Kołobrzeg: Różnice pomiędzy wersjami

Kołobrzeg jest jedną z najstarszych osad na [[Pomorze Zachodnie|Pomorzu Zachodnim]], która rozwinęła się dzięki wytwarzaniu w jej pobliżu soli. Zalążkiem Kołobrzegu był powstały około 880 roku gród w [[Budzistowo|Budzistowie]], położony kilka km na południe od dzisiejszego miasta. Od lat 80. X wieku w czasach Mieszka I podjęto rozbudowę grodu wprowadzając do konstrukcji wałów charakterystyczne dla Piastów [[Izbica (architektura)|konstrukcje izbicowe]]. W 1000 roku [[Bolesław I Chrobry]] założył tu [[Diecezja kołobrzeska|biskupstwo]], właściwe terytorialnie dla całego [[Pomorze|Pomorza]], którego biskupem został [[Reinbern]], jednakże upadło ono w latach 1007–1013<ref>„Pomorze Zachodnie w tysiącleciu”: praca zbiorowa /, pod red. Pawła Bartnika i Kazimierza Kozłowskiego ; Polskie Towarzystwo Historyczne. Oddział w Szczecinie, Kuratorium Oświaty w Szczecinie, Urząd Miejski w Szczecinie.</ref>. W XIII1103 wiekui Kołobrzeg1107 dostałmiasto siębyło podnajeżdżane kuratelę [[Biskupi szczecińsko-kamieńscy|biskupów kamieńskich]]. Po śmierciprzez [[Bolesław III Krzywousty|Bolesława III Krzywoustego]], który w 1122 doprowadził do ponownego chrztu mieszczan<ref name="pomorze2">{{Cytuj|autor = Piotr Skurzyński; |tytuł = Pomorze |data = 2007 |isbn = 978-83-7495-133-3 |miejsce = Warszawa |wydawca = Wyd. Muza S.A. |s = 203-205}}</ref>, po jego śmierci w 1138 władcy Polski utracili kontrolę nad Kołobrzegiem, który wszedł w skład [[Księstwo pomorskie|księstwa pomorskiego]]. W XIII wieku Kołobrzeg dostał się pod kuratelę [[Biskupi szczecińsko-kamieńscy|biskupów kamieńskich]]. W 1255 roku książę [[Warcisław III]] i biskup kamieński na północ od osady w Budzistowie lokowali nowe miasto na prawie lubeckim ([[prawa miejskie]]). W II połowie XIII w. rywalizacja handlowa tych obu ośrodków doprowadziła do upadku starego Kołobrzegu. Od XIV wieku miasto było członkiem bałtyckiej [[Hanza|Hanzy]], w następnym wieku toczyło zwycięskie wojny z sąsiednimi miastami oraz z biskupstwem kamieńskim{{r|pomorze2}}. Tu w 1564 roku cech kowali zagwarantował sobie w statucie, że ludność pochodzenia słowiańskiego nie będzie przyjmowana<ref>Hieronim Kroczyński, [w:] Kołobrzeg zarys dziejów, Wyd. Poznańskie Poznań 1979, s. 27.</ref>.

W 1653 miasto przejęli [[Brandenburgia|brandenburczycy]], którzy zamienili je w [[Twierdza Kołobrzeg|twierdzę]]. Od tego czasu miasto wyczerpane wojną trzydziestoletnią i peryferyzacją zaczęło podupadać. W 1761 podczas [[Wojna siedmioletnia|wojny siedmioletniej]] miasto zdobyli Rosjanie.

W 1911 miasto uzyskało rangę kurortu. W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] Kołobrzeg wraz ze swoimi sanatoriami i domami wypoczynkowymi przekształcił się w wielki szpital wojskowy.