Wersja z 15:35, 13 wrz 2021 edytuj Himislav12 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 11 057 edycji m wikizacja Znacznik: Wycofane ← poprzednia edycja		Wersja z 15:43, 13 wrz 2021 edytuj anuluj edycję RadLes (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 42 202 edycje przywrócenie wersji Znacznik: Ręczne wycofanie zmian następna edycja →
Linia 150: {{Sukcesja apostolska infobox/wiersz\|[[Marian Jankowski (biskup)\|Marian Jankowski]]\|18 kwietnia 1948}} }} {{Wymowa\|LL-Q809 (pol)-Olaf-Stefan Wyszyński.wav\|'''Stefan Wyszyński'''}} (ur. [[3 sierpnia]] [[1901]] w [[Zuzela\|Zuzeli]], zm. [[28 maja]] [[1981]] w [[Warszawa\|Warszawie]]) – ~~[[Polacy\|~~polski]] [[Duchowieństwo\|duchowny]] [[Kościół łaciński\|rzymskokatolicki]], [[Biskupi lubelscy\|biskup diecezjalny lubelski]] w latach 1946–1948, [[Biskupi gnieźnieńscy\|arcybiskup metropolita gnieźnieński]] i [[Biskupi warszawscy\|warszawski]] oraz [[prymas Polski]] w latach 1948–1981, [[Kardynał\|kardynał prezbiter]] od 1953, zwany ''Prymasem [[Milenium chrztu Polski\|Tysiąclecia]]'', [[Racja stanu\|mąż stanu]], obrońca praw człowieka, narodu i Kościoła{{odn\|Encyklopedia PWN: Wyszyński Stefan}}, [[Doktor (stopień naukowy)\|doktor]] [[Prawo kanoniczne\|prawa kanonicznego]], [[kaznodzieja]], [[Publicystyka\|publicysta]]{{odn\|Encyklopedia PWN: Wyszyński Stefan}}, [[kapelan]] duszpasterstwa [[Wojsko Polskie\|Wojska Polskiego]]{{r\|KAP}}. Pośmiertnie odznaczony [[Order Orła Białego\|Orderem Orła Białego]]. [[Błogosławiony]] [[Kościół katolicki\|Kościoła katolickiego]]. Twórca akcji duszpasterskich: [[Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego\|Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego]] czy Wielkiej Nowenny Tysiąclecia, [[Inwigilacja\|inwigilowany]] przez służby bezpieczeństwa Polski Ludowej oraz umieszczony w miejscu odosobnienia przez władze komunistyczne [[Polska Rzeczpospolita Ludowa\|PRL]]{{odn\|Encyklopedia PWN: Wyszyński Stefan}}. Linia 225: * [[Stoczek Klasztorny]] (12 października 1953 – 6 października 1954), * [[Prudnik]] (6 października 1954 – 27 października 1955), * [[Komańcza]] (27 października 1955 – 26 października 1956). * [[Komańcza]] (27 października 1955 – 26 października 1956).<ref>W tym miejscu warto przytoczyć fragment "Zapisków więziennych", [[Prymas]]a [[Kardynał\|Kard]]. Stefana Wyszyńskiego, [[Publikacja\|opublikowanych]] w wydaniu [[Emigracja\|emigracyjnym]] w latach obowiązywania urzędowej [[Cenzura\|cenzury]] w [[komunizm\|komunistycznym]] [[reżim]]ie [[Polska Ludowa\|Polski Ludowej]], przez "[[Editions du Dialogue]], [[Societe d'Editions Internationales]]", [[Paryż\|Paris]] [[1982]], ss.222-223. [[Cytat\|Cytowany]] fragment dotyczy końcowego okresu uwięzienia Prymasa Stefana Wyszyńskiego w [[Komańcza\|Komańczy]] i śmierci ówczesnego Prezydenta [[Bolesław Bierut\|Bolesława Bieruta]]: >>[...] 13.III.[[1956]] Obudziłem się przed piątą minut dwadzieścia, dręczony snem. Może nie warto o snach pisać, ale ten, który dzisiaj miałem - wyjątkowo zapiszę. - W widzeniu sennym opuszczałem jakiś wielki gmach, po uciążliwej konferencji z [[Bolesław Bierut\|Bolesławem Bierutem]]. Pożegnaliśmy się w [[Hol (architektura)\|hallu]]. Wychodziłem już, gdy przyłączył się do mnie p.Bierut, z wyraźnym zamiarem towarzyszenia mi. Byłem tym skrępowany, dręczyło mnie wrażenie, co ludzie pomyślą, widząc nas wspólnie na ulicy. Szliśmy długa ulicą, jakby [[Aleje Racławickie w Lublinie\|Alejami Racławickimi]] w kierunku [[Krakowskie Przedmieście w Lublinie\|Krakowskiego Przedmieścia]] w [[Lublin\|Lublinie]]. Prowadziliśmy rozmowę; chciałem jeszcze powiedzieć coś p.Bierutowi. Gdy czekaliśmy na skrzyżowaniu ulic na wolne przejście, pan Bierut skręcił na lewo i po przekątnej przeszedł ulicę. Pozostałem sam z myślą: jemu wszystko wolno, nawet gwałcić przepisy o ruchu ulicznym. Wkrótce zniknął mi z oczu, gdzieś w bocznej ulicy. Przechodziłem przez jezdnię w prostym kierunku, pełen lęku przed dwoma groźnymi [[Zapora drogowa\|kozłami]], które stały na środku mej drogi. Ale minąłem je bez przeszkód, ciągle szukając p. Bieruta, gdzie zniknął. Mój towarzysz, jakiś [[ksiądz]], chciał mi coś tłumaczyć, czy należy się oglądać? W poczuciu, że nie wszystko zostało między nami zakończone, ruszyłem