Magnus Eriksson: Różnice pomiędzy wersjami

'''Magnus II Erikson''', [[król]] [[Szwecja|Szwecji]], Magnus VII, [[król]] [[Norwegia|Norwegii]], ur. [[1316]], zm. 1 grudnia [[1377]], syn szwedzkiego księcia Eryka Magnussona i Ingeborgi, córki [[Haakon V Długonogi|Haakona V]], [[król]]a [[Norwegia|Norwegii]].

W [[1332]] zmarł [[król]] [[Dania|Danii]] [[Krzysztof II]], który beznadziejnie roztrwonił swoje dobra. Skorzystał na tym Magnus i zakupił, za ogromną sumę w srebrze, [[Skania|Skanię]]. Nie przyniosło mu to popularności, bowiem dla konieczności spłaty długów drastycznie podniósł podatki.

W [[1334]] ożenił się z BlancheBlanką, córką hrabiego Jeana de Namur i Marii d’Artois, wnuczki [[król]]a [[Francja|Francji]] [[Ludwik VIII|Ludwika VIII]], która urodziła mu syna Haakona. W roku [[1343]] dziecko zostało wyznaczone na następcę Magnusa na tronie norweskim, aczkolwiek do pełnoletności nadal władał ojciec.

Faworytem Magnusa był jego młody krewniak Bengt Algotson, którego uczynił [[książę|księciem]] [[Finlandia|Finlandii]] i [[Halland]]u oraz wicekrólem [[Skania|Skanii]]. Wywołało to niezadowolenie zawistnych magnatów, którzy w porozumieniu z Kościołem postanowili [[król]]a usunąć i w jego miejsce mianowali władcą jego starszego syna (ErykEryka XII). Podwójne rządy nie trwały jednak długo, bo w [[1359]] Eryk zmarł – wraz z najbliższą rodzinę - na czerwony mór lub inną zarazę.

W [[1360]] [[Dania]] odbiła się od dnia i w szybkiej kampanii odzyskała [[Skania|Skanię]]. Niezadowoleni panowie szwedzcy porozumieli się z synem [[książę|księcia]] [[Meklemburgia|Meklemburgii]] Albertem, zaoferowali mu koronę i szybko ([[1363]]) obalili Magnusa. Król do końca życia mieszkał w [[Norwegia|Norwegii]](utonął w bliżej nie znanych okolicznościach) mieszkał w [[Norwegia|Norwegii]].