Na melinę: Różnice pomiędzy wersjami

[[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|Polska pod okupacją niemiecką]] podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Oddział partyzantów, wobec zbliżającej się zimy, przygotowuje się do rozproszenia po "melinach" – t.jtj. bezpiecznych kryjówkach. Jego członkowie przy pomocy miejscowego fotografa licznie robią sobie zdjęcia do "lewych" dokumentów. Całe przedsięwzięcie obserwuje stary dziad-żebrak, którego zainteresowanie w końcu wzbudza niepokój partyzantów. Ich dowódca postanawia urządzić małą prowokację – kilku z jego partyzantów, w przebraniu niemieckich żandarmów zatrzymuje starca i zaczyna go wypytywać o partyzantów. Żebrak bez wahania wskazuje ich miejsce stacjonowania w pobliskim lesie. Jest nawet gotów zastrzelić jednego ze "schwytanych" partyzantów. W zamian prosi jedynie o jego kożuch i buty. Decyzja dowódcy oddziału o zdemaskowanym konfidencie jest szybka i jednoznaczna – śmierć przez rozstrzelanie. Całość akcji kończy lakoniczny raport dowódcy oddziału do zwierzchników.

* [[Sylwester Przedwojewski]] – fotografowany partyzant

* [[Marian Rułka]] – partyzant-"żołnierz niemiecki"