Aleksander Szymielewicz: Różnice pomiędzy wersjami

▲|Gimnazjum Państwowego im. Romualda Traugutta]] w [[Brześć|Brześciu nad Bugiem]], gdzie chodził do jednej klasy z [[Menachem Begin|Menachemem Beginem]], późniejszym [[premierzy Izraela|premierem Izraela]]<ref name="Teler">{{Cytuj |autor = Marek Teler |tytuł = Oletka |czasopismo = Replika |data = 2021-07-31 |issn = 1896-3617 |numer = 92 |miejsce = Warszawa |wydawca = Fundacja Replika}}</ref>. W maju 1931 wyjechał do [[Warszawa|Warszawy]], gdzie poznał kompozytora Karola Szymanowskiego, z którym był związany przez kolejnych kilka lat<ref>D. Gwizdalanka, ''Uwodziciel. Rzecz o Karolu Szymanowskim'', Kraków 2021, ss. 210–215.</ref>. Dzięki wsparciu Szymanowskiego w październiku 1931 rozpoczął naukę w [[Centrum Wyszkolenia Sanitarnego|Szkole Podchorążych Sanitarnych]] i cywilne studia lekarskie na Wydziale Medycznym [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]], gdzie należał do uczelnianego Koła Medyków<ref name="Gliński">J. B. Gliński, ''Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej'', t. 3, Wrocław 2003.</ref>. 8 stycznia 1940 otrzymał absolutorium, a 2 maja 1940 zdał swój ostatni egzamin dyplomowy. 23 lipca 1941 został przyjęty do Izby Lekarskiej Warszawsko-Białostockiej. Pracował również w Lecznicy dla Przychodzących Chorych przy ul. Nowogrodzkiej 5<ref name="Gliński" />. W okresie okupacji pomagał też Ludwice Bogórskiej i [[Zofia Chomętowska|Zofii Chomętowskiej]] w prowadzeniu założonego w 1940 roku warszawskiego antykwariatu „Krynolina”<ref>Z. Chomętowska, ''Na wozie i pod wozem'', Warszawa 2007, ss. 165–166.</ref>.