Kolegialność: Różnice pomiędzy wersjami

'''Kolegialność''' ([[język łaciński|łac.]] ''colligere'' – łączyć, gromadzić) – cecha struktur [[Organizacja|organizacji]]. Występuje m.in. w administracji publicznej i Kościele katolickim.

W [[Starożytny Rzym|Starożytnymstarożytnym Rzymie]] kolegialność polegała na pełnieniu przez dwie osoby wyższego urzędu tak, by jedna mogła kontrolować drugą. Miało to zapobiegać oszustwom i korupcji.

MetodaWspółcześnie jest to metoda tworzenia instytucji [[Administracja publiczna|administracji publicznych]]. WyróżniamyWyróżnia się '''kolegialność strukturalną''', polegającą na zakładaniu wieloosobowych organów decyzyjnych oraz '''kolegialność funkcjonalną''', czyli sposób działania organów administracji publicznej, polegający na podejmowaniu decyzji większością głosów.

Jeszcze przed ostatecznym zatwierdzeniem dokumentu przez uczestniczących w Soborze biskupów (21.11. listopada 1964), na życzenie papieża [[Paweł VI|Pawła VI]] dołączono tzw. ''Nota praevia'' (''Notę przewodnią''). Była ona napisana, by rozwiać wątpliwości pewnej liczbyczęści biskupów i osiągnąć w ten sposób większą jedność przy ostatecznym głosowaniu nad zatwierdzeniem tekstu ''Konstytucji Lumen gentium''. Treść ''Noty'' niczego nie dodawała do dokumentu, lecz jedynie wyraźniej formułowała znaczenie pewnych stwierdzeń dotyczących zwłaszcza zagadnienia kolegialności. Jej cztery najważniejsze punkty były następujące: