'''Interpretacja dzieła literackiego''' - zespół działań badawczych zmierzających do wyjaśnienia i wydobycia wewnętrznego [[sens]]u [[utwór literacki|utworu literackiego]] lub jego swoistości na tle jakiejś całości. Wyjaśnienie swoistości dzieła na tle jakiejś większej całości polega na zestawieniu go i rozważeniu jego relajirelacji do konkretnej tradycji literackiej, konwencji stylistycznej, podświadomości pisarza itp. Dobór kontekstu, w którym bada się swoistość dzieła, zależy od metody badawczej (np. dla [[psychoanaliza|psychoanalizy]] jest nim podświadomość pisarza lub czytelnika, dla [[marksizm]]u przede wszystkim rzeczywistość społeczno-ekonomiczna, dla [[poetyka lingwistyczna|poetyki lingwistycznej]] uwarunkowania językowe utworu). Badanie sensu utworu jako całości polega na próbie odnalezienia tego, co dla dano dzieła jest niepowtarzalne, oryginalne, tego, co odróżnia je od innych dzieł literackich. W ten sam sposób można badać również całości wyższego rzędu niż pojedynczy utwór, takie jak całokształt twórczości literackiej danego pisarza, okresu czy prądu literackiego. Niektóre W niektórych kierunkachkierunki badań literackich przeciwstawiająceprzeciwstawiają się jednak poszukiwaniom sensu dzieła literackiego w tym, co w dziele oryginalne i niepowtarzalne, a postulujące poszukiwanie go w nim samym (szczególnie w jego cechach formalnych) lub w tradycji literackiej. - doDo kierunków tych należą przede wszystkim [[nowa krytyka]] i [[formalizm]], usiłujące np. wydobyć wieloznaczność danego utworu i jego ''wewnętrzną'' samoistność, np. za pomocą metody [[close reading]] i traktujące interpretację jako podstawowy element badań literackich, nierzadko jako istotniejszy niż historia literatury czy poetyka.
