Wersja z 23:48, 24 wrz 2019 edytuj Grzegorz Wysocki (dyskusja \| edycje) 28 102 edycje wikizacja ← poprzednia edycja		Wersja z 23:44, 14 paź 2021 edytuj anuluj edycję Cyborian (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 11 775 edycji merytoryczne poszerzenie/źródła + redakcyjne następna edycja →
Linia 2: [[Plik:Lokumblokjes op bord.JPG \|thumb\|Kostki rachatłukum]] '''Rachatłukum''' ([[język osmański\|osm.]] z [[język arabski\|arab.]] راحة حلقوم ''rāḥat ḥulqūm'' „ukojenie gardła”; [[język turecki\|tur.]] ''lokum'', [[język grecki\|grec.]] λουκούμι lukumi, [[język bułgarski\|bułg.]] локум, [[język rumuński\|rum.]] ''răhat'') – wyrób [[cukiernictwo\|cukierniczy]] charakterystyczny dla wielu lokalnych kuchni, głównie z obszaru [[Półwysep Bałkański\|Półwyspu Bałkańskiego]] i [[Bliski Wschód\|Bliskiego Wschodu]]. Jest to tradycyjny smakołyk, zwykle o smaku owocowym i konsystencji gęstego [[żel\|żelu]], wyrabiany ze [[skrobia\|skrobi]] pszennej lub [[mąka ziemniaczana\|mąki ziemniaczanej]] oraz [[Cukier spożywczy\|cukru]]. Zamiast cukru pierwotnie używano miodu, a obecnie często stosuje się [[Kopra\|wiórki kokosowe]]. Rachatłukum jest podawane w postaci kostek oprószonych [[cukier puder\|cukrem pudrem]]. Jest to tradycyjny smakołyk, zwykle o smaku owocowym i galaretowatej konsystencji, wyrabiany ze [[skrobia\|skrobi]] pszennej lub [[mąka ziemniaczana\|mąki ziemniaczanej]] oraz [[Cukier spożywczy\|cukru]] z dodatkiem środków barwiących i aromatyzujących. Zamiast cukru pierwotnie używano miodu, a obecnie często stosuje się [[Kopra\|wiórki kokosowe]]. Rachatłukum jest podawane w postaci kostek oprószonych [[cukier puder\|cukrem pudrem]]. Dość często rachatłukum nadaje się smak i aromat [[woda różana\|wodą różaną]], [[wanilia\|wanilią]] lub [[mięta\|miętą]]. Niektóre przepisy dopuszczają poza tym dodawanie do smaku [[orzech włoski\|orzechów włoskich]], [[orzech laskowy\|laskowych]], [[orzacha podziemna\|ziemnych]] lub [[orzeszki pistacjowe\|pistacjowych]], [[migdały\|migdałów]] itp. W zależności od regionu i pory stosuje się też różnego rodzaju owoce: truskawki, wiśnie, cytryny, pomarańcze.▼ ▲Dość często rachatłukum nadaje się smak i aromat [[woda różana\|wodą różaną]], [[wanilia\|wanilią]] lub [[mięta\|miętą]]. Niektóre przepisy dopuszczają poza tym dodawanie do smaku [[orzech włoski\|orzechów włoskich]], [[orzech laskowy\|laskowych]], [[~~orzacha~~orzeszki ~~podziemna~~pistacjowe\|~~ziemnych~~pistacjowych]] ~~lub~~, [[~~orzeszki~~orzacha ~~pistacjowe~~podziemna\|~~pistacjowych~~fistaszków]], [[migdały\|migdałów]] itp. W zależności od regionu i pory stosuje się też różnego rodzaju owoce: truskawki, wiśnie, cytryny, pomarańcze. W przeszłości smakołyk rozpowszechnił się w krajach będących pod panowaniem tureckim, ale też na Węgrzech, w Austrii i Polsce, gdzie nazywano go „chlebem tureckim”. Do ostatniej wojny światowej oryginalny produkt był dostępny w handlu detalicznym (sklepach kolonialnych i sklepikach żydowskich), później jedynie sporadycznie w postaci domowego wyrobu. Początki tego deseru sięgają XV wieku, natomiast obecnie najczęściej stosowany przepis pochodzi z XIX wieku. Cukier, mączkę ziemniaczaną i wodę gotuje się wraz z orzechami lub owocami przez od jednej do dwóch godzin, aż zgęstnieje. Następnie wyrób przelewa się do drewnianych tac posypanych mąką ziemniaczaną i zostawia na 24 do 48 godzin, aż ostygnie i uzyska ciągliwą konsystencję. Potem kroi się go w drobną kostkę. Linia 11 ⟶ 15: {{Commonscat\|Lokum}} {{Wikisłownik\|rachatłukum}} * [[Maciej Erwin Halbański\|Maciej Halbański]]: ''Leksykon sztuki kulinarnej''. Warszawa: Wydawnictwo Watra, 1987, s. 152 * Małgorzata Szubert: ''Leksykon rzeczy minionych i przemijających''. Warszawa: Wydawnictwo Muza, 2004, s. 224 * Kut İnci: ''Turkish cookery''. Istanbul 2007.

Rachatłukum: Różnice pomiędzy wersjami