Zamek w Oporowie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat.
Linia 88:
== Historia zamku i jego właścicieli ==
=== Dalsze losy Oporowskich ===
Oporowscy byli związani z wsią od jej początku, bo jak wiadomo, pierwsza wzmianka o wsi padła w 1363 roku. Dziedzic Oporowa, Bogusław (kanonik i archidiakon gnieźnieński), syn Stefana, „pojawił się jako świadek na dokumencie wystawionym przez [[Kazimierz wielkiIII Wielki|Kazimierza Wielkiego]]”<ref>„Zbiór dokumentów zakonu oo. paulinów”, t.1: 1328-1464, oprac. J.Fijałek, Kraków 1938, s.86</ref>. To właśnie z ojcem Bogusława, Stefanem (chorążym i sędzią łęczyckim), łączy się wybudowanie pierwszego dworu Oporowskich. Z kolei Bogusław pojawił się też jako scholastyk w dokumencie notarialnym z 1376 i w 1396, w dokumencie wydanym przez arcybiskupa Dobrogosta. Miasto miało zostać założone na gruntach dawnej wsi{{odn|Kin-Rzymkowska|2000|s=19}}. Autorzy nie są zgodni co do tego, kiedy założony „pierwotny” Oporów, mogło to być przed połową XII stulecia, lub też później{{odn|Kin-Rzymkowska|2000|s=20}}.
 
Kolejne siedziby rodowe wznosili już najznamienitsi przedstawiciele rodziny. [[Mikołaj z Oporowa|Mikołaj Oporowski]] był bratankiem i spadkobiercą Bogusława, synem Włodzimierza (podstolego i sędziego łęczyckiego){{odn|Kin-Rzymkowska|2000|s=195}}. Za jego życia powstała prawdopodobnie jedynie wieża zamkowa. Budowę rezydencji rodzinnej dokończył [[Władysław Oporowskich]]. Karierę w duchowieństwie zaczynał po studiach na uniwersytetach w Wiedniu i Bolonii od funkcji kanonika wrocławskiego, by w 1428 zostać podkanclerzym koronnym{{Refn|W 1415 roku Władysław Oporowski otrzymał tytuł bakałarza sztuk wyzwolonych na Uniwersytecie w Wiedniu, w 1420 – tytuł doktora dekretów na Uniwersytecie w Bolonii. {{odn|Kin-Rzymkowska|2000|s=195}}.|grupa = uwaga|nazwa = nota8}}, a w 1449 – arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem Polski.