com/music/an-interview-with-enya-she-moves-in-mysterious-ways-16620990}}</ref>. Enya po latach uznała to jako dobry krok w jej karierze<ref name="autonazwa9">{{Cytuj |tytuł = Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/wm-16.htm}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa7" Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/wm-1.htm}}</ref>. Następnie zaśpiewała trzy utwory w ''Ordinary Man'' (1985) [[Christy Moore]]<ref>''Ordinary Man'' (Media notes). WEA. 1985. IR 0763.</ref>. [[Mike Oldfield]] zaprosił Enyę do nagrania harmonii wokalnej w singlu [[Pictures in the Dark]] z 1985 r., ale odmówiła.

W 1985 roku producent Tony McAuley zlecił Enyi napisanie piosenki do sześcioczęściowego serialu dokumentalnego BBC2 ''The Celts''<ref>{{Cytuj |autor = Nielsen Business Media Inc |tytuł = Billboard |data = 1985-11-16 |data dostępu = 2019-06-23 |wydawca = Nielsen Business Media, Inc. |url = https://books.google.com/books?id=ByQEAAAAMBAJ&pg=PT4 |język = en}}</ref>. Napisała już piosenkę z motywem celtyckim The March of the Celts i przesłała ją do projektu. Każdy odcinek miał początkowo zawierać innego kompozytora, ale reżyser David Richardson tak bardzo polubił ten utwór, że wybrał Eithne do skomponowania całej ścieżki dźwiękowej<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa8" Enya Book of Days |data = 2016-03-04 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160304102850/http://enyabookofdays.com/articles/wm-32.htm}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = Enya News: On Her Shore |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/adwr-17.htm}}</ref>. Enya nagrała 72 minuty muzyki w 1986 r. w Aigle Studio i studiach BBC w Wood Lane w Londynie. W przeciwieństwie do ''The Frog Prince'', pracowała z niewielką ingerencją, która dała jej swobodę w ustalaniu brzmienia<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa9" Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/wm-16.htm}}</ref>, które przyjęła w swojej karierze, wykorzystując wielościeżkowe wokale, klawiatury i perkusję z elementami muzyki celtyckiej, klasycznej, kościelnej i ludowej<ref>{{Cytuj |tytuł = Warner Music Australia - Enya {{!}} Warner Music Australia {{!}} Official Site |data = 2009-07-03 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20090703130406/http://www.warnermusic.com.au/enya}}</ref>.

W marcu 1987 roku, dwa miesiące przed wyemitowaniem serii w telewizji, 40-minutowy wybór ścieżki dźwiękowej został wydany jako pierwszy solowy album ''Enyi'', zatytułowany ''[[Enya (album)|Enya]]'', autorstwa BBC Records w Wielkiej Brytanii<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa7" Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/wm-1.htm}}</ref> i [[Atlantic Records]] w Stanach Zjednoczonych. Ta ostatnia promowała go z napisem "New Age" na opakowaniu. Nicky później uznał to za „tchórzliwą rzecz do zrobienia”<ref name="autonazwa10">{{Cytuj |tytuł = Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = enyabookofdays.com |url = http://enyabookofdays.com/articles/wm-12.htm}}</ref>. Album zyskał wystarczająco dużą uwagę publiczną, aby osiągnąć numer 8 na [[Albums Chart|irlandzkiej liście przebojów]] i numer 69 na [[UK Albums Chart|brytyjskiej liście albumów]]<ref name="autonazwa11">{{Cytuj |tytuł = ENYA {{!}} full Official Chart History {{!}} Official Charts Company |data = 2016-07-13 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160713144026/http://www.officialcharts.com/artist/29512/enya/}}</ref>. ''[[I Want Tomorrow]]'' został wydany jako pierwszy singiel Enyi<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa7" Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/wm-1.htm}}</ref>. ''Boadicea'' została wykorzystana przez [[Fugees|The Fugees]] w piosence z 1996 roku ''Ready or Not''. Grupa nie zwróciła się o pozwolenie, ani nie wyraziła uznania, co spowodowało, że Enya zagroziła działaniem prawnym. Grupa uznała Eithne i uiściła opłatę w wysokości około 3 mln USD<ref>{{Cytuj odcinek|tytuł=Pras on Fugees Breaking Up, Didn't Know Wyclef Got Lauryn Hill Pregnant|url=https://www.youtube.com/watch?v=jysYLcLo1AA|autorzy=djvlad|data dostępu=2019-06-23|emisja=2016-10-14}}</ref>. Później w 1987 roku pojawiła się w debiutanckim albumie [[Sinéad O’Connor|Sinéad O'Connor]] ''[[The Lion and the Cobra]]'', recytując [[Psalm 91]] po irlandzku w utworze ''Never Get Old''<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/wm-5.htm}}</ref>.

