Polskie Pracownie Konserwacji Zabytków: Różnice pomiędzy wersjami

PP PKZ składał się z Zarządu w [[Warszawa|Warszawie]] i 20 oddziałów obejmujących jedno lub kilka [[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|byłych województw]]. Przed częściową [[prywatyzacja|prywatyzacją]] i rozproszeniem w początku lat 90. XX w. PP PKZ dysponowała niezwykle rozbudowanym systemem pracowni: dokumentacji naukowo-historycznej, archeologiczno-konserwatorskiej, badań [[architektura|architektonicznych]], dokumentacji [[etnografia|etnograficznej]], konserwacji murów, projektowe, zieleni zabytkowej, konserwacji [[malarstwo|malarstwa]], konserwacji [[rzeźba|rzeźby]], konserwacji [[dzieło sztuki|dzieł sztuki]] zdobnicznej, konserwacji [[meble|mebli]], [[papier]]u, [[książka|książek]], [[grafika|grafiki]], [[Skóra (surowiec)|skóry]], [[Drewno (technika)|drewna]], [[metal (materiałoznawstwo)|metalu]], [[tkanina|tkanin]] itp. oraz grupami wykonawstwa [[roboty budowlane|robót budowlanych]]. PP PKZ poza licznymi przedsięwzięciami w kraju: odbudowa [[Zamek Królewski w Warszawie|Zamku Królewskiego w Warszawie]], odbudowa i restauracja centrów historycznych [[Gdańsk]]a, [[Kraków|Krakowa]], [[Toruń|Torunia]] i [[Zamość|Zamościa]] wykonywało od końca lat 60. również liczne prace konserwatorskie poza granicami kraju m.in. w [[Algieria|Algierii]], [[Egipt|Egipcie]], [[Francja|Francji]], [[Kuba|Kubie]], [[Mongolia|Mongolii]], [[Niemcy|Niemczech]], [[Rosja|Rosji]], [[Estonia|Estonii]], [[Wietnam]]ie, [[Kambodża|Kambodży]] i we [[Włochy|Włoszech]].