Grom dźwiękowy: Różnice pomiędzy wersjami

'''Grom dźwiękowy''' – efekt akustyczny towarzyszący rozchodzeniu się [[fala uderzeniowa|fali uderzeniowej]] rozchodzący się także po rozprężeniu się fali uderzeniowej. Wytwarzany przez obiekt poruszający się z [[prędkość|prędkością]] naddźwiękową, [[wybuch]] lub [[piorun]].

 

Uproszczony szkic (po prawej stronie) pokazuje układ [[skośna fala uderzeniowa|skośnych fal uderzeniowych]] wokół samolotu lecącego z prędkością naddźwiękową. Do obserwatora dociera kolejno przednia i tylna fala uderzeniowa, dlatego słyszy on w takim przypadku charakterystyczny podwojony "bang".

 

Warunkiem koniecznym powstawania skośnych fal uderzeniowych, rozchodzących się na dużą odległość (wiele kilometrów) od lecącego obiektu, jest naddźwiękowa jego prędkość. Rozpowszechnione mniemanie, że grom dźwiękowy powstaje przy przekraczaniu prędkości dźwięku a jego źródłem jest "pokonywana [[bariera dźwięku]]" jest całkowicie mylne. Wprawdzie już przy prędkościach mniejszych od prędkości dźwięku, ale po przekroczeniu krytycznej [[liczba Macha|liczby Macha]], pojawiają się w bezpośrednim otoczeniu obiektu fale uderzeniowe i obiekt (samolot) wchodzi w ''zakres'' prędkości, o którym mówi się potocznie [[bariera dźwięku]], ale fale te są słabe i nie rozchodzą się na większe odległości.

 

 

W latach pięćdziesiątych zeszłego stulecia w USA zbudowano naddźwiękowy bombowiec [[B-58 Hustler]]. Jednym z jego zastosowań miało być latanie na małej wysokości przy prędkości naddźwiękowej nad torami kolejowymi lub drogami – i pozostawianie za sobą postępującego z prędkością wielu setek metrów na sekundę pasa zniszczeń.

W miarę zwiększania się odległości od samolotu generowana fala uderzeniowa słabnie i degeneruje się w silną [[fala dźwiękowa|falę dźwiękową]], nie siejącą zniszczeń, ale stwarzającą dyskomfort mieszkańcom. Dlatego zabronione są loty z prędkością naddźwiękową nad gęsto zaludnionymi obszarami.

 

 

[[Kategoria:Akustyka]]