Bitwa pod Lauffeldt: Różnice pomiędzy wersjami

Bitwa została stoczona pomiędzy armią francuską dowodzoną przez [[Maurycy Saski|Maurycego Saskiego]] a armią sprzymierzonych (Wielka Brytania, Hesja, Holandia, Hanower i Austria) dowodzoną przez [[Wilhelm August Hanowerski|księcia Cumberland]]. Bierność wojsk austriackich pozwoliła Maurycemu skoncentrować uderzenie na wojskach brytyjskich i niemieckich. Znakomite zwycięstwo Maurycego Saskiego umożliwiło Francji opanowanie całego obszaru austriackich Niderlandów (dzisiejsza [[Belgia]]).

W czerwcu 1747 r. głównodowodzący tzw. [[Armia Pragmatyczna|Armii Pragmatycznej]] książę Cumberland planowałzaplanował na czele 60 tys. ludzi podjęcie przy pomocy wojsk sprzymierzonych ofensywy przeciw wojskom francuskim pod wodzą marszałka Maurycego Saskiego i na korpus księcia Clermont. JednakUprzedzili togo jednak Francuzi: okazali się szybsi. Popo ostrymforsownym marszu marszałek połączył się z księciem i zajął pozycje, które wcześniej zamierzał zająć Cumberland. Naprzeciwko armii sprzymierzonych stanęło 80 tys. Francuzów.

Po wstępnej potyczce francuskiej i brytyjskiej kawalerii pod wodzą [[John Ligonier|Johna Ligoniera]], piechotado sprzymierzonychnatarcia ruszyła dopiechota natarciasprzymierzonych. Ich wojska osłonięte były linią kilku wsi, o co doszłostało dosię przyczyną gwałtownego sporu pomiędzy ks. CumberlandeCumberland a Ligonierem. Ligonier: zamierzał on rozlokować wojskaoddziały wewnątrzw wiosekwioskach, Cumberland natomiast wydał rozkaz do zajęcia pozycji zapoza linią zabudowań. PowstałoW sporewyniku zamieszanie, które sprawiło, żezamieszania wojska najpierw weszły do wsi, by za chwilęwkrótce je opuścić. Wioski Lauffeldt oraz Vlytingen znajdowały się w centrum armii sprzymierzonych.

Wioski Lauffeldt oraz Vlytingen znajdowały się w centrum armii sprzymierzonych. Francuzi przypuścili najpierw atak na lewe skrzydło, gdzie zdobyliopanowali dwie wioski. Następnie uderzyli na Lauffeldt, Vlytingen i Val, gdzie po gwałtownej walce zostali odparci. Na prawym skrzydle Cumberland zażądał wzmocnień ze strony Austriaków, ci jednak nie ruszyliwyruszyli z pomocą. FrancuziW ponowilitej wobecsytuacji tegoFrancuzi swojeponowili ataki i, powoli wypieraliwypierając brytyjską piechotę z wiosek.zabudowań Wioska(wioska Val przechodziła w czasie walk pięciokrotnie z rąk do rąk. Szczególnie odznaczył się w tej bitwie późniejszy generał [[James Wolfe]]). Gwałtowny kontratak wprawdzie odepchnął Francuzów., Ciwsparci jednak wsparci nowymi oddziałami ostatecznie wyparli Brytyjczyków.

Decydującym momentem bitwy była ucieczka jednostek holenderskich, które pociągnęły takżeza sobą oddziały brytyjskie. Cumberland straciwszy panowanie nad oddziałamisytuacją, nakazał odwrót. W tym momencieWtedy na tyły wycofujących się wojsk uderzyły siły Maurycego Saskiego. Ligonier starał sięusiłował kontratakiem odepchnąćodeprzeć przeciwnika, wysyłając do walki 3 brytyjskie regimenty kawalerii. Atak zakończył się jednak wielkimi stratami, a sam Ligonier dostał się do niewoli. Tymczasem Cumberland uporządkował w końcuostatecznie swoje siły i wycofał się z pola walki zagarniając większość dział, 700 jeńców oraz liczne sztandary przeciwnika. W walkach szczególnie odznaczył się w późniejszy generał [[James Wolfe]].

BitwaObu przyniosłastronom obubitwa stronomprzyniosła wysokie straty. Francuzi pomimo zwycięstwa mieli stracić do 10 tys. ludzi, sprzymierzeńcy zaś około 4 tysięcy. Jak powiedziałzauważył po bitwiepóźniej jeden z brytyjskich oficerów, życzyłby on codziennie przeciwnikowi takiego zwycięstwa. Bitwa obnażyła słabość dowodzenia sprzymierzonych, których wzajemne nieporozumienia naraziły armięwojska na niebezpieczeństwo. Bierność wojsk austriackich pozwoliła Maurycemu Saskiemu skoncentrować uderzenie na jednostkach brytyjskich i niemieckich. Jego zwycięstwo umożliwiło Francuzom opanowanie całego obszaru austriackich Niderlandów (dzisiejsza [[Belgia]]) wraz z zajęciem kolejnych miast.