Mauretania (starożytne królestwo): Różnice pomiędzy wersjami

'''Mauretania''' ([[język łaciński|łac.]] ''Mauretania'' lub ''Mauritania'', [[język grecki|gr.]] Maurusía) - starożytne królestwo w północno-zachodniej Afryce, o zmiennych granicach - obejmowało współczesne północne [[Maroko]] i północno-zachodnią [[Algieria|Algierię]]. Zamieszkiwane było przez przodków współczesnych [[Berberowie|Berberów]], graniczyło z innymi krainami, których ludność była prawdopodobnie berberyjska - od wschodu z [[Numidia|Numidią]], od południa z saharyjską [[Getulia|Getulią]]. Największym z zamieszkująych ją plemion, z których wiwle prowadziło koczowniczy tryb życia, byli Maurowie (''Mauri''). Wybrzeże Mauretanii było objęte wpływami [[Fenicja|Fenicjan]], a później [[Kartagina|Kartagińczyków]]. Pierwsze kontakty z [[Rzym|Rzymem]]em to okres wojny z królem numidyjskim [[Jugurta|Jugurtą]], podczas której władca Mauretanii [[Bocchus I]] dopomógł Rzymianom w schwytaniu Jugurty. Synowie Bocchusa, sprawujący rządy wspólnie [[Bocchus II]] i [[Bogud II]] wspomagali [[Juliusz Cezar|Cezara]] w wojnie z [[Pompejusz]]em toczącej się na terenie Afryki w 46 p.n.e., otrzymując od niego w nagrodę zachodnią część Numidii. Po śmierci Cezara władcy Mauretanii nadal uczestniczyli w sprawach Rzymian, ale tym razem niezgodnie - Bocchus poparł bowiem [[Oktawian]]a, a Bogud [[Marek Antoniusz|Marka Antoniusza]]. Po śmiercu Bocchusa (33 p.n.e.) August włączył Mauretanię do Rzymu jako prowincję, w 25 p.n.e. przekazał ją jednak władcy Numidii [[Juba II|Jubie II]]. Ostatecznie, po zamordowaniu w roku 40 syna Juby II i Kleopatry Selene króla Ptolemeusza, ostatniego potomka [[Ptolemeusze|Ptolemeuszy]] na rozkaz [[Kaligula|Kaliguli]], Mauretania stała się prowincją rzymską; od 42 jej część zachodnia tworzyła prowincję ''Mauretania Tingitana'' ze stolicą w [[Tingis]] (obecny Tanger), jej część wschodnia razem z częścią Numidii prowincję ''Mauretania Caesariensis'' ze stolicą w Sitifis (obecnie [[Setif]]).

{{historia stub}}