Kilka tygodni po wydaniu debiutanckiego albumu, Enya podpisała kontrakt z [[Warner Music Group|Warner Music UK]] po tym, jak Rob Dickins, przewodniczący wytwórni i fan [[Clannad]], polubił ''Enyę'' i "słuchał jej każdego wieczora przed pójściem spać"<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = enyabookofdays.com |url = http://enyabookofdays.com/articles/wm-2.htm}}</ref>. Przypadkiem spotkał Enyę i Ryanów podczas ceremonii wręczenia nagród [[Irish Recorded Music Association]] w Dublinie i dowiedział się, że Enya myśli o podpisaniu z konkurencyjną wytwórnią. Dickins skorzystał z okazji i podpisał kontrakt z Warner Music za cenę {{nowrap|75 000}} funtów<ref name="autonazwa12">{{Cytuj |tytuł = Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/wm-19.htm}}</ref>, przyznając jej możliwość pisania i nagrywania z artystyczną swobodą, minimalną ingerencją wytwórni i bez ustalonych terminów zakończenia albumów<ref>{{Cytuj |autor = Emmis Communications |tytuł = Orange Coast Magazine |data = 1992-03 |data dostępu = 2019-06-23 |wydawca = Emmis Communications |url = https://books.google.com/books?id=9BEEAAAAMBAJ&pg=PA120#v=onepage&q=enya%20shepherd%20moons |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa10" Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = enyabookofdays.com |url = http://enyabookofdays.com/articles/wm-12.htm}}</ref>. Dickins powiedział: „Czasami podpisujesz akt, aby zarabiać pieniądze, a czasem podpisujesz akt, by tworzyć muzykę. To było wyraźnie to drugie. Chciałem po prostu zaangażować się w tę muzykę”<ref>{{Cytuj |autor = Nielsen Business Media Inc |tytuł = Billboard |data = 1994-07-23 |data dostępu = 2019-06-23 |wydawca = Nielsen Business Media, Inc. |url = https://books.google.com/books?id=YAgEAAAAMBAJ&pg=PA119#v=onepage&q=enya%20shepherd%20moons |język = en}}</ref>. Enya następnie opuściła [[Atlantic Records|Atlantic]] i podpisała kontrakt z [[Geffen Records]], aby obsłużyć jej amerykańską dystrybucję<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa10" Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = enyabookofdays.com |url = http://enyabookofdays.com/articles/wm-12.htm}}</ref>.

Dzięki zielonemu światłu do produkcji nowego albumu, Enya nagrywała ''[[Watermark]]'' od czerwca 1987 r. do kwietnia 1988 r.<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa8" Enya Book of Days |data = 2016-03-04 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160304102850/http://enyabookofdays.com/articles/wm-32.htm}}</ref>. Początkowo nagrano ją w Aigle Studio w wersji analogowej, zanim Dickins poprosił o ponowne nagranie jej cyfrowo w Orinoco Studios w [[Bermondsey]] w Londynie<ref>{{Cytuj |tytuł = BS-TBS「SONG TO SOUL〜永遠の一曲〜」 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.bs-tbs.co.jp |url = https://www.bs-tbs.co.jp/songtosoul/ |język = ja}}</ref>. ''[[Watermark]]'' został wydany we wrześniu 1988 r. i stał się niespodziewanym hitem, osiągając 5 miejsce w Wielkiej Brytanii<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa11" ENYA {{!}} full Official Chart History {{!}} Official Charts Company |data = 2016-07-13 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160713144026/http://www.officialcharts.com/artist/29512/enya/}}</ref> i numer 25 na ''Billboard'' 200 w Stanach Zjednoczonych po jego wydaniu w styczniu 1989 r.<ref name="autonazwa13">{{Cytuj |tytuł = Enya - Chart history {{!}} Billboard |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.billboard.com |url = https://www.billboard.com/artist/301786/enya/chart?f=305&sort=date |archiwum = https://web.archive.org/web/20190601104116/https://www.billboard.com/artist/301786/enya/chart?f=305&sort=date |zarchiwizowano = 2019-06-01 }}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa10" Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = enyabookofdays.com |url = http://enyabookofdays.com/articles/wm-12.htm}}</ref> Główny singiel ''[[Orinoco Flow]]'' był ostatnim utworem napisanym na ten album. Początkowo nie był to singiel, ale Enya i Ryans wybrali go po tym, jak Dickins kilkakrotnie poprosił o singiel jako żart, wiedząc, że muzyka Enyi nie nadaje się na Top 40. Dickins i Ross Cullum są wymienieni w tekstach piosenek<ref name=":6">''Watermark'' (Media notes). WEA Japan. 2009. WPCR-13298.</ref>. ''[[Orinoco Flow]]'' stał się międzynarodowym hitem w pierwszej dziesiątce i przez trzy tygodnie był numerem jeden w Wielkiej Brytanii<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa11" ENYA {{!}} full Official Chart History {{!}} Official Charts Company |data = 2016-07-13 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160713144026/http://www.officialcharts.com/artist/29512/enya/}}</ref> pierwszym z wytwórni Warner, który osiągnął pierwsze miejsce w ciągu sześciu lat<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa12" Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/wm-19.htm}}</ref>. Nowo odkryty sukces spowodował, że Enya zyskała międzynarodową sławę i otrzymała oferty wykorzystania jej muzyki w reklamach telewizyjnych<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/wm-26.htm}}</ref>. Spędziła rok podróżując po całym świecie, aby promować album, który zwiększył jej ekspozycję poprzez wywiady i występy na żywo<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/wm-29.htm}}</ref>. W 1996 r. ''[[Watermark]]'' sprzedał się w ilości przekraczającej 1,2 miliona egzemplarzy w Wielkiej Brytanii i 4 miliony w Stanach Zjednoczonych.

