Syjonizm rewizjonistyczny: Różnice pomiędzy wersjami

{{Osobny artykuł|Legion Żydowski}}

W 1920 roku, kiedy Żabotyński dowodził lokalną jednostką [[Hagana|Hagany]] w [[Jerozolima|Jerozolimie]], był też świadkiem pierwszych ataków społeczności arabskiej na Żydów. W ich trakcie został też aresztowany i skazany na 15 lat pozbawienia wolności. Kiedy do Palestyny przybył jej pierwszy [[Wysoki komisarz Palestyny|wysoki komisarz]] – [[Herbert Samuel]], to ogłosił on amnestię dla Żabotyńskiego i innych Żydów z nim skazanych za udział w zamieszkach. Między innymi właśnie kwestia samoobrony i żydowskich sił zbrojnych poróżniła Żabotyńskiego z Ben Gurionem i Weizmannem{{odn|Laqueur|2003|s=343}}.

Innym elementem, który dzielił go z syjonistyczną egzekutywą, był kurs polityki syjonistów wobec Palestyny. Żabotyński oskarżył Weizmanna i Ben Guriona o uległość wobec Brytyjczyków. Dodatkowo działacze mieli skupiać się głównie na selekcji pionierów żydowskich, którzy mieli się trudnić pracą na roli w kibucach i moszawach. Przywództwo syjonistyczne nie było zainteresowane grupami, które nie chciały podjąć pracy fizycznej. Żabotyński uważał, że należy zapełnić Mandat Palestyny jak największą liczbą Żydów, w możliwie jak najkrótszym czasie. Według niego przyszłe państwo żydowskie wymagało także rozwiniętych i uprzemysłowionych ośrodków miejskich z klasą średnią. Stanowisko to wynikało z niechęci Żabotyńskiego do łączenia syjonizmu z innymi ideologiami, które miały rozmywać jego główny cel. W szczególności niechętny był socjalizmowi i walce klas{{odn|Halkin|2014|s=136}}. {{Osobny artykuł|Deklaracja Balfoura}}