Kazimierz Kutz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Działalność zawodowa i publiczna w III RP: uzupełnienie źródeł |
→Działalność zawodowa i publiczna w III RP: uzupełnienie źródeł |
||
Linia 66:
Próbą powrotu do łask krytyków i widzów był telewizyjny film ''[[Zawrócony]]'' (1994), historia gorliwego śląskiego działacza PZPR ([[Zbigniew Zamachowski]]), który jesienią 1981 podczas szpiegowania kolegów z zakładu dał się porwać nastrojowi manifestacji „Solidarności”, z miejsca okazując się wrogiem władzy komunistycznej{{Odn|Klich|2019|s=275}}. ''Zawrócony'' nieoczekiwanie cieszył się powodzeniem na [[Festiwal Polskich Filmów Fabularnych|Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych]], zapewniając jego autorowi drugie w karierze Złote Lwy. Doceniła go również organizacja [[Międzynarodowa Federacja Krytyków Filmowych|FIPRESCI]], przyznając mu nagrodę na [[Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Moskwie|Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Moskwie]]. [[Andrzej Wajda]] twierdził, że „''Zawrócony'' to najlepszy film o wolnej Polsce, o zwycięstwie »Solidarności«”{{Odn|Klich|2019|s=276}}. Ostatni film pełnometrażowy w karierze Kutza, ''[[Pułkownik Kwiatkowski]]'' (1995) na podstawie scenariusza [[Jerzy Stefan Stawiński|Jerzego Stefana Stawińskiego]], jest komedią osadzoną w realiach wczesnej stalinowskiej Polski. Głównym bohaterem filmu jest ginekolog ([[Marek Kondrat]]), który udaje pułkownika z [[Urząd Bezpieczeństwa|Urzędu Bezpieczeństwa]] – początkowo w celu zaimponowania dziewczynie, w miarę rozwoju akcji zaś wykorzystuje swą zmyśloną tożsamość do uwalniania więźniów bezpieki{{Odn|Klich|2019|s=278–279}}. Jak komentowała [[Barbara Hollender]], w ''Pułkowniku Kwiatkowskim'' „Kutz odrzuca całą martyrologię, posługuje się językiem współczesnym, pełnym humoru, jaki może dotrzeć do młodego widza. A zza kadru i tak wieje grozą”{{Odn|Klich|2019|s=279}}. Kutz planował również filmową adaptację pełnej rozmachu powieści [[Jarosław Iwaszkiewicz|Jarosława Iwaszkiewicza]] ''[[Sława i chwała (powieść)|Sława i chwała]]'' o wydarzeniach na ziemiach polskich w latach 1914–1947. Ze względu na niewielkie wsparcie ze strony Telewizji Polskiej reżyser musiał jednak ograniczyć się do oszczędnego w formie [[Sława i chwała (serial telewizyjny)|serialu telewizyjnego]]. ''Sława i chwała'' została wyemitowana w 1997, przy pozytywnych recenzjach krytyków{{Odn|Klich|2019|s=283}}.
Działalność polityczną reżyser rozpoczął w 1997, startując z powodzeniem w [[wybory parlamentarne w Polsce w 1997 roku|wyborach]] do [[Senat Rzeczypospolitej Polskiej|Senatu]] [[Senatorowie IV kadencji Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (1997–2001)|IV kadencji]] jako kandydat bezpartyjny z ramienia [[Unia Wolności|Unii Wolności]] w [[Okręg wyborczy województwo katowickie do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej|województwie katowickim]]. W parlamencie pracował w [[Komisja Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą|Komisji Emigracji i Polaków za Granicą]] i [[Komisja Nauki, Edukacji i Sportu|Komisji Nauki i Edukacji]]<ref name="s8">{{Cytuj stronę|url=https://www.senat.gov.pl/sklad/senatorowie/senator,89,8,kazimierz-kutz.html|tytuł=Biogram na stronie Senatu (VIII kadencja)|data dostępu=2021-10-03}}</ref>. W [[wybory parlamentarne w Polsce w 2001 roku|2001]] uzyskał reelekcję jako kandydat koalicji [[Blok Senat 2001]]. Od października 2001 do października 2005 pełnił funkcję [[wicemarszałek Senatu|wicemarszałka Senatu]] [[Senatorowie V kadencji Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (2001–2005)|V kadencji]], którą łączył z zasiadaniem w [[Komisja Kultury i Środków Przekazu (Senat)|Komisji Kultury i Środków Przekazu]]<ref name="s8"/>. Był członkiem komitetu wyborczego [[Włodzimierz Cimoszewicz|Włodzimierza Cimoszewicza]] w [[Wybory prezydenckie w Polsce w 2005 roku|wyborach prezydenckich w 2005]]<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Polityka i obyczaje |data = 2005-08-13 |data dostępu = 2021-10-04 |opublikowany = Polityka |url = https://www.polityka.pl/archiwumpolityki/1865196,1,polityka-i-obyczaje.read |język = pl}}</ref>.
W [[wybory parlamentarne w Polsce w 2005 roku|wyborach parlamentarnych w tym samym roku]] po raz trzeci został [[senator]]em<ref name="s8"/>. Startował z ramienia własnego komitetu wyborczego KWW Kazimierza Kutza, otrzymując 111 907 głosów w [[Okręg wyborczy nr 30 do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (2001–2011)|okręgu katowickim]]. W [[wybory parlamentarne w Polsce w 2007 roku|wyborach w 2007]] kandydował do [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejmu]] z listy [[Platforma Obywatelska|Platformy Obywatelskiej]] w [[Okręg wyborczy nr 31 do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej|tym samym okręgu]], otrzymując 113 280 głosów<ref>{{Cytuj stronę |url = http://orka.sejm.gov.pl/ArchAll2.nsf/6RP/200 |tytuł = Strona sejmowa posła VI kadencji |data dostępu = 2019-01-04}}</ref>. Był członkiem komitetu poparcia [[Bronisław Komorowski|Bronisława Komorowskiego]] przed przyspieszonymi [[Wybory prezydenckie w Polsce w 2010 roku|wyborami prezydenckimi w 2010]]<ref>{{cytuj stronę |url = https://archive.is/tnlwV |tytuł = Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego |data = 16 maja 2010 |opublikowany = onet.pl |data dostępu = 2014-04-26}}</ref>. W październiku 2010 opuścił [[klub (parlament)|klub parlamentarny]] PO w geście solidarności z [[Janusz Palikot|Januszem Palikotem]], wspierając tworzone przez niego [[Ruch Palikota|ugrupowanie]]<ref>{{Cytuj stronę |url = https://web.archive.org/web/20101217050127/http://www.polskatimes.pl/stronaglowna/317644,kazimierz-kutz-odchodzi-z-klubu-platformy-obywatelskiej,id,t.html |tytuł = Kazimierz Kutz odchodzi z klubu PO żeby wspierać Palikota |opublikowany = polskatimes.pl |data = 8 października 2010 |data dostępu = 2011-11-10}}</ref>.
| |||