Po wypromowaniu ''[[Watermark]]'', Enya kupiła nowy sprzęt do nagrywania i rozpoczęła pracę nad swoim następnym albumem ''[[Shepherd Moons]]''<ref name="autonazwa14">{{Cytuj |tytuł = Enya Book of Days:Shepherd Moons Article |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = enyabookofdays.com |url = http://enyabookofdays.com/articles/sm-13.htm}}</ref>. Okazało się, że sukces ''Watermark'' spowodował znaczną presję dla piosenkarki, gdy przyszło do pisania nowych piosenek<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya Book of Days:Shepherd Moons Article |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = enyabookofdays.com |url = http://enyabookofdays.com/articles/sm-7.htm}}</ref>. Enya napisała piosenki na podstawie kilku pomysłów, w tym wpisów z jej pamiętnika, [[Blitz (naloty)|The Blitz]] w Londynie i jej dziadków<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya Book of Days:Shepherd Moons Article |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/sm-17.htm}}</ref>. ''[[Shepherd Moons]]'' został wydany w listopadzie 1991 r. Był to jej pierwszy album wydany pod szyldem [[Reprise Records]], prowadzonego przez Warnera w Stanach Zjednoczonych<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa14" Enya Book of Days:Shepherd Moons Article |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = enyabookofdays.com |url = http://enyabookofdays.com/articles/sm-13.htm}}</ref>. Stał się większym sukcesem komercyjnym niż ''Watermark'', osiągając numer jeden w Irlandii w ciągu tygodnia<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa11" ENYA {{!}} full Official Chart History {{!}} Official Charts Company |data = 2016-07-13 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160713144026/http://www.officialcharts.com/artist/29512/enya/}}</ref> i numer 17 w Stanach Zjednoczonych<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa13" Enya - Chart history {{!}} Billboard |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.billboard.com |url = https://www.billboard.com/artist/301786/enya/chart?f=305&sort=date |archiwum = https://web.archive.org/web/20190601104116/https://www.billboard.com/artist/301786/enya/chart?f=305&sort=date |zarchiwizowano = 2019-06-01 }}</ref>. ''[[Caribbean Blue]]'' - główny singiel uzyskał 13 miejsce na listach w Wielkiej Brytanii<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa11" ENYA {{!}} full Official Chart History {{!}} Official Charts Company |data = 2016-07-13 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160713144026/http://www.officialcharts.com/artist/29512/enya/}}</ref>. W 1997 roku album osiągnął wiele platynowych płyt za sprzedaż przekraczającą 1,2 miliona egzemplarzy w Wielkiej Brytanii i 5 milionów w Stanach Zjednoczonych.

