Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w RP: Różnice pomiędzy wersjami

Ruch ewangelicznych chrześcijan został zapoczątkowany w [[Rosja|Rosji]] w 1884 przy kluczowym współudziale [[Jan Prochanow|Jana Prochanowa]], zwanego w tym środowisku „reformatorem Wschodu”. Pierwsze nabożeństwa ewangelicznych chrześcijan na ziemiach polskich zaczęto organizować w 1908, a w 1909 powstał pierwszy polski [[zbór]]. W oparciu o wspólnoty tego wyznania utworzono [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan]], który po połączeniu ze [[Związek Zborów Słowiańskich Baptystów w Polsce|Związkiem Zborów Słowiańskich Baptystów]] jako Związek Słowiańskich Zborów Ewangelicznych Chrześcijan i Baptystów uzyskał w 1927 legalizację<ref>{{Cytuj|autor = Henryk Ryszard Tomaszewski |tytuł = Wspólnoty chrześcijańskie typu ewangeliczno-baptystycznego na terenie Polski w latach 1858–1939 |data = 2006 |isbn = 83-88497-11-1 |miejsce = Warszawa |wydawca = Wydawnictwo Uczelniane Wyższego BaptystycznegoSeminarium Teologicznego |s = 104 |oclc = 189662995 }}</ref>. Baptyści szybko jednak zrezygnowali z przynależności do tej [[denominacjaDenominacja (religia)|denominacji]] i zdecydowali się na odrębną działalność.

W czasie [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacji]] zbory należące do Związku były częścią denominacji zatwierdzonej przez władze [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnego Gubernatorstwa]] pn. [[Związek Nieniemieckich Ewangelicko-Wolnokościelnych Zborów (baptyści)]]<ref>{{Cytuj|autor = Henryk Ryszard Tomaszewski |tytuł = Baptyści w Polsce w latach 1918–1958 |data = 2008 |isbn = 978-83-925744-2-2 |miejsce = Warszawa |wydawca = Kompas II |s = 225 |oclc = 836612126 }}</ref>.

Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] większość [[zbór|zborów]] znalazła się za wschodnimi granicami Polski. W 1946 władze polskie uznały ważność przedwojennej legalizacji [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan|Związku Ewangelicznych Chrześcijan]], a w 1947 z inicjatywy [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan|Związku]] utworzono [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej|Zjednoczony Kościół Ewangeliczny (ZKE)]], do którego przyłączyły się cztery inne wspólnoty o charakterze [[ewangelikalizm|ewangelicznym]] (dwie z nich w 1953), tworząc największy w Polsce [[ewangelikalizm|ewangelikalny]] [[Kościół (organizacja)|Kościół]] [[protestantyzm|protestancki]]. W ZKE do grona czołowych przedstawicieli Ugrupowania Ewangelicznych Chrześcijan należeli [[Ludwik Szenderowski (1905–1993)|Ludwik Szenderowski jr.]], [[Franciszek Więckiewicz]], [[Kazimierz Muranty]], [[Kazimierz Najmałowski]] i [[Antoni Pliński]]. W 1988 nastąpił rozpad [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej|ZKE]] i pośród powstałych na jego podstawie wspólnot, ukształtował się Kościół Ewangelicznych Chrześcijan, będący kontynuatorem [[Związek Ewangelicznych Chrześcijan|Związku Ewangelicznych Chrześcijan]]. Kościół w 1990 został wpisany do Rejestru Kościołów i innych związków wyznaniowych pod nr 27. Dnia 5 kwietnia 2020 kościół opuścił szeregi [[Alians Ewangeliczny w RP|Aliansu Ewangelicznego]].<ref>{{Cytuj | url=https://purytanin.wordpress.com/2020/04/05/kech-opuszcza-alians-ewangeliczny/ | tytuł=KECh opuszcza Alians Ewangeliczny &#124; Blog Puritana<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=wordpress.com | język=pl | data dostępu=2021-06-09}}</ref>.

* 2016–2020 – [[Cezary Komisarz]]<ref>{{Cytuj |tytuł=Sprawozdanie z XII Synodu Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan w RP |data dostępu=2016-04-25 |opublikowany=kech.pl |url=http://www.kech.pl/aktualnosci.php?id=1 |archiwum=https://web.archive.org/web/20160309021314/http://www.kech.pl/aktualnosci.php?id=1 |zarchiwizowano=2016-03-09 }}</ref>