Wikipedystka:Jotjotem/brudnopis2: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
źródła/przypisy |
drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
'''Stefan Smolec''' (ur. [[6 grudnia]] [[1904]] w [[Kozy|Kozach]], zm. [[21 listopada]] [[1940]]) – chemik, prawnik, w latach 1928–1930 prezes [[Bratnia Pomoc Studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie|Bratniej Pomocy Studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie]].
== Życiorys ==▼
Był synem Jana Smolca, szewca w Kozach. Ukończył Państwowe Gimnazjum im. Adama Asnyka w Białej. W latach 1924–1929 studiował chemię, a potem w latach 1929–1933 prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim<ref name=":2">{{Cytuj |tytuł = Wychowankowie Uniwersytetu Jagiellońskiego-ofiary II wojny światowej (1939-1945). Biogramy. |data = 1995 |isbn = 83-904090-0-3 |miejsce = Kraków |s = 173-173}}</ref>. W 1928 roku został prezesem [[Towarzystwo Wzajemnej Pomocy Uczniów Uniwersytetu Jagiellońskiego|Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczniów Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie]], które za jego prezesury 20 kwietnia 1929 roku na mocy statutu Uniwersytetu Jagiellońskiego z dnia 15 lutego 1929 roku zmieniło nazwę na Bratnia Pomoc Studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie<ref>{{Cytuj |autor = Wioletta Jakubas |tytuł = Towarzystwo wzajemnej pomocy uczniów Uniwersytetu Jagiellońskiego i jego agendy |czasopismo = Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej |data = 2013 |s = 214 |url = https://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/doccontent?id=287336}}</ref>. Prezesem był wybierany dwukrotnie, w 1928 i 1929 roku<ref name=":4">{{Cytuj |tytuł = Jubileusz 60-cio lecia Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczniów Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie: księga pamiątkowa :1866-1926 |data = 1926 |miejsce = Kraków}}</ref>. Z Towarzystwem był związany już wcześniej, gdy pełnił funkcję wiceprezesa. W 1926 roku był redaktorem wydanej z okazji jubileuszu pracy ''Jubileusz 60-lecia Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczniów Uniwersytetu Jagiellońskiego''. Znalazł się w niej jego artykuł ''Szkic historyczny założenia i rozwoju Towarzystwa Wzajemnej Pomocy U. U.J.''<ref name=":4" />. W 1929 roku w uznaniu zasług w pracy na rzecz Towarzystwa otrzymał tytuł Bene meritus<ref name=":2" />.
'''Alojzy Szubartowski''' (1901–1979) – pedagog, członek Związku Nauczycielstwa Polskiego, dyrektor Gimnazjum i Liceum im. Jana Hetmana Zamoyskiego i LO im. A. J. Czartoryskiego w Puławach.
== Życiorys ==
Naukę w lubelskim gimnazjum zaczął po ukończeniu szkoły powszechnej w rodzinnej Wąwolnicy. Należał do drużyny harcerskiej. Uczęszczał do klasy z absolwentami z 1921 roku. Do matury podszedł jednak rok później niż pozostali koledzy. Gdy bowiem cała jego klasa wyruszyła na front, on sam zapisał się do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zaleszczykach. Z uwagi na zły stan zdrowia został stamtąd zwolniony. Wstąpił wówczas do Seminarium Duchownego w Lublinie. Po roku zmienił życiowe plany. Dokończył edukację w gimnazjum męskim, a po studiach w Krakowie podjął pracę nauczyciela chemii w macierzystej szkole, którą kierował aż do wybuchu II wojny światowej. Od lat 30. XX wieku SzkołUrodzony w Wąwolnicy na Lubelszczyźnie, syn Franciszka i Michaliny z Litwińskich. Studiował fizykę i chemię (w latach 1922–1928) oraz pedagogikę (w roku akademickim 1925/1926) na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zmarł w Lublinie (pochowany na miejscowym cmentarzu rzymskokatolickim przy ulicy Lipowej)<ref>{{Cytuj |autor = Małgorzata Surmacz, Beata Szczerbińska-Budzyńska |tytuł = Uczniowie Szkoły Zamoyskiego w walkach o niepodległość i granice państwa |url = https://www.mnwl.pl/images/media/file/SiML_22_Surmacz_Szczerbinska_Szkola_Zamoyskiego.pdf}}</ref>.
