Magdalena (Żegałowa): Różnice pomiędzy wersjami

|tytuł = [[Igumen|ihumenIhumen]]ia

|opis grafiki =

|1. funkcja = przełożonaPrzełożona monasteru Trójcy Świętej i św. Sergiusza z Radoneża w Rydze

|wyznanie = [[prawosławiePrawosławie|prawosławne]]

'''Magdalena''', imię świeckie '''Ludmiła Giermanowna Żegałowa''' (ur. 26 czerwca 1921 w [[Ryga|Rydze]], zm. 10 października 1996) – [[Rosja|rosyjska]] mniszka [[prawosławiePrawosławie|prawosławna]], przełożona [[monasterMonaster Trójcy Świętej i św. Sergiusza z Radoneża w Rydze|monasteru Trójcy Świętej i św. Sergiusza z Radoneża w Rydze]] w latach 1977–1996. Ze względu na zasługi w wychowywaniu duchowym nowych mniszek, które zostały następnie [[igumen]]iami w monasterach otwartych po rozpadzie ZSRR, określana jako ''igumenia całej Rusi''<ref name="arka">A. Radziukiewicz, Ryska Arka, [[Przegląd Prawosławny]], nr 8 (314), sierpień 2011, sss. 23–26</ref>.

Córka Giermana Wasiljewicza Żegałowa, potomka rodziny kupieckiej z [[Jarosław (Rosja)|Jarosławia]], następnie kapłana prawosławnego i jego żony Tatiany Wasiljewny Dmitrijewej. Ukończyła gimnazjum [[Łotwa|łotewskie]] w [[Saldus]]ie, po czym pracowała na poczcie, a od 1942 jako księgowa. Równocześnie z błogosławieństwa egzarchy Krajów Bałtyckich metropolity [[Sergiusz (Woskriesienski)|Sergiusza]] prowadziła lekcje religii prawosławnej dla dzieci [[językJęzyk łotewski|łotewskojęzycznych]]. W roku szkolnym 1943/1944 była również nauczycielką geografii i [[językJęzyk rosyjski|języka rosyjskiego]]. W sierpniu 1944 wywieziona razem z całą rodziną do [[Niemcy|Niemiec]], żyła kolejno w [[Gdańsk]]u, [[Chemnitz]], [[Karlowe Wary|Karlowych Warach]]. Od kwietnia 1945 ks. Gierman Żegałow podjął pracę duszpasterską w cerkwiach na terytorium [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]] – w [[cerkiew Świętych Piotra i Pawła w Karlowych Warach|Karlowych Warach]], [[cerkiew św. Włodzimierza w Mariańskich Łaźniach|Mariańskich Łaźniach]] i [[cerkiew św. Olgi we Franciszkowych Łaźniach|Franciszkowych Łaźniach]]. Ludmiła Żegałowa pracowała jako nauczycielka religii i języka rosyjskiego<ref name="par">[http://www.pravoslavie.lv/index.php?newid=470&id=180 Игумения Магдалина (Жегалова)]</ref>.

W 1949 rodzina Żegałowów mogła wrócić na Łotwę. Ludmiła Żegałowa pracowała w fabryce, następnie jako nauczycielka szkoły podstawowej w placówce dla przewlekle chorych dzieci. W 1952 wstąpiła jako [[posłusznikPosłusznik|posłusznica]] do [[monasterMonaster Trójcy Świętej i św. Sergiusza z Radoneża w Rydze|monasteru Trójcy Świętej i św. Sergiusza z Radoneża w Rydze]]<ref name="par"/>, jedynej prawosławnej żeńskiej wspólnoty monastycznej na terytorium [[Łotewska Socjalistyczna Republika Radziecka|Łotewskiej SRR]]<ref name="arka"/>. W tym samym roku arcybiskup ryski i łotewski [[Filaret (Lebiediew)|Filaret]] dokonał jej postrzyżyn [[mnichMnich riasoforny|w riasofor]], nadając jej imię Magdalena. W monasterze była regentką chóru mniszek. 21 sierpnia 1958 złożyła [[Postrzyżyny mnisze|wieczyste śluby mnisze]] przed biskupem [[Jan (Aleksiejew), arcybiskup gorkowski|Janem (Aleksiejewem)]], zachowując [[Imię zakonne|imię]] otrzymane w czasie poprzedniej profesji. W 1968 wybrana na zastępczynię przełożonej monasteru, pełniła wymienione obowiązki do 1971, gdy przeniesiono ją na stanowisko ekonomki. W 1976 została zastępczynią przełożonej odpowiedzialną za filialną pustelnię Przemienienia Pańskiego<ref name="par"/>. 4 kwietnia 1977 na mocy decyzji patriarchy moskiewskiego i całej Rusi [[Pimen (patriarcha Moskwy)|Pimena]] oraz arcybiskupa ryskiego i łotewskiego [[Leonid (Polakow)|Leonida]] została mianowana przełożoną monasteru, zaś w maju tego samego roku otrzymała godność igumeni<ref name="par"/>.