Synod w Diamper: Różnice pomiędzy wersjami

Pod wpływem opinii jezuickich misjonarzy z Portugalii synod w Diamper uznał, że w [[Wybrzeże Malabarskie|Malabarze]], z powodu zaniedbania „heretyckich prałatów” (pasterzy), [[Bierzmowanie|sakrament bierzmowania]] nie był ani znany, ani udzielany. Ówczesny portugalski historyk Gouvea przekazywał w swych relacjach, że podczas wizytacji parafii prowadzonych przez arcybiskupa Menezesa w ramach przygotowań do Synodu w Diamper „bierzmował on wszystkich bez różnicy”<ref name="Gouvea"/>. Portugalscy jezuici uznali bierzmowanie za całkowicie nieobecne w Kościele w Malabarze, gdyż nie znaleziono tej nazwy w żadnej [[Księgi liturgiczne|księdze liturgicznej]]. Nie wiedzieli, że w pierwszych wiekach chrześcijaństwa także na Zachodzie bierzmowanie nie miało własnej nazwy. Udzielano go niejako w ramach obrzędu [[Chrzest|chrztu]], który był jednym z dwóch rytów kończących inicjację chrześcijańską. W tym okresie, gdy mowa była o rytach inicjacji, wymieniano jedynie [[chrzest]] i [[Eucharystia (sakrament)|Eucharystię]]. Chrzest rozumiano zgodnie z nauczaniem biblijnym, jako zawierający obydwa elementy: „chrzest z wody” i „chrzest z Ducha Świętego” (por. Dz 1,5–8) – całość stanowiła inicjację do Eucharystii{{r|Hanc|Krakowiak|Duchesne|Neunheuser}}{{odn|Katechizm Kościoła Katolickiego|2012|s=art. 1290}}<ref name="Pallath"/>.