Linia 10 ⟶ 22:
Pierwsze kupony pojawiły się na terenie Krakowa i województwa krakowskiego 1 kwietnia 1957 roku<ref>{{Cytuj |tytuł = Lajkonik – milion – domek |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-03-31 |numer = 77 |s = 10 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7009&tab=3}}</ref>. Początkowo powstało 60 punktów rozdziału w kioskach Ruchu (49 na terenie Krakowa i 11 na terenie województwa krakowskiego). Zainteresowanie grą było w pierwszym tygodniu duże<ref name=":52">{{Cytuj |tytuł = Lajkonik coraz bliżej |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-04-04 |numer = 80 |s = 6 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7011&tab=3}}</ref>.
We wrześniu 1957 roku w ''Dzienniku Polskim'' został opublikowany artykuł Bolesława Drobnera z zarzutami dużych nadużyć w gospodarowaniu środkami na obsługę gry<ref name=":82">{{Cytuj |tytuł = Oświadczenie dr Drobnera w sprawie funduszy „Lajkonika” |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-09-25 |numer = 228 |s = 4 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7016&tab=3}}</ref>. W dniach od 26 września do 20 października inspektorzy Ministerstwa Kontroli Państwowej przeprowadzili kontrolę pracy Biura. Nie znaleźli oni nadużyć, ale w protokole pokontrolnym wnioskowali wprowadzenie lepszej kontroli kuponów A poprzez wprowadzenie 3-częściowych kuponów (dotychczasowe miały tylko 2 odcinki A i B), na których znalazłby się podpis i adres właściciela, premie dla kontrolerów i usprawnienie sieci sprzedaży<ref>{{Cytuj |tytuł = „Lajkonik” pracuje uczciwie |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-11-10 |numer = 268 |s = 8 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7018&tab=3}}</ref>.
W listopadzie 1957 roku zapowiedziano wprowadzenie od stycznia 1958 roku zgodnie z zaleceniami pokontrolnymi 3–częściowych kuponów. Powołano się przy tym na doświadczenia gier zagranicznych i krajowej [[Syrenka (gra liczbowa)|Syrenki]]. Odcinek A z imieniem, nazwiskiem i adresem grającego służył do ustalenia wygranych, B był kuponem kontrolnym, a C otrzymywał grający. Postanowiono również zmienić zasady podziału wygranych. Dotychczas jeśli nie było żadnej piątki pula nagród przechodziła na czwórkę. Po zmianach pieniądze dzielono równo. Zmniejszało to wygrane za czwórki, ale podnosiło o 30% wygrane za dwójki i trójki. Postanowiono również podnieść wysokość rozlosowywanych premii wśród grających, którzy nie wygrali w ciągu miesiąca żadnej nagrody. Po przedstawieniu kuponów z wszystkich losowań w ciągu miesiąca mogli oni wziąć udział w losowaniu premii na które przeznaczano 5% wszystkich wypłacanych stawek. Losowanie premii odbywało się raz w miesiącu. Postanowiono również rozbudować sieć punktów gry rozszerzając ją z 150 do 300 punktów<ref>{{Cytuj |tytuł = Lajkonik wprowadza nowy system gry |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-11-19 |numer = 276 |s = 6 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7018&tab=3}}</ref>. Nowy regulamin wprowadzający te zmiany miał obowiązywać od 1 stycznia 1958 roku<ref>{{Cytuj |tytuł = „Lajkonik i „czterdziesty pierwszy”. |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-12-21 |numer = 303 |s = 6 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7019&tab=3}}</ref>. Ostatecznie wprowadzono go 20 stycznia 1958 roku<ref>{{Cytuj |tytuł = Od 20 bm. „Lajkonik” wprowadza nowy regulamin gry. |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1958-01-16 |numer = 13 |s = 2 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication/9423?tab=1}}</ref>. Wtedy też zostały wycofane dotychczasowe kupony i wprowadzone nowe trzyczęściowe<ref>{{Cytuj |tytuł = Tu „Lajkonik” |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1958-01-15 |numer = 12 |s = 2 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication/9423?tab=1}}</ref>.
Linia 16 ⟶ 28:
W marcu 1958 roku podjęto decyzję o kolejnej zmianie regulaminu. Zmniejszono pulę liczb z 90 do 49 i wprowadzono nowe kupony. Grający skreślali 6 liczb, a aby wygrać musieli trafić 6, 5, 4 lub trzy liczby. Koszt kuponu nadal wynosił 3 złote, a grający miał 3 szanse na wygraną. Pierwszą w normalnym losowaniu (na wygrane przeznaczano 50% wpłat), drugą w losowaniu powtórnym (wygrywały tylko 5 i 6, a na wygrana przeznaczano 15 5 wpływów) i trzecią podczas odbywających się w każdą środę losowań premii pieniężnych (5% wpływów). Nowe zasady wprowadzono od losowania 7 kwietnia 1958 roku<ref name=":5">{{Cytuj |tytuł = "Lajkonik" wprowadza nowy system gry |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1958-03-28 |numer = 70 |s = 8 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=9425&tab=3}}</ref>.
