Izydor Borowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8 |
→Życiorys: drobne merytoryczne |
||
Linia 4:
Urodzony w okolicach [[Pułtusk]]a. Wziął udział w powstaniu kościuszkowskim. Do Włoch przedostał się w drugiej połowie 1797 roku. Jako oficer legionów brał udział w niesławnej [[Rewolucja haitańska|interwencji napoleońskiej na Haiti]]. Wątpiąc w sens tej interwencji w 1803 wstąpił w szeregi "[[Bracia Wybrzeża|Braci Wybrzeża]]" (''Les Frères de la côte'') – organizacji zrzeszającej [[korsarz]]y i [[bukanier]]ów walczących na Morzu Karaibskim przeciwko Hiszpanom. W 1806 przyłączył się do oddziału gen. F. Mirandy, w 1810 poznał [[Simón Bolívar|Simóna Bolívara]] został jego adiutantem i generałem, biorąc udział w wojnie wyzwoleńczej ludów Ameryki Południowej. Szczególnie się zasłużył dla Kolumbii i Wenezueli: w 1819 w randze generała dowodził wyprawą forsującą Andy, miał znaczący udział w zwycięskiej bitwie z Hiszpanami [[Bitwa nad rzeką Boyacá|nad Boyacá]] (7 sierpnia tego roku).
Przybył do Persji około 1821, uzyskał nominację na [[emir]]a, z czasem na [[wezyr]]a i dowódcę wojsk operujących przeciwko [[Afgani|Afganom]] i emiratom arabskim. Zreorganizował armię perską na wzór francuski. Brał udział w wojnie z [[Turkmeni|Turkmenami]] w 1838 r. Poległ jako dowódca wojsk oblegających twierdzę [[Herat]]. Pochowano go w [[
Jego syn, [[Antoni Borowski (generał)|Antoni Borowski]] (1803–1858), również w 1821 znalazł się w Persji i jak ojciec, został oficerem jej armii. W 1850 odznaczył się w walkach przeciwko Afganom, uwieńczonych zdobyciem twierdzy Herat – uzyskał wtedy stopień generała.
| |||