Pistolet Walther PPK: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
ilustracja
m lit.
Linia 8:
obsługa = |<!-- tylko bronie zespołowe -->
prototypy = |<!-- lata w których trwały prace projektowe -->
produkcja_seryjna = [[1931]] – ??|<!-- lata produkcji -->
wyprodukowano = |<!-- ilość wyprodukowanych egzemplarzy -->
kaliber = 7,65 mm<ref name="encyklopedia">{{Cytuj książkę |imię=Andrzej |nazwisko=Ciepliński|imię2=Ryszard |nazwisko2=Woźniak|tytuł=Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku)|strony=239}}</ref>
Linia 37:
 
== Historia ==
W 1929 r. firma [[Carl Walther Waffenfabrik|Walther]] wypuściła na rynek pistolet, który jako pierwszy łączył w swojej konstrukcji zalety pistoletu samopowtarzalnego z bezpieczeństwem i ciągłą gotowością do strzału rewolweru. Osiągnięto to dzięki wprowadzeniu mechanizmu samonapinania kurka w czasie ściągania spustu. Nowy pistolet otrzymał oznaczenie [[pistolet Walther PP|Walther PP (Polizei Pistole)]]. W 1931 r.<ref name=encyklopedia/> firma rozpoczęła produkcję kieszonkowego pistoletu PPK o konstrukcji podobnej do PP. Dzięki skróceniu lufy i zmniejszeniu wysokości szkieletu miał mniejsze wymiary niż PP. Nowoczesna konstrukcja i niewielkie wymiary sprawiły, że PPK trafił do uzbrojenia niemieckiej policji jako uzbrojenie funkcjonariuszy pełniących służbę po cywilnemu. PPK były także używane jako broń do samoobrony przez oficerów armii niemieckiej. Od [[1935]] r. do końca wojny niemieckie siły zbrojne zakupiły 150 000 sztuk PPK. Były one używane głównie przez [[Luftwaffe]]. Z pistoletu Walther PPK popełnił samobójstwo [[Adolf Hitler]]<ref>{{Cytuj |autor = Fischer, Thomas |tytuł = Soldiers of the Leibstandarte |data = 2008 |isbn = ISBN 978-0-921991-91-5}}</ref>Po wojnie produkcję PPK wznowiono i był on sprzedawany na rynku cywilnym w Europie i USA. Po przegranej przez Niemcy wojnie fabryka Walther przerwała produkcję aż do 1952 r., kiedy to weszła w skład koncernu Manurhin. Do 1982 r. nowo wyprodukowane pistolety nosiły oznaczenie Manurhin PPK. Jednak pistolety przedwojenne, które były w tym okresie poddawane remontom w fabryce Walthera noszą oznaczenia „Walther Waffenfabrik Ulm/Do”. Czyli inaczej niż oryginalne oznaczenia „Waffenfabrik Walther Zella Mehlis (Thür)”.
 
Pistolet Walther PPK bywały nabywane indywidualnie przez funkcjonariuszy polskiej [[Policja Państwowa|Policji Państwowej]], zwłaszcza dla potrzeb noszenia w ukryciu. 3 kwietnia 1939 r. Komenda Główna Policji zawarła umowę na zakup 3000 pistoletów z terminem dostawy do 15 czerwca, lecz nie wiadomo, czy została zrealizowana w całości przed wybuchem wojny<ref>{{Cytuj pismo |nazwisko=Erenfeicht |imię=Leszek |nazwisko2=Gwóźdź |imię2=Zbigniew |tytuł=Walther PPK Policji Państwowej|czasopismo=[[Strzał.pl]] |oznaczenie=3/2019 |wolumin=IV |wydanie=27 |miesiąc=marzec |rok=2019 |strony=70-74|issn=2451-4942}}</ref>.
 
== Konstrukcja ==