Elektrofony elektromechaniczne: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
upgrade 2
Linia 11:
Lista wczesnych instrumentów elektrycznych w porządku chronologicznym według daty wynalezienia/konstrukcji: [[muzyczny telegraf]] ([[1876]]), [[telharmonium]] ([[1897]]),[[śpiewający łuk]] ([[1899]]), [[choralcello]] ([[1909]]), [[Audion Piano]] ([[1915]]), [[pianino optotoniczne]] ([[1916]]), [[Theremin]] ([[1917]]), [[Elektrophon]] ([[1921]]) oraz jego odmiany: Kurbelsphäphon, Klaviatursphäphon, Partiturophon i Kaleidophon, [[Pianorad]] ([[1926]]) i jego prototypowa wersja [[Staccatone]] ([[1923]]), [[Cellulophone]] ([[1927]]), [[Clavier a Lampes]] ([[1927]]), [[Dynaphone]] ([[1928]]), [[fale Martenota]] ([[1928]]), [[Orgue des Ondes]] ([[1929]]), [[Pianino Radio-Electrique]] ([[1929]]), [[Hellertion]] ([[1929]]), [[Givelet]] ([[1930]]), [[Trautonium]] ([[1930]]) oraz jego odmiany: Mixture Trautonium, Radio Trautanium i Trautanium koncertowe, [[Rhythmicon]] lub [[Polyrhythmophon]] ([[1930]]), [[Wiolonczela Teremena]] ([[1930]]), [[Organy Hammonda]] ([[1935]]), [[Helliophon]] ([[1936]]), [[Organy światłotonowe]] ([[1936]]), [[Novachord]] ([[1939]]), [[Vocoder]] ([[1939]]), [[Solovox]] ([[1940]]), [[Clavivox]] ([[1950]]), [[Electronium]] ([[1950]]), [[Side Man]] ([[1959]]), [[Melotron]] ([[1963]]) wreszcie [[Optigan]] ([[1971]]).
 
== Transformacje instniejącychistniejących instrumentów ==
 
Zupełnie inną drogą szli konstruktorzy instrumentów elektromechanicznych, które powstawały na bazie tradycyjnych instrumentów akustycznych i miały podobny do nich wygląd. Sposób gry na takich instrumentach jest taki sam, jak na instrumentach akustycznych. Różnica polega na budowie instrumentu – bezpośrednie źródło dźwięku pozostaje to samo, natomiast elementy rezonansowe (odpowiedzialne głównie za wzmocnienie dźwięku, choć pośrednio także i za barwę) są zastąpione przez różnego rodzaju przetworniki zamieniające drgania mechaniczne na sygnał elektryczny. Podobieństwo do instrumentów elektronicznych polega natomiast na tym, że do usłyszenia instrumentu potrzebny jest wzmacniacz i głośnik, a barwa instrumentu może być poszerzana na drodze elektronicznej.
Linia 17:
Twórcom pierwszych instrumentów elektrycznych zależało na możliwie jak najwierniejszym odtworzeniu brzmienia akustycznego odpowiednika instrumentu. Potem jednak odkryto, że stosując różne techniki gry oraz inne zjawiska (np. przesterowanie wzmacniacza lub sprzężenie zwrotne), można uzyskać niespotykane wcześniej charakterystyki brzmieniowe. Dodatkowo zaczęto również stosować cały szereg urządzeń efektowych - najpierw elektronicznych, później także cyfrowych.
 
Pierwotnie (i przez dość długi czas) w instrumentach elektrycznych stosowano jedynie [[przetwornik elektromagnetyczny|przetworniki elektromagnetyczne]]. Ograniczało to poważnie elektryfikację wielu rodzajów instrumentów, gdyż [[wibrator]] musiał mieć właściwości [[ferromagnetyzm|ferromagnetyczne]], co w praktyce oznaczało, że instrumentami takimi mogły być jedynie te zaopatrzone w metalowe struny. Dopiero w [[lata 80-te. XX wieku|latach osiemdziesiątych XX wieku]] technika [[piezoelektryczność|piezoelektryków]] została udoskonalona na tyle, że przetworniki oparte na tym zjawisku mogły zostać praktycznie zastosowane w technologii akustycznej. Od tego momentu stało się możliwe stworzenie instrumentów elektrycznych dla większości instrumentów akustycznych włączając w to [[instrument perkusyjny|instrumenty perkusyjne]] oraz [[instrument dęty|instrumenty dęte]], choć efekty tego w wielu wypadkach były zniechęcające i tylko niewiele rodzajów takich instrumentów weszło do powszechnego użytku.
 
Do najczęściej używanych instrumentów elektrycznych należą: [[gitara basowa]], [[gitara elektryczna]], [[kontrabas elektryczny]] tzw. ''stick'', [[mandolina elektryczna]], [[pianino elektryczne]] oraz [[skrzypce elektryczne]].