Antoni Zięba (pedagog): Różnice pomiędzy wersjami

'''Antoni Zięba''' (ur. [[12 maja]] [[1894]] w [[Gołonóg (Dąbrowa Górnicza)|Gołonogu]] (obecnie dzielnica [[Dąbrowa Górnicza|Dąbrowy Górniczej]]){{odn|Drozdowski|1996|s=20}}{{odn|PAS|Moździerski|2015}}, zm. [[2 października]] [[1986]]{{odn|Drozdowski|1996|s=22}}{{odn|PAS|Moździerski|2015}}) – pedagog, nauczyciel, organizator oświaty.i W latach 1924–1936pierwszy dyrektor Seminariumdwóch Nauczycielskiegoszkół Męskiegośrednich, im.seminarium Romualda Trauguttanauczycielskiego w Dąbrowie Górniczej{{odn|Starościak|2000}}. Założyciel(w ilatach pierwszy1924–1935{{odn|Zięba|1996|s=215}}) dyrektori [[Liceum Ogólnokształcące nr III im. Adama Mickiewicza we Wrocławiu|III Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu]] (w latach 1946–1965).

[[Plik:Tablica Antoniego Zięby przy Jedności Narodowej 117.jpg|thumb|Tablica upamiętniająca Antoniego Ziębę na pierwszym budynku III liceumLiceum (przy ulicy [[Ulica Jedności Narodowej we Wrocławiu|Jedności Narodowej]] 117)]]

Urodził się w 12 maja 1894 roku w Gołonogu (obecnie dzielnica Dąbrowy Górniczej), gdzie ukończył [[szkoła powszechna|szkołę powszechnąpoczątkową]]{{odn|Zięba|1996|s=15}}.

{{Cytat |treść = Drugim priorytetem było znalezienie zatrudnienia. We Wrocławiu brakowało wszystkiego, ale – na szczęście – nie pracy.
Antoni Zięba (1894–1986) należał do tych, którym zrujnowane miasto ofiarowało niepowtarzalną szansę. Ten dyplomowany nauczyciel z Górnego Śląska i weteran wojny polsko-bolszewickiej oraz kampanii wrześniowej zdołał uciec z sowieckiej niewoli, ale podczas powstania warszawskiego został złapany przez Niemców i trafił do obozu. […]
W lipcu 1946 roku, ponieważ nie miał gdzie mieszkać, pojechał z żoną i trójką dzieci do Wrocławia. W dniu przyjazdu spotkał na placu Grunwaldzkim dawnego kolegę z Wilna, również nauczyciela: