Aszur-uballit II: Różnice pomiędzy wersjami

Inna uczona, Karen Radner, próbuje z kolei identyfikować Aszur-uballita II z „następcą tronu” wzmiankowanym w asyryjskich tekstach z Dur-Katlimmu ([[Tall Szajch Hamad]]) i Guzany ([[Tell Halaf]]), powstałych już po upadku Niniwy i śmierci Sin-szarra-iszkuna. Jej zdaniem teksty te wskazywać mają na to, że Aszur-uballit II, pomimo opisanej w kronice babilońskiej koronacji w Harranie, wciąż uważany był przez swoich asyryjskich poddanych za następcę tronu, jako że wybór nowego króla Asyrii nastąpić mógł jedynie w religijnej stolicy [[Aszur (miasto)|Aszur]], w tamtejszej świątyni [[Aszur (bóg)|Aszura]], narodowego boga Asyryjczyków. To jednak było niemożliwe, gdyż w 614 r. p.n.e. Aszur zdobyte i splądrowane zostało przez Medów. Tym samym tradycyjny, wymagany starożytnym zwyczajem rytuał koronacyjny, w którym - jak wierzono - sam bóg Aszur, w swej świątyni, formalnie wyznaczał nowego króla asyryjskiego na swego reprezentanta na ziemiiziemi, nie mógł mieć miejsca. Pierwszym z tekstów na które powołuje się Karen Radner jest dokument prawny z Dur-Katlimmu, w którym znajduje się odniesienie do „umowy następcy tronu” (''adê ša mār šarri''), mającej zabezpieczać przestrzeganie warunków zawartych w dokumencie. Użyte tu wyrażenie jest wyjątkowe, gdyż tradycyjnie w tego typu dokumentach powoływano się na „umowę królewską” (''adê ša šarri''). Zmiana ta, wprowadzona świadomie, zdaje się wskazywać, że w chwili powstawania dokumentu nie było króla i że jego obowiązki pełnić musiał następca tronu. Inne odniesienie do następcy tronu znaleźć można w trzech prywatnych dokumentach prawnych z Guzany, które wszystkie datowane są imieniem asyryjskiego [[eponim]]a (''[[limmu]]'') o imieniu [[Nabu-mar-szarri-usur]] (''Nabû-mār-šarri-uṣur''). Imię to, znaczące „[[Nabu]], strzeż następcy tronu!”, jest dość niezwykłe, gdyż zazwyczaj ważni urzędnicy nosili imiona tego typu odnoszące się do króla (np. często spotykane było imię [[Nabu-szarru-usur]], znaczące „[[Nabu]], strzeż króla!”). Nabu-mar-szarri-usur, służąc Aszur-uballitowi II, musiał najprawdopodobniej zmienić swoje imię z Nabu-szarru-usur na Nabu-mar-szarri-usur, aby w ten sposób pasowało ono do niezwykłej sytuacji w jakiej znalazła się Asyria, posiadając władcę, ale nie króla<ref>Radner K., ''Last Emperor ... '', s. 135-142.</ref>.