2 lipca 1958 prezydia połączonych Rad Narodowych w mieście Krakowie i Wojewódzkiej zatwierdziły statut dla Komitetu dla Spraw Krakowskiej Gry Liczbowej Lajkonik w Krakowie<ref>{{Cytuj |tytuł = UCHWAŁA Nr 205/XXX/58 Prezydium Rady Narodowej w m. Krakowie i Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 2 lipca 1958 r. w sprawie Statutu Komitetu dla Spraw Krakowskiej Gry Liczbowej „Lajkonik” w Krakowie. |czasopismo = Dziennik Urzędowy Rady Narodowej w mieście Krakowie |data = 1958 |numer = 8 |s = 2–3 |url = https://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/publication/734719/edition/696170/content?}}</ref>. Zgodnie z nim obie Rady nadzorowały pracę Komitetu zatwierdzając przedstawione wnioski dotyczące zasad organizacji i działalności KGL Lajkonik, regulamin gry i propozycje powoływania członków Zarządu i ich wynagrodzenia. Statut określał, że Komitet składał się z przewodniczącego, jego zastępcy i 4 członków. Byli on powoływani przez obie Rady. Rada Narodowa w m. Krakowie powoływała przewodniczącego i dwóch członków, a Wojewódzka jego zastępcę i kolejnych dwóch członków. Posiedzenia Komitetu miały odbywać się raz w tygodniu. Jako głos doradczy mogli w nich brać udział: dyrektor Biura KGL „Lajkonik”, przewodniczący Komisji Gry i przewodniczący Społecznej Komisji Nadzoru Gry. Komitet mógł samodzielnie podejmować decyzje w sprawach organizacji wewnętrznej, etatów i funduszy, płac Biura KGL Lajkonik, regulaminu Biura i Społecznej Komisji Nadzoru Gry i wynagrodzenia członków obu komisji<ref>{{Cytuj |tytuł = STATUT Komitetu dla Spraw Krakowskiej Gry Liczbowej „LAJKONIK” w Krakowie. |czasopismo = Dziennik Urzędowy Rady Narodowej w mieście Krakowie |data = 1958 |numer = 8 |s = 3 |url = https://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/publication/734719/edition/696170/content?}}</ref>. W grudniu 1958 roku, aby usprawnić działalności Lajkonika została zlikwidowana Społeczna Komisja Nadzoru Gry, a jej obowiązki przejął Komitet dla Spraw Krakowskiej Gry liczbowej Lajkonik<ref>{{Cytuj |tytuł = UCHWAŁA Nr 396 LIV. 58 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie i Prezydium Rady Narodowej w m. Krakowie z dnia 29 grudnia 1958 r. w sprawie zmiany zasad organizacji i działalności Krakowskiej Gry Liczbowej „Lajkonik” w Krakowie. |czasopismo = Dziennik Urzędowy Rady Narodowej w M. Krakowie |data = 1958 |numer = 18 |s = 2}}</ref>.
Na podstawie uchwały Prezydium Rady Narodowej w m. Krakowie z dnia 30 listopada 1960 roku Krakowska Gra Liczbowa „Lajkonik” w Krakowie została przekształcona w przedsiębiorstwo państwowe z siedzibą w Krakowie. Został zlikwidowany Komitet dla Spraw Krakowskiej Gry Liczbowej, a jego obowiązki przejął Wydział Finansowy Rady Narodowej w m. Krakowie, przy współudziale Wydziału Finansowego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej. Dyrektora nowego przedsiębiorstwa, które przejęło z dniem 1 stycznia 1960 roku majątek, prawa i obowiązki Krakowskiej Gry Liczbowej Lajkonik wyznaczyły obie Rady Narodowe. Przy przedsiębiorstwie działała społeczna Komisja Gry, której przewodniczący i członkowie byli powoływani przez obie Rady Narodowe, a której zadaniem było nadzór i kontrola nad przebiegiem przeprowadzenia gry, od zbierania kuponów, po losowanie, ustalenie wysokości wygranych i ich wypłatą<ref>{{Cytuj |tytuł = UCHWAŁA Nr 358 Prezydium Rady Narodowej w m. Krakowie z dnia 30 listopada 1960 r. w sprawie przekształcenia Krakowskiej Gry Liczbowej „Lajkonik” w Krakowie w przedsiębiorstwo państwowe |czasopismo = Dziennik Urzędowy Rady Narodowej w M. Krakowie |data = 1961 |numer = 6 |s = 1 |url = https://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/publication/734785/edition/696237/content}}</ref>.
