Ruciane-Nida: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
PBbot (dyskusja | edycje)
grupowanie przypisów
lit.
Linia 88:
* Kompleks fortyfikacji z przełomu XIX / XX w. wchodzących w skład [[Węzeł obronny Ruciane|Węzła obronnego Ruciane]].
* „Willa Andersa” przy ul. Dworcowej – wybudowana na początku XX wieku willa należała do rodziny wschodniopruskiego przedsiębiorcy [[Anders Richard|Richarda Andersa]]. Wokół obiektu znajdują się pozostałości parku, w którym kiedyś hodowano rzadkie gatunki drzew i krzewów (obecnie można jeszcze zobaczyć: [[jodła nikko|jodły nikko]], [[jodła kalifornijska|jodły kalifornijskie]] czy [[Cis (roślina)|cisy]]). Dzięki staraniom Stowarzyszenia na Rzecz Ochrony Krajobrazu Kulturowego Mazur „Sadyba” willa została wpisana do Rejestru Zabytków Województwa Warmińsko-Mazurskiego<ref>''Wnioski o wpis do rejestru zabytków'', https://sadybamazury.wordpress.com/2009/02/12/wnioski-o-ochrone/, 17.04.2016.</ref>.
* „Willa Strobla” przy ul. Żeglarskiej – willa zbudowana prawdopodobnie w drugiej połowie XIX wieku (obecnie – po przebudowie w czasach PRL – w znacznym stopniu zatraciła pierwotny wygląd). Przez mieszkańców Rucianego – Nidy nazywana też „ambasadą”. Według informacji zamieszczonych w przedwojennym przewodniku autorstwa [[Mieczysław Orłowicz|Mieczysława Orłowicza]] należała do malarza o nazwisku Strobel<ref>{{cytuj|autor=M. Orłowicz|tytuł=Ilustrowany przewodnik po Mazurach Pruskich i Warmii|miejsce=Olsztyn|data=1991|s=125}}</ref>. Ten zaś miał ją odkupić od innego malarza – Wiessmanna<ref>{{cytuj|autor=W. Kujawski|tytuł=Krutynia. SzklakSzlak wodny|miejsce=Olsztyn|data=2007|s=426}}</ref>. Ani Orłowicz, ani inni autorzy nie podają żadnych dodatkowych informacji o właścicielach obiektu i tym samym znane są jedynie ich nazwiska. Tajemnicza postać Strobla zainspirowała olsztyńskiego prozaika [[Włodzimierz Kowalewski (pisarz)|Włodzimierza Kowalewskiego]], który stworzył jego fikcyjny życiorys i jako Martina Stiebla uczynił bohaterem swojej mikropowieści pt. „Powrót do Breitenheide”.
* „Borejszówka” przy ul. Słowiańskiej 19 – drewniany dom wybudowany w latach 20. XX wieku, o charakterystycznym dachu w kształcie odwróconej łodzi, nazwany od [[Jerzy Borejsza (publicysta)|Jerzego Borejszy]], który pomieszkiwał w nim na początku lat 50. XX wieku<ref name="Olszak83">{{cytuj|autor=P. Olszak|tytuł=Najstarsza chata mazurska|czasopismo=Znad Pisy|wydanie=nr 11|data=2002|s=83}}</ref>. Założyciel "[[Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”|Czytelnika]]" przyjmował tutaj wielu gości, w tym: [[Józef Cyrankiewicz|Józefa Cyrankiewicza]], [[Karol Małłek|Karola Małłka]], [[Pablo Neruda|Pabla Neruda]] – chilijskiego poetę, późniejszego laureata literackiej [[Nagroda Nobla|Nagrody Nobla]], a także [[Julia Brystiger|Julię „Lunę” Brystiger]] – dyrektor Departamentu V [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego]]<ref>{{cytuj|autor=W. Kass|tytuł=Borejsza i „Borejszówka”|czasopismo=Jaćwież|wydanie=nr 23|data=2003|s=42}}</ref>.
* „Mazurek” przy ul. Aleja Wczasów 15 – drewniany dom wybudowany w latach 20. XX wieku na terenie ówczesnego Kurhausu Rudczanny (obecnie ośrodek wczasowy "Perła Jezior"). W założeniu miał stanowić dodatkową atrakcję dla przybywających turystów. Łączy w sobie wiele elementów charakterystycznych dla budownictwa mazurskiego: podcienie szczytowe i boczne, pazdur itp{{r|Olszak83}}.