Po podróży na całym świecie w celu promowania ''Shepherd Moons'', Enya zaczęła pisać i nagrywać swój czwarty album, ''The Memory of Trees''. Album został wydany w listopadzie 1995 r. Szczyt osiągnął piątą pozycję w Wielkiej Brytanii<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa11" ENYA {{!}} full Official Chart History {{!}} Official Charts Company |data = 2016-07-13 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160713144026/http://www.officialcharts.com/artist/29512/enya/}}</ref> i dziewiąty w Stanach Zjednoczonych<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa13" Enya - Chart history {{!}} Billboard |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.billboard.com |url = https://www.billboard.com/artist/301786/enya/chart?f=305&sort=date |archiwum = https://web.archive.org/web/20190601104116/https://www.billboard.com/artist/301786/enya/chart?f=305&sort=date |zarchiwizowano = 2019-06-01 }}</ref>, gdzie sprzedał się w ponad 3 milionach egzemplarzy. Jej wiodący singiel ''[[Anywhere Is]]'' osiągnął siódme miejsce w Wielkiej Brytanii. Drugi ''On My Way Home'' osiągnął dwudziesty szósty w tym samym kraju<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa11" ENYA {{!}} full Official Chart History {{!}} Official Charts Company |data = 2016-07-13 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160713144026/http://www.officialcharts.com/artist/29512/enya/}}</ref>. Pod koniec 1994 r. Enya wydała rozszerzoną, świąteczną wersję albumu ''The Christmas EP''<ref>{{Cytuj |tytuł = The Enya.com Discography + Singles + The Christmas EP |data = 2015-09-03 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20150903222422/http://discography.enya.com/singles/14.html}}</ref>. Enyi zaproponowano, aby skomponowała soundtrack do filmu ''[[Titanic (film 1997)|Titanic]]'', ale odmówiła. Nagranie jej śpiewu ''[[Oíche chiún|Oíche Chiúin]]'', irlandzkiej wersji [[Cicha noc|Cichej nocy]] pojawiło się na charytatywnym albumie ''A Very Special Christmas 3'', wydanym na rzecz Olimpiady Specjalnej w październiku 1997 r<ref>{{Cytuj |tytuł = A Very Special Christmas, Vol. 3 {{!}} A Very Special Christmas |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.averyspecialchristmas.org |url = http://www.averyspecialchristmas.org/albums/a-very-special-christmas-vol-3}}</ref>

Na początku 1997 roku Enya zaczęła wybierać utwory na swój pierwszy album kompilacyjny, „starając się wybrać oczywiste piosenki, hity i inne”<ref name="autonazwa15">{{Cytuj |tytuł = Enya: Paint the Sky with Stars |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/ptsws-12.htm}}</ref>. Zdecydowała się na pracę nad kolekcją po trasie promocyjnej ''The Memory of Trees'', ponieważ czuła, że to właściwy moment w jej karierze, a jej kontrakt z WEA wymagał od niej wydania „najlepszego” albumu. Zestaw, zatytułowany ''[[Paint the Sky with Stars|Paint the Sky with Stars: The Best of Enya]]'', zawiera dwa nowe utwory ''Paint the Sky with Stars'' i ''Only If ...''<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya: Paint the Sky with Stars |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/ptsws-7.htm}}</ref>. Wydany w listopadzie 1997 r. album był światowym sukcesem komercyjnym, osiągając 4 miejsce w Wielkiej Brytanii<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa11" ENYA {{!}} full Official Chart History {{!}} Official Charts Company |data = 2016-07-13 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160713144026/http://www.officialcharts.com/artist/29512/enya/}}</ref> i nr 30 w USA<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa13" Enya - Chart history {{!}} Billboard |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.billboard.com |url = https://www.billboard.com/artist/301786/enya/chart?f=305&sort=date |archiwum = https://web.archive.org/web/20190601104116/https://www.billboard.com/artist/301786/enya/chart?f=305&sort=date |zarchiwizowano = 2019-06-01 }}</ref>^, gdzie sprzedał się w ponad 4 milionach egzemplarzy. Only If ... został wydany jako singiel w 1997 roku<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya: Paint the Sky with Stars |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/ptsws-3.htm}}</ref>.