W 1977 roku ponownie zmieniono regulamin wprowadzając losowanie Małego Lajkonika<ref name=":6" />.
=== Likwidacja ===
Linia 28 ⟶ 42:
Pierwsze losowanie odbyło się w niedzielę 8 kwietnia 1957 roku<ref name=":62">{{Cytuj |autor = J. Rotter |tytuł = Dziś Lajkonik ciągnie milion |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-04-08 |numer = 83 |s = 8 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7011&tab=3}}</ref> na [[Rynek Główny w Krakowie|krakowskim Rynku]] z udziałem tysięcy krakowian. Rozpoczął je [[Bolesław Drobner]] pełniący funkcję przewodniczącego komisji rewizyjnej<ref name=":82" />. Przypomniał on, że z połowa wpływów z Lajkonika zostanie przekazana na ochronę zabytków Krakowa. W losowaniu wzięło udział 466 390 kuponów. Wpływy wyniosły 1 388 170 złotych, a na nagrody przeznaczono 699 585 złotych<ref>{{Cytuj |tytuł = 7, 59, 73, 82, 85 Komu przyniosły szczęście? |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-04-09 |numer = 84 |s = 6 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7011&tab=3}}</ref>. Nie było ani jednej piątki, czwórkę trafił mieszkaniec [[Salwator (Kraków)|Salwatora]], który wygrał 350 tysięcy złotych<ref>{{Cytuj |autor = J. Rotter |tytuł = 350.000 zł na kupon nr 3697 |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-04-09 |numer = 84 |s = 2 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7011&tab=3}}</ref>. W kolejnych dniach zainteresowanie gra było tak duże, że [[Dziennik Polski]] przez kilka dni drukował kupony, które miały pomóc grającym uniknąć długich kolejek przed punktami (kioskami Ruchu).
Losowania często łączono z odbywającymi się w niedzielę imprezami. Na przykład: drugie zaplanowano 14 kwietnia o godzinie 11 na [[Stadion Miejski w Krakowie|stadionie]] przed meczem [[Wisła Kraków (piłka nożna)|Wisła]]–[[Budowlani Opole (piłka nożna)|Budowlani Opole]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Z Lajkonikowego frontu |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-04-13 |numer = 88 |s = 2 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7011&tab=3}}</ref>, trzecie odbyło się meczem [[Cracovia (piłka nożna)|Cracovii]] z węgierską drużyną Szeged Halagasz<ref name=":72">{{Cytuj |tytuł = 11 „czwórek” wygrywa po 50 tys. złotych |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-04-16 |numer = 90 |s = 1–2 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7011&tab=3}}</ref>, piąte przed koncertem w hali garaży w [[Nowa Huta (Kraków)|Nowej Hucie]]<ref>{{Cytuj |tytuł = V 'losowanie” lajkonika w Nowej Hucie |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-05-04 |numer = 105 |s = 4 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7012&tab=3}}</ref>, ósme na stadionie Cracovii przed meczem głuchych Rumunia–Polska, a dziewiąte w Zakopanem<ref>{{Cytuj |tytuł = Lajkonik na boisku Cracovii i w Zakopanem |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-05-24 |numer = 122 |s = 6 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7012&tab=3}}</ref>. Jedenaste losowanie odbyło się w Nowej Hucie na stadionie Zrywu (os. Szkolne)<ref>{{Cytuj |tytuł = Lajkonik w Nowej Hucie |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-06-12 |numer = 138 |s = 6 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7013&tab=3}}</ref>, a dwunaste w Oświęcimiu podczas meczu piłkarskiego<ref>{{Cytuj |tytuł = XII losowanie „Lajkonika” w Oświęcimiu |czasopismo = 1957-06-20 |numer = 145 |s = 6 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7013&tab=3}}</ref>. Kolejne odbywały się na terenie Krakowa lub w miejscowościach województwa krakowskiego. Od 1977 roku losowania odbywały się w Pałacu Młodzieży na ulicy Krowoderskiej 6<ref name=":7">{{Cytuj |tytuł = Mały Lajkonik |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1977-09-15 |numer = 209 |s = 9 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=66100&tab=3}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = 1100 gier.. |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1978-07-13 |numer = 157 |s = 7 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=66495&tab=3}}</ref>.
