Galaktyka Seyferta: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
IOIOI (dyskusja | edycje)
m {{Galaktyki}}
m Miejscem pochodzenia, nie podchodzenia! XD (literówka)
Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 4:
Nazwa tego typu galaktyk wywodzi się od [[astronom]]a [[Carl Seyfert|Carla Seyferta]], który badał je obszernie w latach 40. XX w. Galaktyki Seyferta należą do podklasy [[galaktyka aktywna|galaktyk aktywnych]]<ref name="SG">{{Cytuj stronę | url = https://ned.ipac.caltech.edu/level5/Cambridge/Cambridge1_1.html | tytuł = Seyfert Galaxies | data = 1997 | opublikowany = caltech.edu | język = en | data dostępu = 2016-11-12}}</ref>.
 
Galaktyki Seyferta charakteryzują się bardzo jasnymi jądrami oraz [[Widmo emisyjne|widmami]], w których występują jasne [[Linie spektralne|linie emisyjne]] [[wodór|wodoru]], [[hel (pierwiastek)|helu]], [[azot]]u i [[tlen]]u. Te linie emisyjne wykazują silne [[efekt Dopplera|przesunięcia dopplerowskie]] (zarówno w kierunku fal krótkich, jak i długich, co powoduje, że linie ulegają poszerzeniu), które wskazują na prędkości rzędu 500 do 4000 km/s i uważa się, że miejscem ich podchodzeniapochodzenia są rejony [[dysk akrecyjny|dysku akrecyjnego]] otaczającego centralną [[czarna dziura|czarną dziurę]]. Każda część dysku ma inną prędkość względem nas i im szybciej gaz rotuje wokół czarnej dziury, tym szersza będzie linia. Uważa się, że węższe linie pochodzą z zewnętrznych części dysku, gdzie prędkość obrotowa jest mniejsza, podczas gdy szersze powstają bliżej czarnej dziury. Jest to potwierdzone tym, że nie dokonano detekcji zmian wąskich linii, co wskazuje na to, że obszar emitujący jest duży, w przeciwieństwie do szerokich linii, które mogą podlegać zmianom w relatywnie krótkich odstępach czasu. Galaktyki Seyferta wykazują również silną emisję w zakresie [[Fale radiowe|radiowej]], [[Podczerwień|podczerwonej]], [[ultrafiolet]]owej oraz [[promieniowanie rentgenowskie|X]] części [[Widmo emisyjne|widma]].
 
Seyferty zostały początkowo sklasyfikowane jako typ 1 lub 2, w zależności od tego, czy widma wykazują szerokie i wąskie, czy tylko wąskie linie. Teraz nadaje się im cząstkową klasyfikację (dokładniejszą, z podaniem wartości w przedziale 1-2 z dokładnością do pierwszego miejsca po przecinku), zależącą od względnej siły wąskich i szerokich składników widma (na przykład typ 1,3 lub 1,7). Uważa się, że zarówno węższe, jak i szersze linie wywodzą się z dysku akrecyjnego, lecz w typie 2 galaktyk Seyferta dochodzi do zaniku szerokich składników widma w wyniku ich przesłonięcia pyłem znajdującym się w bezpośrednim otoczeniu aktywnego jądra (tzw. torus pyłowy) lub też przez pył galaktyki macierzystej w przypadku dużego kąta, pod jakim obserwujemy galaktykę. W niektórych galaktykach typu 2 szeroki składnik może być obserwowany w [[Polaryzacja fali|świetle spolaryzowanym]], przy czym uważa się, że światło z obszarów o szerokich liniach ulega rozproszeniu przez gorące, gazowe [[Halo galaktyczne|halo]] otaczające jądro, pozwalając zobaczyć je niebezpośrednio. Ten efekt został po raz pierwszy dostrzeżony przez Antonucciego i Millera na galaktyce Seyferta typu 2 [[Messier 77|NGC 1068]].