Enya rozpoczęła pracę nad swoim piątym albumem studyjnym, zatytułowanym ''[[A Day Without Rain]]'', w połowie 1998 roku. W odróżnieniu od swoich poprzednich albumów, włączyła użycie sekcji smyczkowej do swoich kompozycji, co początkowo nie było świadomą decyzją, ale Enya i Nicky Ryan zgodzili się, że uzupełniają utwory, które były pisane. Album został wydany w listopadzie 2000 r. i osiągnął numer 6 w Wielkiej Brytanii<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa11" ENYA {{!}} full Official Chart History {{!}} Official Charts Company |data = 2016-07-13 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160713144026/http://www.officialcharts.com/artist/29512/enya/}}</ref> i 17 w Stanach Zjednoczonych<ref>{{Cytuj |tytuł = Top 200 Albums {{!}} Billboard 200 chart |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = Billboard |url = https://www.billboard.com/charts/billboard-200}}</ref>. W następstwie [[Zamach z 11 września 2001 roku|ataków z 11 września]] sprzedaż albumu i jego wiodącego singla ''Only Time'' gwałtownie wzrosła po tym, jak piosenka została szeroko wykorzystana podczas transmisji radiowych i telewizyjnych z wydarzeń<ref name="autonazwa16">{{Cytuj |tytuł = Enya News: Time and Time Again |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = enyabookofdays.com |url = http://enyabookofdays.com/articles/adwr-27.htm}}</ref> prowadząc do jej opisu jako „hymn po 11 września”<ref name="autonazwa17">{{Cytuj |tytuł = Enya: Amarantine. Enya Expands Lyrical Language |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/amaran_13.htm}}</ref>. Ekspozycja spowodowała, że ''[[A Day Without Rain]]'' osiągnęło drugie miejsce [[Billboard 200|''listy Billboard'' 200]]<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa16" Enya News: Time and Time Again |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = enyabookofdays.com |url = http://enyabookofdays.com/articles/adwr-27.htm}}</ref>. Enya wydała [[Maxi singel|maxi singiel]] zawierający oryginalny i popowy remiks utworu ''Only Time'' w listopadzie 2001. Enya przekazała swoje dochody na rzecz Międzynarodowego Stowarzyszenia Strażaków. Piosenka znalazła się na szczycie listy ''[[Adult Contemporary (lista przebojów)|Billboard]]'' [[Adult Contemporary (lista przebojów)|Hot Adult Contemporary Tracks]] i znalazła się na 10 miejscu w rankingu [[Hot 100]]. Był to singiel Enyi najwyżej notowany w USA<ref>{{Cytuj |tytuł = INFINITY CHARTS: German Top 20 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = ki.informatik.uni-wuerzburg.de |url = http://ki.informatik.uni-wuerzburg.de/~topsi/deu2001/deu_2001t.html}}</ref>. Drugi singiel ''Wild Child'' został wydany w grudniu 2001 roku. ''A Day Without Rain'' pozostaje najlepiej sprzedawanym albumem Enyi z 7 milionami sprzedanych egzemplarzy w USA i najlepiej sprzedającym się albumem New Age wszech czasów, szacowanym na 13 milionów sprzedanych egzemplarzy na całym świecie.

W 2001 roku Enya zgodziła się napisać i zagrać w dwóch utworach do ścieżki dźwiękowej ''[[Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia|Władcy Pierścieni: Drużyna Pierścienia]]'' (2001) na prośbę reżysera [[Peter Jackson|Petera Jacksona]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Into the Mystic |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = disquiet.com |url = https://disquiet.com/2002/02/01/into-the-mystic/}}</ref>. Jego kompozytor [[Howard Shore]] „wyobrażał sobie jej głos”, gdy pisał partyturę filmu, co czyni wyjątkowy wyjątek włączeniem innego artysty do jednej ze ścieżek dźwiękowych<ref name=":7">{{Cytuj |autor = Adams, Doug |tytuł = http://www.lordoftherings-soundtrack.com/fotr_annotated_score_2.pdf |data = 2005}}</ref>. Po locie do Nowej Zelandii, aby obserwować filmowanie i obejrzeć fragment filmu<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa16" Enya News: Time and Time Again |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = enyabookofdays.com |url = http://enyabookofdays.com/articles/adwr-27.htm}}</ref>, Enya wróciła do Irlandii i skomponowała ''Aníron (Theme for Aragon and Arwen)'' z tekstami Romy Ryan w JRR Tolkienowskim fikcyjnym język elfów [[Sindarin]] oraz ''May It Be'', śpiewany, w języku angielskim i innym języku tolkienowskim [[Quenya|quenyi]]. Shore oparł swoje orkiestracje wokół nagranych wokali i motywów Enyi, aby stworzyć „płynny dźwięk”<ref name=":7" />. W 2002 r. Enya wydała ''May It Be'' jako singiel, który przyniósł jej nominację do [[Nagroda Akademii Filmowej|Oscara]] za najlepszą oryginalną piosenkę. Wystąpiła na żywo podczas ceremonii rozdania nagród 74. Akademii wraz z orkiestrą w marcu 2002 r.<ref>{{Cytuj |autor = Rolling Stone, Rolling Stone |tytuł = Rock At the Oscars |data = 2011-02-01 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = Rolling Stone |url = https://www.rollingstone.com/music/music-lists/rock-at-the-oscars-206860/ |język = en-US}}</ref> a później przytoczyła moment jako wyróżnienie jej kariery<ref>{{Cytuj |autor name= Lauren Murphy |tytuł = Enya breaks her silence on fame, privacy and music |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = The Irish Times |url = https"://www.irishtimes.com/life-and-style/people/enya-breaks-her-silence-on-fame-privacy-and-music-1.24286302" |język = en}}</ref>.

