Wacław Piątkowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
m →Życiorys: int. |
||
Linia 23:
W 1939 zdał maturę w szkole przy [[Korpus Kadetów Nr 3|Korpusie Kadetów]] w [[Rawicz]]u. Uczestniczył w [[Obrona Warszawy (1939)|obronie Warszawy]] we wrześniu 1939. Po klęsce wrócił do Strzelna. W listopadzie 1939 został aresztowany i osadzony w obozie przejściowym w [[Szczeglin (województwo kujawsko-pomorskie)|Szczeglinie]], skąd uciekł. Przedostał się następnie do [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnego Gubernatorstwa]], gdzie były jego matka i siostra. Zamieszkali w [[Garwolin]]ie wraz z resztą wysiedlonej rodziny. Wacław pracował w młynie wodnym. Jako członek [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]] brał udział w wysadzeniu w powietrze kilku niemieckich pociągów jadących z zaopatrzeniem na [[Front wschodni (II wojna światowa)|front wschodni]]. Na początku 1944 udało mu się uciec z młyna, który Niemcy otoczyli, aby go schwytać. Dołączył do [[Bataliony Chłopskie|Batalionów Chłopskich]], z którymi ukrywał się w lasach w rejonie [[Siedlce|Siedlec]]. Po wkroczeniu Armii Czerwonej zgłosił się na ochotnika do [[Ludowe Wojsko Polskie|Ludowego Wojska Polskiego]]. Wziął udział w zdobyciu [[Operacja berlińska|Berlina]]. [[II wojna światowa|II wojnę światową]] zakończył w stopniu [[sierżant]]a<ref name=":1">{{Cytuj |autor = Graża Grużewska |tytuł = Ślady czasu – AMBASADOR |czasopismo = Polonia Berlin |data = 2014-06 |data dostępu = 2021-08-31 |wolumin = 39 |s = 15 |url = https://web.archive.org/web/20170119103923/http://www1.poloniaberlin.de/gazeta/gpb/gazeta.poloniaberlin.de_039.pdf}}</ref>.
W 1948 ukończył [[Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu|Akademię Handlową w Poznaniu]], gdzie obronił pracę magisterską na temat młynarstwa. Pracę zawodową rozpoczął w [[Polskie Zakłady Zbożowe|Polskich Zakładach Zbożowych]] w [[Bydgoszcz]]y, gdzie szybko został awansowany na dyrektora do spraw handlowych. W latach 50. został przeniesiony do centrali PZZ w Warszawie. W latach 1957–1962 kierował Biurem Polskiej Misji Handlowej w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]]. W 1962 wrócił do Polski i wstąpił do PZPR. W tym samym roku został dyrektorem naczelnym [[Centrala handlu zagranicznego|centrali handlu zagranicznego]] „[[Rolimpex]]”, zajmującej się handlem płodami rolnymi. W 1969 objął kierownictwo stałego przedstawicielstwa handlowego PRL w [[Kolonia (Niemcy)|Kolonii]]. Zaangażowany w unormowanie [[Granica na Odrze i Nysie Łużyckiej|granicy na Odrze i Nysie]], organizację wizyty [[Willy Brandt|
W 1954 „za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie skupu i kontraktacji” został odznaczony Srebrnym [[Krzyż Zasługi|Krzyżem Zasługi]]<ref>Uchwała Rady Państwa z dnia 12 lipca 1954 r. o nadaniu odznaczeń państwowych ({{Monitor Polski|1954|103|1286}}), nr 23.</ref>.
| |||