Miejsce święte: Różnice pomiędzy wersjami

Według [[Louis Bouyer|Louisa Bouera]] miejsce święte, sakralne należy do sfery określanej jako ''[[sacrum]]'' – nad którą człowiek nie ma kontroli. Sfery, która swą skalą i jakością, wartością przewyższa go. Sfera ta zasadniczo należy do Boga, nosi Jego znamię, które jest zarówno źródłem lęku, jak i podziwu. Uczony zwrócił uwagę na nowożytną dość popularną iluzję. Człowiek współcześnie zakłada, że rzeczywistość była od początku profanum, czymś świeckim, oddalonym od Boga. Dlatego, aby mieć coś świętego, trzeba wziąć to, co jest nieświęte i je konsekrować. Prawda historyczna ukazuje coś odwrotnego. Jak zauważył również [[Mircea Eliade]], u początku ludzkich doświadczeń cała rzeczywistość była uważana za świętą{{odn|Eliade|1958|s=30}}. To ''profanum'' powstało poprzez zbezczeszczenie ''sacrum''. Świat był w pierwotnym doświadczeniu religijnym postrzegany przez człowieka w aspekcie całości, jakjako jakościowo niepowtarzalny, święty. Później, kiedy doszło do spontanicznego samookreślenia człowieka, jego względnej autonomii, ludzie zaczęli wyznaczać ograniczony obszar w tej świętej rzeczywistości jako swój własny. I wyłączyli z niego Boga. Im mocniej człowiek osadza się w świecie jak we własnym domu, tym bardziej rozszerza się ten obszar profanum{{odn|Bouyer|1963|s=80-81}}.