Kwestią filozoficznego sporu pozostawały zarówno istota sądów i aktów sądzenia, jak i ich związek ze zjawiskami mentalnymi. Ponieważ sądy uważane były za jedno z podstawowych zjawisk psychicznych, wchodzące w skład bardziej złożonych zjawisk, u podstaw sporu leżą przede wszystkim różne koncepcje umysłu.
Dwa główne stanowiska w tym sporze nazwane zostały przez [[{{link-interwiki|Franz Hillebrand|lang=de|tam=Franz Hillebrand (Philosoph)|tekst=Franza Hillebranda]]}}<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Hillebrand| imię = Franz| tytuł = Die neuen Theorien der kategorischen Schlüsse| rok = 2007}}</ref> mianem allogenetycznej i idiogenetycznej teorii sądów. Terminy te pojawiły się w polskiej filozofii dzięki [[Kazimierz Twardowski|Kazimierzowi Twardowskiemu]]. Wskutek krytyki utrwaliła się jednak ich poprawniejsza etymologicznie forma: '''idiogeniczne''' i '''allogeniczne teorie sądów'''<ref>{{Cytuj pismo |nazwisko = Tennerówna|imię = Daniela|tytuł = Istnienie jako "treść" sądzenia i sądu. Kilka uwag na marginesie teorii sądu prof. Twardowskiego|czasopismo = Przegląd Filozoficzny|wolumin = XVII|wydanie = 4|strony = 465|data = 1914}}
