Wersja z 02:10, 10 lut 2007 edytuj Wojciech mula (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 3814 edycji m poprawa linków, drobne redakcyjne ← poprzednia edycja		Wersja z 11:22, 3 maj 2007 edytuj anuluj edycję A.bot (dyskusja \| edycje) 8923 edycje m Bot poprawia linki do ujednoznacznień: BMP +kosmetyka następna edycja →
Linia 11: składający się z 18 znaków, podczas gdy kodowany ciąg składał się z 37 znaków. Dane, które charakteryzują się takim rozkładem liter to głównie [[bitmapa\|obrazy bitmapowe]], np. pomiędzy wierszami tekstu występują długie ciągi [[piksel]]i w kolorze tła, dokumenty [[fax]], w których dominuje białe tło. Dlatego kompresja RLE jest stosowana m.in. w faksach, w różnych formatach zapisu obrazu, takich jak [[PCX]], [[BMP (format)\|BMP]], [[TGA (informatyka)\|TGA]], również jako jeden z filtrów w dokumentach [[PostScript]] i [[PDF]]. Kodowanie RLE jest także stosowane jako jeden z końcowych etapów kompresji, który poprzedzają transformaty mające na celu utworzenie ciągów znaków dobrze kompresowanych przez RLE; takie transformaty, to np. [[transformata Burrowsa-Wheelera\|Burrowsa-Wheelera]] i [[Move To Front\|MTF]] lub w przypadku kompresji dźwięku jakiś sposób predykcji. W niektórych praktycznych implementacjach (np. w filtrach Postscript i PDF) zapobiega się kodowaniu serii 1-elementowych, a więc powstawianiu ciągów postaci <tt>1a1b1c1a</tt>. W takich przypadkach koder wysyła specjalny kod, który informuje dekoder, że następne ''n'' symboli należy wprost skopiować, a nie powielać - dla przykładowych danych będzie to ciąg <tt>(4)abca</tt> (a więc 5 symboli, zamiast 8). [[~~kategoria~~Kategoria:Algorytmy kompresji]] [[cs:Run-length encoding]]

RLE: Różnice pomiędzy wersjami