Serwici: Różnice pomiędzy wersjami

Po 25 latach przerwy, w [[1895]] r. Instytut został ponownie założony jako Uniwersytet Św. Aleksego Falconieri. Rozwój ten szedł w tym okresie w parze z innymi inicjatywami: w 1891r. w [[Region Stołeczny Brukseli|Brukseli]] powstało nowe zgromadzenie, a Zakon został wprowadzony do [[Anglia|Anglii]], a w 1852 Członkowie wspólnoty przybyli z Austrii [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]] i osiedlili się w Nowym Jorku, a później w Filadelfii.<ref name = franciscanmedia>https://www.franciscanmedia.org/saint-of-the-day/seven-founders-of-the-servite-order/</ref> Dokonali tego głównie dzięki staraniom Ojców Bosio i Morini. Ten ostatni, udając się do [[Londyn]]u w 1864 r. jako dyrektor afiliowanej Kongregacji Sióstr Miłosierdzia, otrzymał w 1867 r. opiekę nad parafią od [[Henry Edward Manning|arcybiskupa Manninga]]. Dzieło prosperowało i oprócz klasztoru Najświętszej Marii Panny w Londynie, klasztory zostały otwarte w [[Bognor Regis]] (1882) i [[Begbroke]] (1886). W 1870 roku ojcowie Morini, Ventura, Giribaldi i brat Joseph Camera, na prośbę biskupa [[Josepha Melchera]] z [[Diecezja Green Bay|Green Bay]] w [[Wisconsin]], podjęli misję w Ameryce, w [[Neenah (Wisconsin)|Neenah]]<ref name = franciscanmedia />. W 1874 roku biskup Foley zaprosił Zakon do Chicago<ref>https://servite.org/about/history/</ref> - tam też Ojciec Morini założył w [[Chicago]] (1874) [[Bazylikę Matki Bożej Bolesnej|klasztor Matki Bożej Bolesnej]] i ostatecznie miasto to stało się centrum działalności Serwitów w Stanach Zjednoczonych. Nowicjat został otwarty w [[Granville, Wisconsin]] w 1892 roku, a amerykańska prowincja została formalnie ustanowiona w 1908 roku.