[[Plik:Tempel 1 Hartley 2 comparison.jpg|mały|prawo|250px|Jądra komet [[Tempel 1]] i [[103P/Hartley|Hartley 2]] - zdjęcia wykonane przez sondę [[Deep Impact]]]]
'''Jądro kometarne''' – lodowo-skalna bryła znajdująca się we wnętrzu głowy [[kometa|komety]] (tzw. [[koma (astronomia)|komy]]) podczas trwającego zjawiska aktywności kometarnej. Rozmiary jąder komet znacząco się różnią, najczęściej mieszczą się jednak w przedziale od kilku do kilkuset kilometrów.
Jądro komety może być obiektem nietrwałym. Kometa poruszając się po swej [[elipsa|eliptycznej]] [[orbita|orbicie]], przechodzi często bardzo blisko [[Słońce|Słońca]] – przez tzw. [[peryhelium]] – co powoduje uwalnianie się cząstek lotnych substancji (np wody) z powierzchni jądra. Im bliżej Słońca, tym zjawisko to staje się intensywniejsze. Wokół jądra tworzy się [[koma (astronomia)|głowa komety]], a [[wiatr słoneczny]] i [[ciśnienie promieniowania]] słonecznego odpychają uwolnione cząstki w kierunku odsłonecznym, tworząc [[warkocz kometarny]]. Zjawiska te związane są z utratą masy tego ciała i mogą być tak intensywne, że dochodzi nawet do rozpadu jądra.
Poruszając się po okołosłonecznej orbicie, kometa traci swój budulec przy każdym bliskim spotkaniu z naszą Dzienną Gwiazdą. Pozostawia tę [[materia (fizyka)|materię]] wzdłuż swej trajektorii, a gdy orbita [[Ziemia|Ziemi]] przetnie orbitę komety, w [[atmosfera ziemska|atmosferę]] wpadają liczne „odłamki”, tworząc zjawisko [[rój meteorów|roju meteorów]].
