Roman Rogiński: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Wojciech Biechoński i Roman Rogiński.PNG|250px|thumb|right|[[Wojciech Biechoński]] i Roman Rogiński (po prawej) w szkole w [[Cuneo]]]]

'''Roman Rogiński''' (ur. [[29 lutego]] [[1840]] roku w Łowickiem – zm. [[15 lutego]] [[1915]]<ref>[[Stefan Kieniewicz]], Roman Rogiński, w: [[Polski Słownik Biograficzny]], t. XXXI/3, 1988, s. 429-430.</ref> roku (20 lutego<ref name=":0">{{Cytuj|autor=Stanisław Płoski|tytuł=Działania Rogińskiego w powstaniu styczniowym|czasopismo=Przegląd Historyczno-Wojskowy. 1938 T.10 zeszyt 1|data=|s=25-26|url=http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=124759}}</ref>) w Sieniawie na Ukrainie) – jeden z dowódców [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]], naczelnik wojenny [[Powiat bialski|powiatu bialskiego]]<ref>Organizacja władz powstańczych w roku 1863 [Spis obejmuje Komitet Centralny oraz naczelników wojennych i cywilnych powiatów z województw: mazowieckiego, podlaskiego, lubelskiego, sandomierskiego, krakowskiego, kaliskiego, płockiego, augustowskiego, wileńskiego, kowieńskiego, grodzieńskiego, mińskiego, mohylewskiego, witebskiego, kijowskiego, wołyńskiego, podolskiego oraz z Galicji, Wielkopolski i Prus Zachodnich. AGAD, nr zespołu 245, s. 4.</ref>, [[Polscy zesłańcy w Imperium Rosyjskim|zesłaniec syberyjski]].

 

Był uczniem Polskiej Szkoły Wojskowej we Włoszech. W [[1861]] włączył się w działalność konspiracyjną, brał udział w manifestacjach patriotycznych w stolicy. Był jednym z organizatorów zjazdu w Horodle 1861. Związał się z ruchem [[czerwoni|czerwonych]]. Zorganizował struktury konspiracji w [[Radomsko|Radomsku]] i [[Suchedniów|Suchedniowie]]. W [[1862]] wyjechał do [[Polska Szkoła Wojskowa|Polskiej Szkoły Wojskowej]] w [[Genua|Genui]] później przeniesionej do [[Cuneo]]. Został tam wybrany sekretarzem Towarzystwa Młodzieży. Razem z Wojciechem Biechońskim W [[1862]] [[Komitet Centralny Narodowy]] wyznaczył go na komisarza [[Podlasie|województwa podlaskiego]]. W noc wybuchu powstania bezskutecznie szturmował garnizon rosyjski w [[Biała Podlaska|Białej]]. Zgromadził jednak oddział w sile 1000 ludzi. [[7 lutego]] [[1863]] wziął udział w drugim dniu [[bitwa pod Siemiatyczami|bitwy pod Siemiatyczami]]. Jego oddział został tam pobity, w związku z czym wycofał się w głąb woj. grodzieńskiego, na [[Litwa|Litwę]]. Po serii potyczek z Rosjanami, jego 150 osobowy szczątkowy oddział poddał się [[3 marca]] [[1863]] w [[Turów (województwo lubelskie)|Turowie]]. Tu został pochwycony przez chłopów i przekazany władzom rosyjskim.

 

 

Na Syberii Rogiński poślubił Ludwikę Neumanównę (Neymonównę), nauczycielkę, z którą miał syna Wacława i córkę Halinę Joannę<ref>{{Cytuj|autor=nina.gov.pl|tytuł=Roman Rogiński|data dostępu=2017-11-20|opublikowany=www.ipsb.nina.gov.pl|url=http://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/roman-roginski|język=pl}}</ref>.

 

 

 

 

[[File:Marszruta Romana Rogińskiego.jpg|600 px|center|thumb|Mapa pokazująca przebieg poruszania się oddziału Romana Rogińskiego w czasie trwania powstania styczniowego w 1863. Autor: Stanisław Płoski (1938)]]

 

== Linki zewnętrzne ==

 

{{Kontrola autorytatywna}}