We wrześniu 2003 roku Enya powróciła do Aigle Studio, aby rozpocząć pracę nad swoim szóstym albumem studyjnym ''[[Amarantine]]''<ref>{{Cytuj |autor = Enya. |tytuł = Water shows the hidden heart |data = 2005 |data dostępu = 2019-06-23 |isbn = 0955201101 |miejsce = [Killiney] |wydawca = Valley-dwellers |oclc = 137208600}}</ref>. Roma powiedział, że tytuł oznacza „wieczny”<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa17" Enya: Amarantine. Enya Expands Lyrical Language |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/amaran_13.htm}}</ref>. Album jest pierwszym przykładem śpiewu Enyi w ''Loxian'' - fikcyjnym języku stworzonym przez Romę, który powstał, gdy Enya pracowała nad ''Water Shows the Hidden Heart''. Po wielu próbach zaśpiewania piosenki po angielsku, irlandzku i łacinie, Roma zaproponowała nowy język oparty na dźwiękach, które Enya śpiewała podczas tworzenia swoich piosenek. Okazało się to być sukcesem, a Enya zaśpiewała ''Less Than a Pearl'' i ''The River Sings'' w ten sam sposób. Roma pracowała nad tym językiem dalej, tworząc „kulturę i historię” za sobą otaczającą ludność ''Loxian'', którzy są z innej planety<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa17" Enya: Amarantine. Enya Expands Lyrical Language |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/amaran_13.htm}}</ref>. ''Sumiregusa (Wild Violet)'' jest zaśpiewany po japońsku<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa17" Enya: Amarantine. Enya Expands Lyrical Language |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/amaran_13.htm}}</ref>. ''[[Amarantine]]'' odniosła globalny sukces, osiągając 6 pozycję na liście ''[[Billboard 200|Billboard]]'' [[Billboard 200|200]]<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa13" Enya - Chart history {{!}} Billboard |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.billboard.com |url = https://www.billboard.com/artist/301786/enya/chart?f=305&sort=date |archiwum = https://web.archive.org/web/20190601104116/https://www.billboard.com/artist/301786/enya/chart?f=305&sort=date |zarchiwizowano = 2019-06-01 }}</ref> i 8 na liście w Wielkiej Brytanii<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa11" ENYA {{!}} full Official Chart History {{!}} Official Charts Company |data = 2016-07-13 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160713144026/http://www.officialcharts.com/artist/29512/enya/}}</ref>. W Stanach Zjednoczonych sprzedano ponad milion certyfikowanych kopii, co stanowi znaczny spadek sprzedaży w porównaniu z jej poprzednimi albumami. Enya zadedykowała album producentowi [[BBC]] Tony'emu McAuleyowi, który zlecił Enyi napisanie ścieżki dźwiękowej do ''[[The Celts]]'', po jego śmierci w 2003 roku<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya: Amarantine |data = 2016-03-04 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160304110637/http://enyabookofdays.com/articles/amaran_23.htm}}</ref>. Singiel [[Amarantine (singel)|Amarantine]] został wydany w grudniu 2005 roku<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa17" Enya: Amarantine. Enya Expands Lyrical Language |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/amaran_13.htm}}</ref>.Świąteczna edycja specjalna ''Christmas Special Edition'' została wydana w 2006 r., a następnie wydana została wersja Deluxe.

Enya kontynuowała pisanie muzyki z zimowym i świątecznym motywem do swojego siódmego albumu studyjnego ''[[And Winter Came]].''Początkowo zamierzała stworzyć album z sezonowymi piosenkami i hymnami, który miał być wydany pod koniec 2007 roku, ale zamiast tego postanowiła stworzyć album o tematyce zimowej. Utwór ''[[My! My! Time Flies!]]'' to hołd złożony zmarłemu irlandzkiemu gitarzyście Jimmy'emu Faulknerowi, który zawiera gitarowe solo w wykonaniu Pata Farrella<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya: And Winter Came |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/awc-15.htm}}</ref> będące pierwszym użycie gitary na albumie Enyi od czasu ''[[I Want Tomorrow]]'' z ''[[Enya (album)|Enyi]]''. Po wydaniu w listopadzie 2008 r., ''And Winter Came ...'' osiągnął 6 miejsce w Wielkiej Brytanii<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa11" ENYA {{!}} full Official Chart History {{!}} Official Charts Company |data = 2016-07-13 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160713144026/http://www.officialcharts.com/artist/29512/enya/}}</ref> i nr 8 w USA<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa13" Enya - Chart history {{!}} Billboard |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.billboard.com |url = https://www.billboard.com/artist/301786/enya/chart?f=305&sort=date |archiwum = https://web.archive.org/web/20190601104116/https://www.billboard.com/artist/301786/enya/chart?f=305&sort=date |zarchiwizowano = 2019-06-01 }}</ref> i sprzedał prawie 3,5 miliona kopii na całym świecie do 2011 r<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya {{!}} The BRIT Awards 2011 |data = 2010-12-29 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20101229210833/http://www.brits.co.uk/artist/enya}}</ref>.

