Zygmunt Pacuszka: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
lit., int.
infobox
Linia 1:
{{Zawodnik sportów walki infobox
'''Zygmunt Pacuszka''' (ur. 5 września 1954 w [[Lwówek Śląski|Lwówku Śląskim]], zm. 14 sierpnia 1994 r. w [[Częstochowa|Częstochowie]]) – polski bokser. W 1975 r. mistrz Polski w [[Boks#Kategorie wagowe|wadze lekkopółśredniej]]. Pięściarz [[Bolesławiecki Klub Sportowy|Bolesławieckiego Klubu Sportowego]], od 1974 r. wrocławskiej [[Gwardia Wrocław|Gwardii]]. Członek Polskiej Kadry Narodowej. W swojej karierze stoczył 60 walk, 44 z nich wygrał, 6 zremisował, 10 przegrał. Podczas kariery trenerskiej szkolił znanych bokserów, między innymi [[Dariusz Michalczewski|Dariusza Michalczewskiego]]<ref>{{Cytuj stronę|url = http://historiawisly.pl/wiki/index.php?title=Zygmunt_Pacuszka|tytuł = Historia Wisły|autor = |data dostępu = |opublikowany = |język = }}</ref>.
|dyscyplina = boks
|imię i nazwisko = Zygmunt Pacuszka
|imię i nazwisko org =
|grafika =
|opis grafiki =
|pełne imię i nazwisko =
|pseudonim =
|kategoria wagowa = lekkopółśrednia
|obywatelstwo = {{Państwo|Polska}}
|data urodzenia = [[5 września]] [[1954]]
|miejsce urodzenia = [[Lwówek Śląski]]
|data śmierci = [[14 sierpnia]] [[1994]]
|miejsce śmierci =
|wzrost =
|masa ciała =
|styl walki =
|klub =
|liczba walk = 60
|zwycięstwa = 44
|nokauty =
|poddania =
|decyzje =
|porażki = 10
|remisy = 6
|nieodbyte =
|data =
|medale =
|commons =
|quote =
|www =
}}
'''Zygmunt Pacuszka''' (ur. 5 września 1954 w [[Lwówek Śląski|Lwówku Śląskim]], zm. 14 sierpnia 1994 r. w [[Częstochowa|Częstochowie]]) – polski bokser. W 1975 r. mistrz Polski w [[Boks#Kategorie wagowe|wadze lekkopółśredniej]]. Pięściarz [[Bolesławiecki Klub Sportowy|Bolesławieckiego Klubu Sportowego]], od 1974 r. wrocławskiej [[Gwardia Wrocław|Gwardii]]. Członek Polskiej Kadry Narodowej. W swojej karierze stoczył 60 walk, 44 z nich wygrał, 6 zremisował, 10 przegrał. Podczas kariery trenerskiej szkolił znanych bokserów, między innymi [[Dariusz Michalczewski|Dariusza Michalczewskiego]]<ref>{{Cytuj stronę|url = http://historiawisly.pl/wiki/index.php?title=Zygmunt_Pacuszka|tytuł = Historia Wisły|autor = |data dostępu = |opublikowany = |język = }}</ref>.
 
== Kalendarium kariery sportowej ==
1 sierpnia 1971 r. rozpoczął treningi w BKS w [[Bolesławiec|Bolesławcu]]. Jego ówczesnym trenrem był [[Stanisław Seweryński]]. Na treningi dojeżdżał rowerem 20&nbsp;km 3 razy w tygodniu. Jazdę rowerem traktował jako zaprawę kondycyjną, jeździł nim nawet kiedy był już seniorem i trenował w BKS u trenera [[Czesław Zawadzki|Czesława Zawadzkiego]]. W 1972r. wystąpił w turnieju klasyfikacyjnym juniorów w wadze półśredniej. Szybko przedostał się do reprezentacji juniorów Dolnego Śląska, w której stoczył 4 walki. Po maturze, którą zdał w [[Lwówek Śląski|lwóweckim]] liceum, studiował w [[wrocław]]skiej [[Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu|Akademii Wychowania Fizycznego]] i występował w Gwardii Wrocław.
 
17 marca 1975 r. – w 46 indywidualnych mistrzostwach Polski w boksie, w wadze lekkopółśredniej, we Wrocławiu zdobywa tytuł Mistrza Polski – i złoty medal.
W walce o mistrzostwo Pacuszka wykorzystał swoje dobre wyszkolenie techniczne, trafiał licznymi ciosami prostymi, schodził też z linii walki, co deprymowało przeciwnika. W tej walce z [[Kazimierz Szczerba|Kazimierzem Szczerbą]] z [[Kraków|Krakowa]] wygrał 3:2. Po walce powiedział : „Najtrudniejszy mój pojedynek to półfinałowa walka z Rudnickim. Dziękuję moim poprzednim trenerom – Seweryńskiemu i Zawadzkiemu oraz obecnym – Dąsalowi i Wojciechowskiemu za to wszystko co zrobili dla mnie. Dzięki nim jestem mistrzem Polski”.
 
26 marca 1975 r. – w [[Zgorzelec|Zgorzelcu]] odbył się okręgowy turniej bokserski juniorów zakończony w punktacji łącznej zwycięstwem młodych pięściarzy wrocławskiej Gwardii. Zygmunt Pacuszka i Leszek Strasburger zostali wytypowani na zgrupowanie w [[Cetniewo|Cetniewie]] kadry narodowej bokserów przed mistrzostwami Europy.
 
