Wikipedia

Olaf III Pokojowy: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Kriis (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
11 427 edycji
m drobne redakcyjne, lit.
Kriis (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
11 427 edycji
m lit.
Linia 5:
Olaf wspólnie ze swym ojcem, królem Haraldem III i bratem Magnusem wziął udział w wyprawie na Anglię w [[1066]] r., która miała się zakończyć podbiciem Anglii przez Haralda III, który zgłosił pretensje do [[władcy Anglii|tronu angielskiego]] po śmierci króla z dynastii anglosaskiej [[Edward Wyznawca|Edwarda Wyznawcy]]. Jednak w [[bitwa pod Stamford Bridge|bitwie pod Stamford Bridge]] ([[25 września]] [[1066]]) norwescy [[wikingowie|wikingowie]] ponieśli klęskę w walce [[Harold II|Haroldem II]], podczas bitwy zginął ojciec Olafa. Po bitwie obie strony zawarły pokój, gdyż Anglii groziła kolejna inwazja, tym razem ze strony [[Wilhelm Zdobywca|Wilhelma]] [[książęta Normandii|księcia Normandii]]. Bracia Olaf i Magnus odpłynęli do Norwegii zabierając ze sobą resztki wojska, jakie uratowały się z pogromu pod Stamford Bridge.
 
Po powrocie do Norwegii Olaf i Magnus zostali wybrani królami, przy czym starszy z braci Magnus zarządzał zachodnią częścią kraju, a Olaf wschodnią. Wspólne rządy w królestwie trwały do czasu śmierci Magnusa II w [[1069]] r. Klęska Norwegów w 10061066 r. w Anglii, gdzie zginęło ponad 4.000 wikingów, złamała ich potencjał militarny i zatrzymała trwającą od końca [[VIII wiek|VIII w.]] ekspansję na wyspy brytyjskie. W tej sytuacji Olaf podpisał układ pokojowy nowym [[władcy Anglii|królem Anglii]] Wilhelmem Zdobywcą, a także z [[władcy Danii|królem Danii]] [[Swen II Estrydsen|Swenem II]], którego córkę [[Ingrida Duńska|Ingridę]] pojął za żonę.
 
Olaf dbał o rozwój swego kraju, dzięki jego staraniom około [[1070]] r. ponownie [[lokacja (historia)|lokowane]] zostało miasto [[Bergen]], które po czasie stało się jednym z głównych grodów w kraju. Król założył biskupstwa w Bergen i Nidaros (dzisiejsze [[Trondheim]]), gdzie również ufundował nowe kościoły. Ponadto dzięki królowi w kraju powstały pierwsze [[gildia (historia)|gildie kupieckie]]. Za panowania Olafa prawdopodobnie po raz pierwszy zostały spisane obowiązujące w królestwie prawa, a co ciekawe, król Olaf był pierwszym władcą Norwegii, który umiał czytać i pisać.
 
Król Olaf III zmarł [[22 września]] [[1093]] r., został pochowany w Trondheim.
Jedyną żoną króla była wspomniana wcześniej księżniczka duńska Ingrida (zm.poślubiona ok.w [[1070]]). Z tego małżeństwa król nie miał dzieci, jednak z pozamałżeńskiego związku król miał syna Magnusa, jednak imię matki jego synaMagnusa nie jest znane.
Po śmierci Olafa III władzę w Norwegii objęli wspólnie syn [[Magnus III Bosy]]] i(zwany Bosym) oraz bratanek Olafa III, [[Haakon Magnusson|Haakon Toresfostre]].
 
{{Władca-Norwegia|urząd=król Norwegii|lata=[[1067]]-[[1093]]|poprzednik=[[Harald III Surowy]]|następca=[[Magnus III Bosy]]}}
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Olaf_III_Pokojowy”