Z każdym losowaniem wzrastała liczba grających. W drugim losowaniu udział wzięły 783 733 kupony, a wśród wygranych było 12 czwórek<ref>{{Cytuj |tytuł = Jeszcze jedną „czwórkę” wyszukała kontrola „Lajkonika” |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-04-17 |numer = 91 |s = 2 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7011&tab=3}}</ref>. W kolejnym trzecim losowaniu liczba kuponów wzrosła do 950 633<ref>{{Cytuj |tytuł = 1 „piątkę” i 11 „czwórek zgłoszono w Lajkoniku. |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-04-23 |numer = 95 |s = 2 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7011&tab=3}}</ref>. Pomimo zgłoszenia piątki, Komisja stwierdziła, że było 14 czwórek, ponad tysiąc trójek i ponad 29 tysięcy dwójek<ref>{{Cytuj |tytuł = Lajkonik „płaci” za trzy trafienia ponad 50 tysięcy złotych |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-04-25 |numer = 97 |s = 2 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7011&tab=3}}</ref>. W czwartym losowaniu wzięło udział 1 044 886 kuponów<ref>{{Cytuj |tytuł = Kto typował 20, 27, 46, 62, 68? |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-04-30 |numer = 101 |s = 2 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7011&tab=3}}</ref>. Od dziewiątego losowania wprowadzono nagrody pocieszenia (2 motocykle Jawa i 2 motorowery Simson) dla wszystkich uczestników loterii oprócz mających cztery lub pięć trafień<ref>{{Cytuj |tytuł = Bieg pocieszenia „Lajkonika” |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-05-29 |numer = 126 |s = 6 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7012&tab=3}}</ref>. W czerwcu zaanonsowano w prasie plany fundowania dla grających wycieczek zagranicznych<ref>{{Cytuj |tytuł = „Lajkonik”... wysyła za granicę |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-06-09 |numer = 136 |s = 8 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7013&tab=3}}</ref>. Zgodnie z zapowiedzią kupony biorące udział w dziewiątym losowaniu dawały możliwość wygrania oprócz innych nagród rzeczowych, czterech wycieczek [[MS Batory|statkiem Batory]] do [[Dania|Danii]]<ref>{{Cytuj |tytuł = „lajkonik” wprowadza nowe premie |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1957-06-11 |numer = 137 |s = 1 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=7013&tab=3}}</ref>.
Linia 34 ⟶ 48:
Jubileuszowe losowanie w ramach obchodów pierwszej rocznicy powstania gry odbyło się 7 kwietnia 1958 roku<ref name=":5" />w Domu Żołnierza (ul. Lubicz). Zaplanowano część artystyczną z występami H. Smólskiej, K. Hanzel, L. Zazuli, [[Stanisław Gronkowski|Stanisława Gronkowskiego]], zespołu jazzowego [[Drążek i Pięciu]]<ref>{{Cytuj |autor = Zofia Komedowa-Trzcińska |tytuł = Nietakty. Mój czas, mój jazz. |data = 2015 |isbn = 978-83-65381-00-2 |miejsce = Warszawa |s = 65 |url = http://www.wydawnictwoszelest.com/assets/komedowa-fragment-promo2.pdf}}</ref>. Konferansjerem był [[Janusz Budzyński]]<ref>{{Cytuj |tytuł = 7 kwietnia rocznica "Lajkonika" |czasopismo = [[Dziennik Polski]] |data = 1958-04-04 |numer = 80 |s = 4 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=9426&tab=3}}</ref>. Do udziału w losowaniu zgłoszono ponad 848 tysięcy kuponów<ref>{{Cytuj |tytuł = "Lajkonik" w nowej szacie |czasopismo = Dziennik Polski |data = 1958-04-08 |numer = 82 |s = 2 |url = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/publication?id=9426&tab=3}}</ref>.
== Podział wpływów ==
Linia 66 ⟶ 78:
dziennik polski 1957 nr 215 10 września
▲== Życiorys ==
'''Leopold Dominik Kronenberg''' (1890-1929) – polski działacz oświatowy i polityczny, publicysta, esperantysta.
== Życiorys ==
pseudonim Władysław Wieniec - publicysta, esperantysta, żołnierz Legionów Polskich, nauczyciel, działacz oświatowy
| |||