Lipiec 1975 r – zgrupowanie kadry narodowej bokserów w Cetniewie, gdzie w trenowaniu młodzieży pomaga [[Feliks Stamm]]. Z powodu kontuzji, złamanej kości w prawej dłoni, Z. Pacuszka nie wziął udziału w mistrzostwach Europy.
 
Sierpień 1975 r. – tournée po [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]] i [[Kanada|Kanadzie]]. Amerykanie byli bardzo trudnymi przeciwnikami. Zyga dwukrotnie występował w ringu, jednak nie miał szczęścia. Pierwszą walkę przegrał 2:1. W drugiej walce prowadził zdecydowanie na punkty, ale pękł mu [[łuk brwiowy]].W tym czasie studiował na AWF II rok i wszystkie egzaminy zdał w terminie. Otrzymał stypendium za dobre wyniki w nauce. Nauka i sport wypełniały mu czas bez reszty.
 
24 listopada 1975 r. – Pacuszka bohaterem meczu! – tytuł artykułu w [[Wieczór Wrocławia|Wieczorze Wrocławia]]. Dotyczył meczu kończącego ligowy sezon bokserski pomiędzy Gwardią i [[Legia Warszawa (boks)|Legią]]. Zwyciężyli warszawiacy 13:7. Najładniejszą walkę stoczył Pacuszka z Gajdą. Takie pojedynki są rzadkością na polskich ringach. Pacuszka dyktował tempo i lokował całe serie ciosów na przeciwniku. Werdykt sędziów orzekających walkę jako nierozstrzygniętą był zaskoczeniem. Obserwujący spotkanie trener kadry narodowej dr [[Wiktor Nowak]] po meczu stwierdził, że wrocławianin był lepszym zawodnikiem i jemu należało się zwycięstwo.
 
Styczeń 1976 r. – Zygmunt Pacuszka znalazł się wśród 10 najlepszych sportowców [[Dolny Śląsk|Dolnego Śląska]] w 1975 r. wyłonionych podczas XXIII plebiscytu sportowego zorganizowanego przez redakcję [[Słowo Polskie|Słowa Polskiego]].
 
17 lutego 1976 r. – Helsinki – międzypaństwowy mecz bokserski między państwami [[Finlandia]] i Polska. Zygmunt Pacuszka przegrał z [[Lasse Friman]]em.
 
12–14 marca 1976 r. – [[Jugosławia]] – zgrupowanie, wyjazd na mecze z Jugosławią przed [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1976|olimpiadą w Montrealu]]. Zygmunt Pacuszka wraz z Kazimierzem Szczerbą zostali wytypowani w wadze lekkopółśredniej do udziału w olimpiadzie, która odbędzie się w Montrealu jesienią. Do [[Belgrad]]u 10 kadrowiczów udało się pod wodzą trenera [[Michał Szczepan|Michała Szczepana]]. Jednak Pacuszka nie pojechał na olimpiadę z powodu nieskończonych jeszcze wtedy studiów i obowiązków względem uczelni.
 
13 września 1976 r. – Międzynarodowy turniej bokserski w [[Ateny|Atenach]]. Startowało 50 zawodników z [[Niemcy Zachodnie|RFN]], [[Belgia|Belgii]], [[Holandia|Holandii]], [[Dania|Danii]], [[Hiszpania|Hiszpanii]], [[Grecja|Grecji]] i Polski. Pacuszka pokonał na punkty George Agrimanakisa (Grecja)
 
17–18 października 1976 r. Z. Pacuszka bierze udział w rozgrywkach ekstraklasy przed meczem z USA.
 
20 października 1976 r. – mecz Polska – USA. Drużynowo zwyciężyła Polska.
 
13 listopada 1976 r.Z. Pacuszkajest reprezentantem Polski w wadze lekkopółśredniej na meczach międzypaństwowych w NRD (Karl-Marks-Stadt i Gerze). W czasie pobytu otrzymał propozycję pozostania poza granicami Polski, jednak prowadzony patriotyzmem – z propozycji zrezygnował.
 
23 stycznia 1977 r. – Wrocław, Hala Gwardii – Pięściarski Puchar Polski z udziałem 38 drużyn I i II ligi, podzielonych na 9 grup. W gr. III Gwardia Wrocław – [[Prosna Kalisz]], zwycięstwo 12:8 objęła Gwardia, Zygmunt Pacuszka zwyciężył 2 do remisu z Wosikiem.
 
28–30 stycznia 1977 r. – w III międzynarodowym turnieju o „Laur Wrocławia”, zorganizowanym przez Radę Kultury Fizycznej i Turystyki WRZZ, Okręgowy Związek Bokserski WFS i Słowo Polskie Zygmunt Pacuszka otrzymał nagrodę dla najlepszego boksera województwa wrocławskiego. Wygrał walki w wadze półśredniej. W eliminacjach gwardzista Zygmunt Pacuszka pokonał jednogłośnie Węgra Kakuszi 4:1, w półfinale pokonał Nowika 4:1, a w finale walczył niepełne 2 rundy z P. Bobrowskim, który trzykrotnie liczony został odesłany przez sędziego Tomaska z CSRS do narożnika.
 
27 marca 1977 r. – 48 indywidualne mistrzostwa Polski w boksie. Wystąpiło 156 zawodników. Maraton na hali [[Płomień Milowice|milowickiego Płomienia]] w [[Sosnowiec|Sosnowcu]] trwał 8 dni. Pacuszka brązowym medalistą w mistrzostwach Polski w wadze półśredniej. Miał ciut niższy wzrost jak na tę kategorię.
 
== Życie prywatne ==