Konrad I oleśnicki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
z wiki angielskiej Znaczniki: Wycofane VisualEditor |
m Anulowanie wersji 64570317 autorstwa 2A02:A312:C842:B80:1906:7AEF:B03F:F494 (dyskusja) -brak źródła (tak m.in. u Jasińskiego) Znacznik: Anulowanie edycji |
||
Linia 73:
|wikicytaty =
}}
'''Konrad I oleśnicki''' (ur. między [[1292]] a [[1298]], zm. [[22 grudnia|22]] lub [[27 grudnia]] [[1366]]) – syn [[Henryk III głogowski|Henryka III głogowskiego]] i Matyldy z Brunszwiku, tytułował się ''Dziedzicem Królestwa Polskiego'' (Heres Regni Polonie). Książę kaliski 1312–1313, namysłowski 1312–1323, oleśnicki 1320/1321–1366, na połowie Bytomia 1359–1366 oraz kozielski 1357–1366.
Po śmierci ojca, która nastąpiła 9 grudnia 1309 r. Konrad wraz z czwórką braci ([[Henryk IV Wierny|Henrykiem]], [[Bolesław oleśnicki|Bolesławem]], [[Jan ścinawski|Janem]] oraz [[Przemko głogowski|Przemkiem]]) znalazł się pod opieką rady regencyjnej, na czele której stanęła księżna-wdowa [[Matylda Brunszwicka]]. W 1312 r. Głogowczycy zostali dopuszczeni do rządów - Konrad i Bolesław objęli władzę we wschodniej części Księstwa Głogowskiego z Gnieznem, Kaliszem, Namysłowem i Oleśnicą, zaś w zachodniej – z m.in. Głogowem, Poznaniem, Ścinawą i Żaganiem rządził Henryk IV wraz z dwójką młodszych braci, którym stopniowo wydzielał własne dzielnice. Księżna-wdowa do swojej śmierci w 1318 r. zarządzała przyznanym jej jako oprawa wdowia Głogowem. Najprawdopodobniej już w roku 1313 część wschodnie podzielona została na dwa księstwa: kalisko-namysłowskie Konrada oraz oleśnicko-gnieźnieńskie Bolesława. Taki podział utrzymał się do śmierci Bolesława Oleśnickiego, który zmarł bezpotomnie między majem 1320, a 23 kwietnia 1321 r. Konrad przejął wówczas rządy nad księstwem brata, co wywołało sprzeciw synów [[Henryk V Brzuchaty|Henryka V Brzuchatego]], do którego do 1294 r. należały Oleśnica i Namysłów.
| |||