Sacrosanctum concilium: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
wstawienie {{Kontrola autorytatywna}} |
uzup. |
||
Linia 15:
KL1 Wstęp ''Sacrosanctum concilium''
}}
Formułując kryteria realizacji reformy liturgicznej liturgii, Sobór wskazał kierunek, jaki należy obrać, dookreślając, że jest on ściśle związany z naturą [[biskup|hierarchiczną]] i wspólnotową [[Liturgia chrześcijańska|liturgii chrześcijańskiej]] (SC 26-32), a także dydaktyczną i duszpasterską (SC 33-36. Zwrócił też uwagę na naturalną podatność liturgii na „dostosowanie się do charakteru i tradycji różnych narodów ” (SC 37-39).
Aby spełnić te trzy kryteria należało tak dostosować liturgię, aby umożliwić „aktywne uczestnictwo” wszystkich w obrzędach zrozumiałych i kulturowo znaczących dla współczesnego człowieka. Jak zwrócił uwagę Alceste Catella, w tych postulatach Konstytucji „można uchwycić embrionalne, ale wyraźne znaczenie przypisywane rzeczywistości celebracyjnej”{{odn|Catella 1993|s=14}}.
A.J. Jungmann SJ komentując wstępne akapity konstytucji, zauważył, że program reformy liturgii był częścią całościowego programu soboru, który [[Jan XXIII]] zapowiadał wcześniej wielokrotnie m.in. w encyklice ''Ad Petri cathedram'' (1959). Zamierzenia [[Ruch liturgiczny|ruchu liturgicznego]] sięgały poza samo ulepszenie przebiegu i sposobu sprawowania liturgii, mszy św. itp. Chodziło o odnowę myśli i życia chrześcijańskiego poprzez sięgnięcie do źródeł, z których liturgia czerpała. Sobór chciał, aby te źródła, poprzez dostosowanie do potrzeb czasów współczesnych, mogły silniej oddziaływać, szczególnie gdy chodzi o działanie na rzecz [[Ekumenizm|jedności]] wyznawców Chrystusa, a także promieniowanie [[Kościół (teologia)|Kościoła]] na niewierzących. Od samego początku odnowa liturgii szła równolegle z odnową wizji Kościoła. Dotychczasowe ujęcie, wypracowane na potrzeby [[Kontrreformacja|kontrreformacyjne]] przez [[Robert Bellarmin|Roberta Bellarmina]], przedstawiające Kościół jako strukturę jurydyczną, zostało zastąpione wizją [[sakrament]]alną. Wspólnota Kościoła ukazana została jako pierwotny sakrament, będący obrazem Chrystusa, bosko-ludzkiego Oblubieńca. Jego dwoista natura w Kościele przybiera obraz ''te-andryczny'', ''bosko-ludzki'' – to co ludzkie i widzialne jest połączone z tym, co boskie i niewidzialne. Ta wizja Kościoła jako sakramentu zbawienia świata została rozwinięta później w konstytucji dogmatycznej o Kościele ''[[Lumen gentium]]''{{r|JUNG1}}.
Linia 70 ⟶ 73:
== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę | autor = Bugnini, Annibale | tytuł = The Reform of the Liturgy 1948-1975 | inni = M. J. O’Connell (przekład na j. angielski) | miejsce = Collegeville, Minnesota | wydawca= The Liturgical Press | rok = 1990 | strony = 974| isbn = 0-8146-1571-6}} Włoski oryginał: ''La riforma liturgica (1948-1975)''.
* {{Cytuj książkę | rozdział = Introduzione generale. Senso e finalità nel quadro degli studi recenti | autor r = Anicete Catella | autor = Praca zbiorowa | tytuł = Celebrare il mistero di Cristo. Manuale di liturgia a cura dell'Associazione Professori di Liturgia | tom = I - La celebrazione: introduzione alla liturgia cristiana | wydawca = Centro Liturgico Vincenziano - Edizioni Liturgiche | miejsce = Roma | rok = 1993|strony = 13-18| odn= {{odn/id|Catella 1993}}}}
* {{Cytuj książkę | autor = Praca zbiorowa pod red. Guillermo Baraúna [[I Zakon franciszkański|OFM]] | tytuł = La sacra liturgia rinnovata dal Concilio: studi e commenti intorno alla Costituzione liturgica del Concilio Ecumenico Vaticano II | wydawca = Elledici| miejsce = Leumann (Turyn)| rok = 1964 | strony = 703 | język = it}}, książka, zawierająca wypowiedzi twórców konstytucji Soborowej, została przetłumaczona także na hiszpański i francuski.
* {{Cytuj książkę | autor = Bouyer L. | autor link = Louis Bouyer | tytuł = The Liturgy Revived. A Doctrinal Commentary of the Conciliar Constitution on the Liturgy | wydawca = A Libra Book | miejsce = Londyn| rok = 1965 | strony = 107}}
| |||