Andrzej Ruszkowski (1910–2002): Różnice pomiędzy wersjami

Do początku lat 50. działał w środowiskach polonijnych. Był aktywny w reaktywowanej Organizacji Polskiej, współtworzył Stowarzyszenie „Ogniwo”, którego celem była pomoc Polakom na emigracji w powrocie do normalnego życia po wojnie. W „Ogniwie” czołową rolę odgrywali członkowie OP. Stowarzyszenie roztoczyło opiekę m.in. nad byłymi żołnierzami [[Brygada Świętokrzyska|Brygady Świętokrzyskiej]]. Dawni działacze ONR utworzyli tajny Komitet Wykonawczy „Zakonu Narodowego”. Na zjazdach tego gremium, pod wpływem Ruszkowskiego uznano, że „jedynym światopoglądem, który może uratować Europę, a dzięki temu również sprawę polską, jest chrześcijaństwo”<ref>A.M. Jabłoński, ''Andrzej (André) Hubert Ruszkowski (1910-2002)'', [w:] ''Słownik biograficzny polskiego obozu narodowego'', red. K. Kawęcki, t. 1, Warszawa 2020, s. 274-275.</ref>. Środowiska reaktywowanej OP i „Ogniwa” utrzymywały kontakty z kontrwywiadem francuskim, efektem czego była akcja szkoleniowa i plany utworzenia polskiej dywizji w armii francuskiej<ref name=":0">A.M. Jabłoński, ''Andrzej (André) Hubert Ruszkowski (1910-2002)'', [w:] ''Słownik biograficzny polskiego obozu narodowego'', red. K. Kawęcki, t. 1, Warszawa 2020, s. 276.</ref>.

Od zakończenia wojny utrzymywał kontakty z organizacjami filmowymi: z Katolicką Centralą Filmową w Paryżu, od 1946 z Międzynarodową Katolicką Organizacją Filmową (był jej sekretarzem generalnym do spraw kontaktów z przemysłem filmowym, [[UNESCO]] i innymi organizacjami). Był redaktorem naczelnym „International Film Reviev” (pismo wydawano w języku angielskim, francuskim i hiszpańskim). Był członkiem jury na festiwalach: w [[Festiwal Filmowy w Cannes|Cannes]], w [[Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wenecji|Wenecji]], w [[Punta del Este]]jw<ref name=":0" />[[Punta del Este|.]]

Od 1952 przez szesnaście lat wykładał na [[Papieski Uniwersytet Katolicki w Peru|Papieskim Uniwersytecie Katolickim w Peru]] (na Wydziałach Prawa, Ekonomii i Nauk Społecznych). Był redaktorem naczelnym tygodnika [[Archidiecezja Lima|archidiecezji Lima]] „Actualidad” (1962-1964). [[CELAM|Komitet Biskupów Ameryki Łacińskiej]] ustanowił go w 1964 wicedyrektorem biura prasowego w czasie trzeciej sesji [[Sobór watykański II|soboru watykańskiego II]]. Został także doradcą [[Papieska Rada ds. Środków Społecznego Przekazu|Papieskiej Komisji do Spraw Masowej Komunikacji]] i uczestniczył w przygotowaniu dokumentu „Communio et Progressio” z 1971. W latach 1966-1967 przebywał w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]] na [[Program Fulbrighta|stypendium Fulbrighta]] (socjologiczne badanie kariery aktora [[Sidney Poitier|Sidneya Poitiera]]) oraz prowadził wykłady na [[Uniwersytet Loyola w Chicago|Uniwersytecie Loyola w Chicago]] na temat „Etyka a prawo naturalne”. W 1967 przeprowadził wykłady z komunikacji społecznej na Saint Paul University w [[Ottawa|Ottawie]]. Od 1968 prowadził tam zajęcia na stałe, w związku z czym rodzina przeniosła się z Ameryki Łacińskiej do Kanady. Założył Instytut Komunikacji Społecznej na macierzystej uczelni. Przyczynił się do powstania Wydziału Komunikacji Społecznej na [[Uniwersytet Ottawski|Uniwersytecie Ottawskim]]<ref name=":1">A.M. Jabłoński, ''Andrzej (André) Hubert Ruszkowski (1910-2002)'', [w:] ''Słownik biograficzny polskiego obozu narodowego'', red. K. Kawęcki, t. 1, Warszawa 2020, s. 277.</ref>.

W 1974 współtworzył Oddział Ottawski [[Polski Instytut Naukowy w Kanadzie|Polskiego Instytutu Naukowego]]. W drugiej połowie lat 70. zaangażował się w prace [[Północno-Amerykańskie Studium Spraw Polskich|Północno-Amerykańskiego Studium do Spraw Polskich]]. W prace Studium byli zaangażowani m.in. dawni żołnierze i oficerowie Brygady Świętokrzyskiej<ref name=":2">A.M. Jabłoński, ''Andrzej (André) Hubert Ruszkowski (1910-2002)'', [w:] ''Słownik biograficzny polskiego obozu narodowego'', red. K. Kawęcki, t. 1, Warszawa 2020, s. 278.</ref>.

W 1976 przeszedł na emeryturę w obu uniwersytetach, nadal jednak utrzymywał współpracę z uczelnią św. Pawła. Współpracował też z Biurem Komunikacji Społecznej Episkopatu Kanady oraz z Międzynarodową Katolicką Organizacją FilmowąjwFilmową<ref name=":2" />.

Prowadził zajęcia w Międzydyscyplinarnym Ośrodku Badań Komunikacji Społecznej na [[Papieski Uniwersytet Gregoriański|Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie]] (1983-1984 i 1985-1986). Papieżem był wtedy [[Jan Paweł II]], którego poznał wcześniej jako biskupa i uczestnika II soboru watykańskiegojwwatykańskiego<ref name=":2" />.

== Odznaczenia i wyróżnienia<ref name=":3">A.M. Jabłoński, ''Andrzej (André) Hubert Ruszkowski (1910-2002)'', [w:] ''Słownik biograficzny polskiego obozu narodowego'', red. K. Kawęcki, t. 1, Warszawa 2020, s. 279.</ref> ==

Jedna z sal wykładowych na Uniwersytecie Ottawskim została nazwana imieniem Ruszkowskiego w kwietniu 1988s.1988<ref name=":1" 277/>. Na tej uczelni Wydział Komunikacji Społecznej ufundował stypendium im. Profesora Ruszkowskiego dla studenta na poziomie bakałarzas.279bakałarza<ref name=":3" />.