W 2012 roku Enya wróciła do studia, aby nagrać swój ósmy album, ''[[Dark Sky Island]]''. Jego nazwa odnosi się do wyspy [[Sark]], która stała się pierwszą wyspą wyznaczoną, jako rezerwat ciemnego nieba. Nowy album zaczął być promowany w październiku 2015 r. z premierą jego głównego singla ''[[Echoes in Rain]]'' w audycji radiowej Kena Bruce'a oraz z wydaniem tego samego miesiąca singla w wersji cyfrowej<ref>{{Cytuj |tytuł = BBC Radio 2 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.facebook.com |url = https://www.facebook.com/BBCR2/photos/a.135213933157262/1235941909751120/?type=3 |język = pl}}</ref>. Po premierze w dniu 20 listopada 2015 r. ''Dark Sky Island'' trafił na 4. miejsce w Wielkiej Brytanii, najwyższy album studyjny Enyi na tej liście od czasu, gdy ''[[Shepherd Moons]]'' trafił na 1. miejsce<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa11" ENYA {{!}} full Official Chart History {{!}} Official Charts Company |data = 2016-07-13 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = web.archive.org |url = https://web.archive.org/web/20160713144026/http://www.officialcharts.com/artist/29512/enya/}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa13" Enya - Chart history {{!}} Billboard |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.billboard.com |url = https://www.billboard.com/artist/301786/enya/chart?f=305&sort=date |archiwum = https://web.archive.org/web/20190601104116/https://www.billboard.com/artist/301786/enya/chart?f=305&sort=date |zarchiwizowano = 2019-06-01 }}</ref>. Deluxe Edition zawiera trzy dodatkowe utwory<ref>{{Cytuj |tytuł = Dark Sky Island Deluxe Edition + Cover |data = 2015-10-08 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = EnyaBlues |url = http://enya.sk/2015/10/dark-sky-island-deluxe-edition-cover/ |język = en-GB}}</ref>. Enya zakończyła trasę promocyjną po Wielkiej Brytanii i Europie, Stanach Zjednoczonych i Japonii<ref>{{Cytuj |tytuł = Singer Enya returns with new album |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.itv.com |url = https://www.itv.com/lorraine/singer-enya-returns-with-new-album-dark-sky-island}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Enya |tytuł = Enya will be on @BBCFrontRow from 19:15 GMT tonight on @BBCRadio4. Listen here: http://www.bbc.co.uk/radio4 |data = 2015T09:23 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = @official_enya |url = https://twitter.com/official_enya/status/667392652606836736 |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = BBC Radio 2 - The Chris Evans Breakfast Show, Enya, Darcey Bussell, Evgeny Lebedev and the Corrs |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = BBC |url = https://www.bbc.co.uk/programmes/b06ns2yd |język = en-GB}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = BBC Radio Ulster - Gerry Kelly, Enya is Gerrys special guest today |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = BBC |url = https://www.bbc.co.uk/programmes/b06pcy34 |język = en-GB}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = YouTube |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.youtube.com |url = https://www.youtube.com/watch?v=hUbha53UNl4}}</ref>.

[[Plik:Enya House.jpg|thumb|left|[[Plik:Enya Castle.jpg|bezramki|220x220px]][[Plik:Enya Castle 2.jpg|bezramki]]Rezydencja wokalistki w [[Killiney]] w [[Irlandia|Irlandii]]]]W 1997 roku Enya za 2,5 miliona funtów kupiła na aukcji [[Zamek Manderley|Manderley Castle]], wiktoriański dom [[Zabytki Wielkiej Brytanii|klasy A]] w [[Killiney]] w hrabstwie Dublin<ref name="autonazwa18">{{Cytuj |tytuł = Enya: Amarantine. Enya pad will be a fortress |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = enyabookofdays.com |url = http://enyabookofdays.com/articles/amaran_11.htm}}</ref>. Dawniej znana jako ''Victoria and Ayesha Castle'', przemianowała zamek po domu z książki ''Rebecca'' autorstwa [[Daphne du Maurier]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya News: Enya's Fortress Home |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/nextalbum-1.htm}}</ref>. W 2009 roku, podczas trzyletniej przerwy w muzyce, Enya kupiła dom w południowej Francji<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya on ‘Breaking Bad,’ Dustin Hoffman, and Her First Album in 7 Years |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.yahoo.com |url = https://www.yahoo.com/entertainment/enya-loves-breaking-bad-dustin-hoffman-being-221200433.html |język = en-US}}</ref>

