Monastyczne rodziny w buddyzmie chińskim: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
.
Linia 2:
 
== Rodziny buddyjskie ==
Buddyzm chiński przejął modele organizacyjne i określenia wzajemnych powiazań z systemu pokrewieństwa w rodzinach chińskich. Ustanowił więc rodzaj fikcyjnego lub rzekomego pokrewieństwa. [[Klasztor buddyjski|Buddyjskie klasztory]] stworzyły swoje własne rodziny buddyjskie i rodzinne linie pokrewieństwa używając takich terminów jak ([[język chiński|chinchiń.]]) „xiongdi” (brat, praktykujący towarzysz), „shu” (stryj, wuj w linii ojca, towarzysz praktyki mistrza), czy też „zu” (dziadek w linii ojca, mistrz mistrza). Ta zasada organizacyjna został rozpoznana i potwierdzona w okresie [[Dynastia Song|Song]], co znalazło nawet odzwierciedlenie w takich tekstach jak ''Tiaofa shilei'', w których regulaminy dla mnichów i klasztorów zostały umieszczone w kategorii „Gospodarstwo domowe i małżeństwo”{{odn|Schlütter|2008|s=55}}.
 
W pewnym sensie wszyscy mnisi byli członkami jednej dużej fikcyjnej rodziny – rodziny [[Budda|Buddy]]. Już w IV wieku mnich [[Dao’an]] (312-385) zasugerował, żeby wszyscy mnisi przyjęli imię od swojego najważniejszego mistrza, samego Buddy Siakjamuniego. Od tego czasu wszyscy mnisi i mniszki zaczęli być znani pod imieniem „Shi”, co było skróconą [[transliteracja|transliteracją]] nazwy [[Klan (antropologia)|klanu]] Buddy – „[[Siakja]]”. Ponieważ tylko zaordynowany mnich mógł zaordynować innych, a Budda był pierwszym, który ordynował, wszyscy zaordynowani mnisi mogli w teorii prześledzić swoją linię ordynacyjną do samego Buddy{{odn|Schlütter|2008|s=56}}.