Magdalena (Żegałowa): Różnice pomiędzy wersjami

W 1949 rodzina Żegałowów mogła wrócić na Łotwę. Ludmiła Żegałowa pracowała w fabryce, następnie jako nauczycielka szkoły podstawowej w placówce dla przewlekle chorych dzieci. W 1952 wstąpiła jako [[posłusznik|posłusznica]] do [[monaster Trójcy Świętej i św. Sergiusza z Radoneża w Rydze|monasteru Trójcy Świętej i św. Sergiusza z Radoneża w Rydze]]<ref name="par"/>, jedynej prawosławnej żeńskiej wspólnoty monastycznej na terytorium [[Łotewska Socjalistyczna Republika Radziecka|Łotewskiej SRR]]<ref name="arka"/>. W tym samym roku arcybiskup ryski i łotewski [[Filaret (Lebiediew)|Filaret]] dokonał jej postrzyżyn [[mnich riasoforny|w riasofor]], nadając jej imię Magdalena. W monasterze była regentką chóru mniszek. 21 sierpnia 1958 złożyła wieczyste śluby mnisze przed biskupem [[Jan (Aleksiejew), arcybiskup gorkowski|Janem (Aleksiejewem)]], zachowując imię otrzymane w czasie poprzedniej profesji. W 1968 wybrana na zastępczynię przełożonej monasteru, pełniła wymienione obowiązki do 1971, gdy przeniesiono ją na stanowisko ekonomki. W 1976 została zastępczynią przełożonej odpowiedzialną za filialną pustelnię Przemienienia Pańskiego<ref name="par"/>. 4 kwietnia 1977 na mocy decyzji patriarchy moskiewskiego i całej Rusi [[Pimen (patriarcha Moskwy)|Pimena]] oraz arcybiskupa ryskiego i łotewskiego [[Leonid (Polakow)|Leonida]] została mianowana przełożoną monasteru, zaś w maju tego samego roku otrzymała godność igumeni<ref name="par"/>.

 

 

Za swoją działalność ihumenia Magdalena otrzymała jedną z najwyższych nagród cerkiewnych przewidywanych dla mniszek – prawo noszenia dwóch krzyży z ozdobami (1990) oraz odznaczenia cerkiewne – Order Św. Sergiusza z Radoneża III stopnia (1981), Order Świętego Równego Apostołom Księcia Włodzimierza II stopnia (1987)<ref name="par"/>.