Od lat 80. Enya przyciągnęła uwagę kilku stalkerów. W 1996 r. Włoch, który widziany był w Dublinie ze zdjęciem Enyi na szyi, dźgnął się przed pubem rodziców piosenkarki po wyrzuceniu z lokalu<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya escapes intruder by hiding in panic room |data = 2005-10-05 |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = The Independent |url = http://www.independent.co.uk/news/world/europe/enya-escapes-intruder-by-hiding-in-panic-room-317211.html |język = en}}</ref>. W maju 2005 r. Enya wydała około {{nowrap|250 000}} funtów na poprawę bezpieczeństwa, pokrycie luk w zewnętrznej ścianie zamku oraz zainstalowanie pachołków i żelaznych balustrad<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa18" Enya: Amarantine. Enya pad will be a fortress |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = enyabookofdays.com |url = http://enyabookofdays.com/articles/amaran_11.htm}}</ref>. Pomimo tych ulepszeń, w październiku 2005 r. dwie osoby włamały się do jej domu. Jedna zaatakowała i związała jedną z pokojówek wokalistki i uciekła z kilkoma przedmiotami Enyi po tym, jak podniosła alarm w swoim pokoju bezpieczeństwa<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya's castle invaded by stalker |data = 2005-10-03 |data dostępu = 2019-06-23 |url = http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/northern_ireland/4305058.stm |język = en-GB}}</ref>.

Enya znana jest z utrzymywania prywatnego stylu życia, mówiąc: „Muzyka jest tym, co się sprzedaje. Nie ja ani to, za czym stoję ... zawsze tak chciałam”<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa15" Enya: Paint the Sky with Stars |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/ptsws-12.htm}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = Enya: The Memory of Trees |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/tmot-3.htm}}</ref>. Nie jest zamężna i jest ciotką zastępczą dla dwóch dziewczynek<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya: Amarantine: Enya, the invisble star. |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/amaran_16.htm}}</ref>. W 1991 roku powiedziała: „Boję się małżeństwa, ponieważ obawiam się, że ktoś może mnie chcieć z powodu tego, kim jestem, a nie dlatego, że mnie kocha...”<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya Book of Days:Shepherd Moons Article |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = enyabookofdays.com |url = http://enyabookofdays.com/articles/sm-2.htm}}</ref>. Jej związek z „hiszpańskim mężczyzną” zakończył się w 1997 r.<ref>{{Cytuj |tytuł name="autonazwa15" Enya: Paint the Sky with Stars |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/ptsws-12.htm}}</ref> - mniej więcej wtedy, gdy rozważała ograniczenie czasu na muzykę, aby mieć rodzinę, ale stwierdziła, że wywiera to na nią presję i „poszła drogą, którą chciała iść"<ref>{{Cytuj |autor = John Aizlewood |tytuł = Interview: Enya |czasopismo = The Guardian |data = 2000-11-20 |data dostępu = 2019-06-23 |issn = 0261-3077 |url = https://www.theguardian.com/culture/2000/nov/20/artsfeatures2 |język = en-GB}}</ref>. Deklaruje się jako „bardziej duchowa niż religijna... czerpię z religii to, co lubię”<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya: The Memory of Trees |data dostępu = 2019-06-23 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/tmot-13.htm}}</ref>.

Enya nigdy nie odbyła trasy koncertowej, mimo licznych próśb z całego świata i wspominania o pomyśle od późnych lat 80. Powiedziała, że początkowo nie zgadzała się w tej sprawie z Warner Music, ponieważ wytwórnia wyobrażała sobie jej występ na scenie „z fortepianem... może z dwoma lub trzema syntezatorami i to wszystko”<ref name=":8" />. Enya wyjaśniła, że czas poświęcony jej albumom powoduje, że pozostaje jej już niewiele czasu na planowanie innych projektów<ref>{{Cytuj |tytuł name= Enya":9" Paint the Sky with Stars |data dostępu = 2019-06-25 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/ptsws-12.htm}}</ref>. Wyraziła również trudność w odtworzeniu na scenie jej muzyki. W 1996 roku Nicky Ryan powiedział, że Enya otrzymała ofertę wartą prawie {{nowrap|500 000}} funtów na wykonanie koncertu w Japonii<ref>{{Cytuj |tytuł = Enya Book of Days |data dostępu = 2019-06-25 |opublikowany = www.enyabookofdays.com |url = http://www.enyabookofdays.com/articles/tmot-7.htm}}</ref>. W 2016 wokalistka opowiedziała o perspektywie koncertu na żywo, kiedy ujawniła rozmowy z Ryanami podczas jej trzyletniej przerwy po ''[[And Winter Came]] ...'' (2008), aby wykonać koncert w Metropolitan Opera House w Nowym Jorku, który miał być transmitowany do kin na całym świecie. Zanim mogło się to wydarzyć, Nicky zasugerował, aby weszła do studia i nagrała „wszystkie hity” na żywo z orkiestrą i chórem, aby zobaczyć, jak będą brzmieć<ref name=":8" />.