Antoni Zięba (pedagog): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Korektysta (dyskusja | edycje) →Życiorys: prototyp życiorysu gotowy |
Korektysta (dyskusja | edycje) →Życiorys: cytat z Mikrokosmosu |
||
Linia 34:
Jako członek [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]] brał udział w [[powstanie warszawskie|powstaniu warszawskim]].
Rok po wojnie przeniósł się do [[Wrocław]]ia, gdzie, znów od podstaw, zorganizował [[Liceum Ogólnokształcące nr III im. Adama Mickiewicza we Wrocławiu|III Liceum Ogólnokształcące]] (pierwotnie znane jako III Gimnazjum).
{{Cytat |treść = Drugim priorytetem było znalezienie zatrudnienia. We Wrocławiu brakowało wszystkiego, ale – na szczęście – nie pracy. Antoni Zięba (1894–1986) należał do tych, którym zrujnowane miasto ofiarowało niepowtarzalną szansę. Ten dyplomowany nauczyciel z Górnego Śląska i weteran wojny polsko-bolszewickiej oraz kampanii wrześniowej zdołał uciec z sowieckiej niewoli, ale podczas powstania warszawskiego został złapany przez Niemców i trafił do obozu. W lipcu 1946 roku, ponieważ nie miał gdzie mieszkać, pojechał z żoną i trójką dzieci do Wrocławia. W dniu przyjazdu spotkał na placu Grunwaldzkim dawnego kolegę z Wilna, również nauczyciela:
{{Cytat |treść = — Co Pan tu robi, Panie kolego?
— Przyjechałem z Jędrzejowa, gdzie przebywałem po wyratowaniu się z Powstania Warszawskiego.
— Ja tu jestem teraz naczelnikiem wydziału kuratorium. Może by mi Pan zorganizował we Wrocławiu trzecie gimnazjum, bo uruchomione jest dopiero jedno, drugie znajduje się już wprawdzie w stadium organizacji, ale napływ kandydatów jest tak wielki, że na gwałt potrzebne będzie trzecie. […] Muszę jednak uprzedzić Pana [… że nie możemy] zapewnić Panu ani budynku szkolnego, ani nauczycieli, ani kredytów rzeczowych. […]
— Bagatela!… — myślę sobie. }}
„Ale – wspomniał – nie był to czas na jęki i załamywanie rąk. Trzeba było zakasać rękawy”.}}
W roku 1965 decyzją Wydziału Oświaty Dzielnicowej Rady Narodowej Wrocław-Śródmieście liceum zostało przeniesione z pierwotnego budynku przy ulicy [[Ulica Jedności Narodowej we Wrocławiu|Jedności Narodowej]] 117 na ulicę Składową 5.
W związku z tym, na rok przed dwudziestoleciem szkoły, odszedł na emeryturę i przeniósł się z żoną do [[Okradzionów|Okradzionowa]] (dzielnica Dąbrowy Górniczej).
| |||