Zula Pogorzelska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Aktor infobox}} |
mNie podano opisu zmian Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 26:
Była córką Andrzeja Pogorzelskiego – lekarza, oraz Emilii z domu Niżyckiej. Urodziła się na [[Półwysep Krymski|Krymie]], w [[Sewastopol]]u ukończyła gimnazjum. Odebrała wykształcenie w zakresie [[Deklamacja|deklamacji]], śpiewu i ruchu scenicznego<ref name="Życie na Gorąco">Tygodnik „[[Życie na Gorąco (tygodnik)|Życie na Gorąco]]” nr 31, 4 sierpnia 2016, s. 14.</ref>. W latach 1915–1917 śpiewała w chórze w miejscowości Zielony Gaj pod [[Charków|Charkowem]]. Następnie w latach 1917–1918 występowała w [[Imperium Rosyjskie|rosyjskim]] kabarecie.
Po zakończeniu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] przyjechała do Polski i znalazła się w [[Warszawa|Warszawie]]. Debiutowała w [[1919]] w [[Teatr „Bagatela” im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego|Teatrze Bagatela]], gdzie została zauważona i zaangażowana do teatrzyku [[Qui Pro Quo]] przez [[Jerzy Boczkowski|Jerzego Boczkowskiego]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Wittlin | imię = Tadeusz | tytuł = Pieśniarka w Warszawy. Hanka Ordonówna i jej świat | data = 1990 | wydawca = Wydawnictwo Polonia | isbn = 83-7021-144-5 | strony = 58 }}</ref>. Występowała w warszawskich teatrach: Qui Pro Quo (1919-1925 i 1929-1930), dorywczo w kabarecie Nietoperz, [[Morskie Oko (kabaret)|Perskim Oku]] (1925-1927), [[Teatr Nowości w Warszawie|Teatrze Nowości]] (1927-1928), [[Morskie Oko (kabaret)|Morskim Oku]] (1928-1931), Bandzie (1931-1933), Rexie (1933), Cyganerii (1933-1934). Gościnnie występowała w wielu miastach, m.in. [[Lublin]]ie, [[Kowel|Kowlu]], [[Łuck]]u, [[Równe]]m, [[Pińsk]]u, [[Dubno (miasto)|Dubnie]], [[Baranowicze|Baranowiczach]], [[Lida|Lidzie]], Wilnie, [[Grodno|Grodnie]] i [[Białystok|Białymstoku]].
2 stycznia 1926 w rewii ''Pod sukienką'' jako pierwsza w Polsce zaprezentowała [[Charleston (taniec)|charlestona]] (taniec w tamtym czasie był uważany za prowokacyjny)<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Świerkocka | imię = Ida | tytuł = Śladami gwiazd II RP. Miejsca, ludzie, historie | wydawca = Skarpa Warszawska | miejsce = Warszawa | data = 2017 | strony = 192 | isbn = 978-83-63842-50-5}}</ref>. Była ulubienicą warszawskiej publiczności, a prasa nazywała ją „polską [[Mistinguett]]”. W jej repertuarze dominowały piosenki komiczne i sentymentalne, które wykonywała w charakterystyczny sposób. Najbardziej popularne to ''Spotkamy się na Nowym Świecie'', ''Panna Mania gra na mandolinie'', ''Czego pan się pcha'', ''Bubliczki''. Teksty dla Zuli Pogorzelskiej pisali m.in. [[Andrzej Włast]] i [[Marian Hemar]]<ref>Encyklopedia Warszawy, PWN 1975.</ref>. Wystąpiła w kilku polskich filmach, nagrywała też płyty dla warszawskiej wytwórni [[Syrena Rekord]].
| |||