Jan Paweł II: Różnice pomiędzy wersjami

Kodeks, który Jan Paweł II promulgował w 1983, zawierał nowe przepisy, określające kary za [[Wykorzystywanie seksualne dzieci|wykorzystywanie seksualne nieletnich]]. Krytycy Jana Pawła II stwierdzili, że nowy KPK wyłączył przestępstwa pedofilskie z rzędu najcięższych przestępstw przeciw wierze katolickiej, przenosząc je do rozdziału „Przestępstwa przeciw specjalnym obowiązkom”, w którym są wymienione między przepisem o handlu "wbrew przepisom kanonów” (kan. 1392 KPK, 1983) a przepisem o „naruszeniu obowiązku rezydencji” (kan. 1396 KPK 1983)<ref name=":1" />. Jednak doktor prawa kanonicznego [[Zakon Braci Mniejszych|franciszkanin]] [[John J. Coughlin]]<ref>{{Cytuj |tytuł = JOHN J. COUGHLIN, O.F.M. |url = https://its.law.nyu.edu/facultyprofiles/index.cfm?fuseaction=profile.full_cv&personid=42911}}</ref> stwierdził, że prawo kanoniczne zawsze zaliczało przestępstwo pedofilii jako ciężki grzech i ciężkie przestępstwo, i zgodnie z kanonem 1395 KPK z 1983 r. karą za kontakt seksualny z nieletnim może być permanentne usunięcie z kapłaństwa. Jest to jako jedna z czterech klasyfikacji przestępstw seksualnych, za które można zostać na stałe usuniętym ze stanu duchownego<ref>John J. Coughlin, ''The Clergy Sexual Abuse Crisis and the Spirit ofCanon Law'', s. 980, Cytat: Substantively, canon law has, of course, always considered the sexual abuse of a minor to be a grave crime and grievous sin. Canon 1395 of the 1983 Codex Iuris Canonici (the “1983 Code”) establishes that sexual contact with a minor qualifies as one of four classifications of sexual offenses for which a man may be permanently removed from the clerical state.14 The other three grounds include any form of coerced sex, a public offense against the sixth commandment of the Decalogue, and continued open concubinage with a woman after an official warning. Permanent removal from the clerical state constitutes one of the most serious penalties contemplated by canon</ref>.

Zdaniem jezuity [[Adam Żak|Adama Żaka]], kodeks prawa kanonicznego z 1983 był odpowiedzią na postulaty decentralizacji postępowań w przypadku przypadków wykorzystywania seksualnego i przekazania kompetencji biskupom. Prawo kanoniczne było uważane za anachroniczne i zbyt rygorystyczne<ref name=":5" />. Zdaniem o. Żaka do połowy lat 80-tych. psychiatrzy byli przekonani o uleczalności [[Pedofilia|pedofili]] i w przypadku gdy lekarze psychiatrzy deklarowali wyleczenie danego duchownego: „Biskupi i przełożeni zakonni w to wierzyli i dlatego uważali, że terapia, połączona np. ze zmianą środowiska wystarczy.” Jako przykład powyższego o. Żaka wskazuje przypadek kardynała [[Bernard Law|Bernarda Lawa]]<ref name=":5">{{Cytuj |tytuł = O. Żak: Jan Paweł II dokonał rewolucji dot. problemu pedofilii w Kościele |url = https://www.ekai.pl/o-zak-jan-pawel-ii-dokonal-rewolucji-dot-problemu-pedofilii-w-kosciele/}}</ref>. Podobnie Dr.dr Monica Applewhite, ekspertka zajmująca się zwalczaniem nadużyć seksualnych zauważyła, że:

Krytycy papieża uważają, że jego pontyfikat charakteryzował się, [[Stolica Apostolska|absolutyzacją]] i [[Król|scentralizowaniem władzy]], a więc odejściem od linii wyznaczonej przez [[Sobór watykański II]]<ref>{{cytuj stronę |url = http://www.time.com/time/printout/0,8816,1047414,00.html |tytuł = What The New Job Specs Are |autor = D. van Biema |język = en |opublikowany = time.com |data dostępu = 25 lutego 2007 |archiwum = https://web.archive.org/web/20090109024406/http://www.time.com/time/printout/0,8816,1047414,00.html |zarchiwizowano = 9 stycznia 2009 }}</ref>, a także odejściem od zasady [[Koncyliaryzm|kolegialności]] podczas podejmowania decyzji.