przed siebie prostą drogą, w ulicę Krakowskie Przedmieście. Z tym obudziłem się. Rychło zapomniałem w ciągu dnia o tym śnie, jak o wszystkich innych. Jednak dręczyłem dzisiaj [[Bóg Ojciec\|Dobrego Ojca]], natarczywiej niż zwykle, w modlitwie super populum: [[Miserere]], Domine, populo tuo: et continuis tribulationibus laborantum, propitius respirare concede (wtorek, po IV Quad.) Wkrótce po śniadaniu przyszli obydwaj księża. "Proszę zgadnąć, co się stało?" - Nie zgadywałem. Sami powiedzieli. Radio właśnie podało, że wczoraj wieczorem umarł w [[Moskwa\|Moskwie]] Bolesław Bierut. - W obliczu każdej śmierci [[Chrześcijaństwo\|chrześcijanin]] zajmuje postawę głębokiej powagi. Wchodzi przecież na drogę życia ludzkiego Ten, cui omnia vivunt. Ten, który aufert spiritus principum. Dziś odpada ostrze [[Polemika\|polemiki]], gdyż Bolesław Bierut już uwierzył, że Bóg jest i że jest jednak [[Miłość\|Miłością]]. Jest więc zdecydowanie "po naszej stronie". Po stronie przeciwnej jednak pozostali ci, którym przewodził dotąd na ziemi, a którzy w ostatnich tygodniach montowali "[[postęp]]owo-[[Nauka\|naukowy]] [[atak]] na [[zabobon]] [[Religia\|religijny]]". Właśnie w ostatnich tygodniach napływały wiadomości, że nauczycielstwo otrzymało tajne instrukcje, by tak zatrudnić młodzież, iżby nie mogła brać udziału w ćwiczeniach [[Rekolekcje\|rekolekcyjnych]]. Bóg położył kres życiu człowieka i [[Rychło zapomniałem w ciągu dnia o tym śnie, jak o wszystkich innych. Jednak dręczyłem dzisiaj [[Bóg Ojciec\|Dobrego Ojca]], natarczywiej niż zwykle, w modlitwie super populum: [[Miserere]], Domine, populo tuo: et continuis tribulationibus laborantum, propitius respirare concede (wtorek, po IV Quad.) Wkrótce po śniadaniu przyszli obydwaj księża. "Proszę zgadnąć, co się stało?" - Nie zgadywałem. Sami powiedzieli. Radio właśnie podało, że wczoraj wieczorem umarł w [[Moskwa\|Moskwie]] Bolesław Bierut. - W obliczu każdej śmierci [[Chrześcijaństwo\|chrześcijanin]] zajmuje postawę głębokiej powagi. Wchodzi przecież na drogę życia ludzkiego Ten, cui omnia vivunt. Ten, który aufert spiritus principum. Dziś odpada ostrze [[Polemika\|polemiki]], gdyż Bolesław Bierut już uwierzył, że Bóg jest i że jest jednak [[Miłość\|Miłością]]. Jest więc zdecydowanie "po naszej stronie". Po stronie przeciwnej jednak pozostali ci, którym przewodził dotąd na ziemi, a którzy w ostatnich tygodniach montowali "[[postęp]]owo-[[Nauka\|naukowy]] [[atak]] na [[zabobon]] [[Religia\|religijny]]". Właśnie w ostatnich tygodniach napływały wiadomości, że nauczycielstwo otrzymało tajne instrukcje, by tak zatrudnić młodzież, iżby nie mogła brać udziału w ćwiczeniach [[Rekolekcje\|rekolekcyjnych]]. Bóg położył kres życiu człowieka i [[Głowa państwa\|głowy Państwa]], który miał odwagę pierwszy i jedyny z dotychczasowych władców Polski zorganizować walkę polityczną i państwową z [[Kościół Katolicki\|Kościołem]]. To straszna odwaga! Na tę odwagę zdobył się [[Bolesław Bierut]]. Z jego imieniem będą związane odtąd w dziejach Narodu i Kościoła te straszne krzywdy, które zostały wyrządzone Kościołowi. Czy robił to z przekonania, czy z taktyki politycznej - przyszłość oceni!<< [...].</ref>\|głowy Państwa]], który miał odwagę pierwszy i jedyny z dotychczasowych władców Polski zorganizować walkę polityczną i państwową z [[Kościół Katolicki\|Kościołem]]. To straszna odwaga! Na tę odwagę zdobył się [[Bolesław Bierut]]. Z jego imieniem będą związane odtąd w dziejach Narodu i Kościoła te straszne krzywdy, które zostały wyrządzone Kościołowi. Czy robił to z przekonania, czy z [[Taktyka\|taktyki]] [[Polityka\|politycznej]] - przyszłość oceni!<< [...].</ref> W czasie [[Polski październik 1956\|październikowego przesilenia politycznego w 1956]] został zwolniony z internowania i powrócił 28 października do Warszawy{{odn\|Kniotek\|Modzelewski\|Szumska\|1982\|s=49–50}}. 8 grudnia 1956 doprowadził do zawarcia nowego, korzystnego dla Kościoła, tzw. ''małego porozumienia z władzami'', na mocy którego m.in. w szkołach przywrócono naukę religii, uchylono dekret o obsadzaniu stanowisk kościelnych z 1953 i umożliwiono powrót biskupów na ziemie zachodnie i północne{{odn\|Kniotek\|Modzelewski\|Szumska\|1982\|s=50}}.

Stefan Wyszyński: Różnice pomiędzy wersjami